Jacqueline en haar man verloren drie horecazaken en wandelden daarna naar Santiago de Compostella: ‘Door al het harde werken waren we onszelf kwijtgeraakt’

Met het bezit van drie restaurants en een nieuwe Bed & Breakfast in aanbouw leek alles op rolletjes te lopen voor Jacqueline Ramon en haar man Jordi. Maar toen kwam de coronacrisis en in korte tijd raakten ze alles kwijt. Voor veel mensen zou dit misschien reden zijn om bij de pakken neer te gaan zitten, maar Jacqueline en haar man gingen op zoek naar hun geluk en maakten een pelgrimstocht naar het Spaanse Santiago de Compostella.

Jacqueline: ‘Eerst hadden we drie restaurants, maar uiteindelijk besloten we om er twee te sluiten en dus nog met één restaurant in Sloterdijk verder te gaan. Op 16 maart 2020 kregen we het bericht dat we de tent moest sluiten, vanwege corona. We dachten echt: wat gebeurt hier? Maar goed, we gingen daar natuurlijk in mee, want het moest van de regering. Uiteindelijk kregen we tijdens de lockdown een conflict met de eigenaar van het pand, omdat hij ons eruit wilde hebben. Tegelijkertijd liep het mis met de Bed & Breakfast die we in Limburg wilden beginnen. Hier waren we al twee jaar mee bezig en we hadden ons huis al verkocht om hiervoor naar Limburg te verhuizen. Toen kregen we het bericht dat de mensen van de B&B ook niet meer verder wilden met ons. Bij mij knapte er toen echt iets. Ik voelde me erg verdrietig en gestrest. Daar stonden we: zonder huis, zonder horecazaken en zonder B&B. We waren alles kwijt.’

Santiago de Compostella

‘Wanneer je alles verliest gebeurt er echt iets met je. Ik had heel erg het gevoel dat ik mijn vrijheid kwijt was en dat ik geleefd werd. Daar voelde ik me zo beroerd door. Toen we de B&B kwijtraakten besloten we om naar Santiago de Compostella te gaan lopen. In de lockdown wandelden mijn man en ik al veel ter ontspanning. Dit gaf me toen zo’n gevoel van vrijheid. Ik wilde heel graag naar Santiago wandelen, om zo het gevoel van vrijheid weer terug te krijgen. Ik was de regie kwijt en die wilde ik weer terug. Toen ik het plan aan mijn man voorstelde duurde niet lang voordat ook hij enthousiast was om aan de tocht te beginnen. We probeerden onze horecaspullen te verkopen, maar in coronatijd was daar natuurlijk niet heel veel animo voor. Uiteindelijk is het ons toch gelukt om het een en ander te verkopen en van dat geld hebben we uitrusting voor de tocht gekocht. We hebben rugzakken gekocht, schoenen en een daktent voor op onze bus. Dat zijn eigenlijk de enige spullen die wij nu nog in ons bezit hebben. Voor de rest hebben we eigenlijk niets meer. Op dit moment wonen wij in Spanje, waar wij op het huis van een Nederlands echtpaar passen. We leven heel minimalistisch, maar dat is eigenlijk wel heel erg fijn. Het geeft heel veel rust.’

De tocht

‘Het doel van onze wandeltocht was om te verwerken wat we de afgelopen periode allemaal hadden meegemaakt. We moesten alles een plek zien te geven. We bevonden ons in een negatieve spiraal, daar moesten we gewoon uit. Veel verwachtingen hadden we niet; we hadden zoiets van we zien wel wat er op ons pad gaat komen. We zijn in Zuid-Frankrijk begonnen, hebben vervolgens de Pyreneeën doorkruist en zijn via de Noordelijke kust van Spanje naar Santiago de Compostella gelopen. Toen we vertrokken was er een totale lockdown in Frankrijk en Spanje; alles zat op slot. Het bijzondere is dat we geen enkele keer zijn aangehouden door de politie daar. De politie zag ons gewoon lopen met onze rugzakken achterop, maar hebben ons op de een of andere manier nooit aangehouden. De mensen daar waren allemaal heel verbaasd om ons te zien, omdat we de eerste pelgrims waren die ze in een jaar tijd hadden gezien. We hebben zoveel bijzondere dingen meegemaakt en allemaal nieuwe mensen ontmoet. We konden door de lockdown nergens een hotel boeken. Zo hebben we onder andere geslapen in zusterhuizen en bij monniken in een klooster. Het is zo mooi om te zien hoe vrijgevig mensen kunnen zijn als je onderweg bent. We hadden wel zelf een tent mee, maar het was ’s nachts zo ontzettend koud. Op een gegeven moment raakte ik onderkoeld na een nacht in de tent. Ik ben toen gered door een heel lieve dame. De vrouw die me bij haar thuis uitnodigde bleek een Bekende Nederlander te zijn. Dat was echt zo bizar dat je in de Franse bergen opeens een BN’er tegenkomt!’

