Wat een leuk weekje weg had moeten zijn, werd voor het gezin van Iris een helse vakantie. In de herfstvakantie ging ze met haar man en twee kinderen naar een all-inclusive resort in Turkije. Ondanks dat Iris altijd erg voorzichtig is met hygiëne in het buitenland, liep haar jongste zoontje Liyo drie virussen op: E.coli, salmonella en Rota virus. Liyo heeft 5 dagen in het ziekenhuis gelegen en Iris hoopt nu andere ouders te waarschuwen dat dit iedereen kan overkomen.

‘Hoe kan dit nou in godsnaam gebeuren? Salmonella, E.coli én Rota virus. We stonden in de ziekenhuiskamer van onze zoon Liyo toen we het nieuws te horen kregen. Ik was in complete shock, en mijn man ook. De rillingen liepen over mijn lichaam, denkend aan de pijn die mijn zoontje wel niet heeft moeten doorstaan de afgelopen dagen. Rotavirus heerst nou eenmaal onder jonge kinderen, dat kun je in principe overal oplopen. Maar E. coli? En salmonella? Dat komt allemaal voort uit slechte hygiëne, en we zijn nog wel zo voorzichtig geweest op vakantie. Ik moest er even bij zitten. Het landde nog niet helemaal, maar het verklaarde wel het gekrijs ´s nachts. Het geluid van Liyo zijn lijden ging door merg en been. Ik vond het lastig te beseffen wat voor gevolgen dit zou hebben voor hem. Hij is ten slotte nog maar één jaar oud.’

All-inclusive resort

‘Wij gaan met het gezin meestal in de herfstvakantie naar Turkije. Doordat ik een relatief druk leven heb, is op vakantie gaan in het najaar een uitkomst. Dat hebben we de vorige keren ook altijd als prettig ervaren. Het is er veel rustiger, je hoeft niet net als in de zomer extra vroeg op om een handdoekje bij het zwembad te leggen. Omdat we met twee jonge kinderen op vakantie gaan, ben ik altijd extra voorzichtig met de hotels en resorts die we boeken. Ik kijk goed naar recensies en wat er in de buurt ligt. Pas als ik zeker weet dat ik het gevoel heb dat het oké is, boeken we.

Op het eerste gezicht zag het all-inclusive resort er ontzettend goed uit. Bij binnenkomst keek je meteen uit op het enorme zwembad. Met maar liefst zeven glijbanen wisten we dat de kinderen zich hier stierlijk zouden vermaken. Het personeel was vriendelijk en we werden overal netjes mee geholpen. Ook de hotelkamer zag er prima uit. Roomservice kwam elke dag de handdoeken vervangen en lieten de kamer dan ook altijd netjes achter. Het buffet deed de ogen niets te kort. Uiteraard lette ik op wat de kinderen aten. Zo mogen ze van mij niet zomaar ijsblokjes in hun drinken, en snijd ik eerst altijd het eten door om te kijken of het wel gaar is. Ik ben altijd extra oplettend wat betreft hygiëne in het buitenland, zeker met mijn jonge kinderen. Het laatste wat je wil hebben op vakantie is een ziek kind.’

Uitgedroogd

‘We waren net een paar dagen in Turkije toen onze Liyo van één, ziek begon te worden. Hij had al last van diarree, maar dat hoeft natuurlijk niet meteen iets ernstigs te betekenen. Ik merkte dat hij zich gewoon echt niet lekker voelde. Noem het maar moeders-instinct; ik wist gewoon dat er iets mis was. Ik ging langs bij de hoteldokter. Een typische ‘ik-wil-geld-verdienen-dokter’, dat was mij al wel meteen duidelijk. Hij wilde graag een bloedtest doen en daarvoor moesten we per se naar een dure privékliniek. Ik vond dat in eerste instantie heel gek. Maar goed, als er iets mis is met je kind doe je er alles voor om hem weer beter te maken. Geld is dan geen punt. Hij kreeg een enorme naald in zijn arm, hij krijste het uit van angst. En het enige wat de dokter kon zeggen was dat Liyo een lichte ontsteking had, en met een paar keel- en oordruppels in onze handen geduwd werden we de deur uit gewerkt.

Drie dagen later werd het erger en erger. Hij spuugde alles uit wat we hem gaven, elk hapje eten en slokje water. We gaven hem de fles en ook dat hield hij niet binnen. De ochtend erop zouden we terugvliegen naar Nederland. Hij werd alsmaar zieker en wij waren bang dat hij de nacht niet zou doorkomen als hij op deze manier bleef uitdrogen. We vroegen bij de receptie naar een taxi zodat we naar het ziekenhuis konden, want een ambulance vonden we nog net niet nodig. Mijn man en mijn dochter bleven bij het hotel, terwijl Liyo en ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gingen. Het was van belang dat hij meer vocht zou krijgen, voordat we Nederland vertrokken.