Levenslessen

‘Onze wandeltocht is voor heel veel dingen goed geweest. We zijn ons veel dingen gaan realiseren. Zo stonden we eindelijk eens stil bij het feit dat we de afgelopen jaren zo ontzettend hard hebben gewerkt. We vonden het wel heel leuk om te doen, maar waren altijd zo druk. Soms ging ik jaren niet op vakantie. Eigenlijk had ik helemaal geen vrijheid meer. Als we niet in een crisissituatie terecht waren gekomen was ik waarschijnlijk ook nooit aan de wandeltocht begonnen. Toen vroeg ik mezelf ook af waarom ik zo lang had gewacht met het ondernemen van zoiets wat zo goed voor je geluk is. Ik was mezelf eigenlijk helemaal kwijtgeraakt, dat besefte ik pas toen ik naar Santiago aan het lopen was. Ik ben me zoveel meer vrij en blij gaan voelen tijdens het wandelen. Mijn man en ik zijn al 25 jaar samen, maar tijdens de tocht zijn we veel dichter naar elkaar gegroeid. We hebben nu weer zoveel plezier in het leven gekregen. Dat waren we door alle omstandigheden een beetje verloren. Als ik nu naar buiten kijk ben ik zo gelukkig, ook al heb ik eigenlijk niks. Ik heb gewoon mijn man, kinderen en onze gezondheid. Dat is het allerbelangrijkste. Het was een tocht om nooit meer te vergeten!’

DoenDenkers

‘Al onze avonturen hebben we gebundeld in een boek, genaamd DoenDenkers. Het boek heet zo, omdat wij zelf ook echte ‘doen denkers’ zijn. Als ons iets overkomt ondernemen we gelijk actie. We gaan niet op de grond liggen huilen en proberen overal positief in te staan. Dat is ook de belangrijkste boodschap die wij aan de lezer mee willen geven. We willen de lezer graag inspireren en motiveren. Wat we met DoenDenkers willen meegeven is dat je niet zo vast moet zitten in je leventje, maar ga dingen doen! Je leven stopt niet, ook al lijkt dat soms misschien wel zo. Als je bijvoorbeeld je baan kwijt raakt kun je in een negatieve spiraal terecht komen, maar je kunt er zelf voor kiezen om daaruit te komen. Je moet er alleen wel voor openstaan. We willen iedereen die ons boek leest aanmoedigen om overal het beste van te maken. Sommige mensen zitten hun eigen geluk in de weg en dat is zo zonde, want het leven kan heel mooi zijn, als je het toelaat.’

Toekomst

‘Ik heb nog geen idee wat de toekomst gaat brengen. Wat we wel zeker weten is dat we geen terugkeer naar de horecawereld zullen maken. Daar zijn we nu wel echt klaar mee. We hebben met heel veel plezier in de horeca gewerkt, maar hebben echt keihard moeten werken en hebben er geen cent aan over gehouden. We willen lezingen gaan geven over ons boek en nog meer gaan wandelen. Ook is er al een idee voor een tweede boek, dus daar gaan we ook mee aan de slag. Mijn man is nu een tijdje in Frankrijk, omdat hij daar geld kan verdienen met het verbouwen van een huis van vrienden van ons. We zijn heel ondernemend en flexibel en stappen graag in een nieuw avontuur. Momenteel wonen we in Spanje, maar wie weet dat we ooit weer naar Nederland verhuizen, of misschien zelfs wel naar Nieuw-Zeeland! We gaan zien wat er op ons pad zal komen!’

Het boek DoenDenkers van Jordi en Jacqueline is te koop via deze link. l

Lees hier meer inspirerende levensechte verhalen:

Zonder jou: Tagrid mist nu een jaar haar tweelingbroer Silim: ‘Ik deelde zeven jaar zijn geheim’

Winny werd onterfd door haar moeder: ‘Ik mocht niet eens afscheid nemen van mijn ouderlijk huis’