In het ziekenhuis was het complete chaos. Ik moest me door de menigte heen wringen om vervolgens in een hele lange rij terecht te komen voor het aanmelden. In het hotel had ik Liyo al rectaal op koorts gemeten, hij had 39.8 graden koorts. Maar in het ziekenhuis werd hij gemeten met een voorhoofdthermometer, en die gaf aan dat hij helemaal geen koorts had. We werden achteraan de rij geplaatst, een rij die veel te lang duurde. Ik raakte meer en meer gefrustreerd. Ik sprak de taal niet en niemand kon mij op een fatsoenlijke manier helpen. Ondertussen werd Liyo steeds zieker. Ik graaide geïrriteerd in mijn tas en vond het telefoonnummer van de privékliniek waar we eerder waren. Uit wanhoop heb ik daar maar naar gebeld, met de vraag of Liyo daar wel terecht kon. En ja, daar konden we meteen terecht. Eenmaal aangekomen bij de privékliniek werd Liyo meteen opgenomen en kreeg hij vocht bij. Het was op dat moment elf uur ’s avonds. Om drie uur ’s nachts zou de transfer ons rechtstreeks vanuit de kliniek ophalen. Liyo heeft in totaal vier uurtjes vocht bij gekregen terwijl hij sliep. Ik daarentegen, kon geen oog dicht doen.’

Salmonella, E.coli en Rota virus

‘Het enige wat we wilden na deze onrustige dagen, was zo snel mogelijk thuis komen. Maar helaas werd ook dat ons niet gegund. We liepen vertraging op van zes uur lang, en Liyo zijn koorts bleef maar aanhouden ondanks de paracetamols. Tijdens het wachten raakte ik aan de praat met een vriendelijke Duitse man, die toevallig kinderarts bleek te zijn. Hij gaf mij wat ibuprofen mee en toen we eindelijk konden vliegen, gaf ik Liyo de maximale dosis die hij mocht hebben. Ik hield hem vast tijdens de vlucht, hij sliep gelukkig. Maar het was net alsof ik een slappe pop vasthield. Ik vergeet dat gevoel van onrust en machteloosheid nooit meer.

We landden in Düsseldorf en reden rechtstreeks naar de huisartsenpost. Toen we daar aankwamen, hoefde de dokter maar een blik op Liyo te werpen om te weten dat het niet goed zat. Hij stuurde ons meteen door naar de spoedeisende hulp. Liyo werd gelijk opgenomen en kreeg vocht toegediend via een sonde. Omdat hij nog steeds niets binnen wilde krijgen, probeerde hij ook de sonde uit te spugen. Drie kwartier lang heeft hij gekokhalsd en gehuild maar uiteindelijk kregen wij hem in slaap. Die nacht had hij ontlasting en de artsen zijn het meteen wezen checken. Die middag erna kregen wij eindelijk te horen wat er nou al die tijd mis was met ons kleine zoontje: hij had salmonella, E.coli en Rota virus. Daar waren we ontzettend erg van geschrokken. Zeker als je juist zo voorzichtig bent geweest wat betreft hygiëne. Het maakte me boos. Hij heeft twee nachten ORS gekregen door zijn sonde, daarna werden we naar huis gestuurd.

Thuis moest Liyo in isolatie, omdat de virussen heel besmettelijk waren. Niet per se voor ons, maar wel voor bepaalde risicogroepen. Het bracht mij een akelig gevoel. Dat Liyo goed ziek was, merkte je nu ook aan ons dagelijks leven. Maar we hadden er alles voor over, zolang Liyo maar beter wordt. Even leek het met hem goed te gaan. Ik had gehoopt dat deze nachtmerrie snel voorbij zou zijn. Maar het begon al snel weer erger te worden. Hij had krampaanvallen en hij plaste ook niet meer. We besloten terug te gaan naar de spoedeisende hulp, die ons in pak en al ontvingen. Liyo moest de hele nacht aan de monitor en er werd een bloedtest gedaan om te kijken of de bacterie niet naar zijn bloed was gegaan. Als het eenmaal in zijn bloed zit, kan dat levensgevaarlijk zijn voor zo´n kleintje. Hij zou bloedvergiftiging of een hersenvliesontsteking kunnen oplopen. Ik was doodsbang, en het beeld van mijn zoontje aan een monitor maakte het niet beter. Bij elk vreemd piepje of geluidje, was ik alert. Hij kreeg antibiotica in zijn benen gespoten. Al krijsend en al huilend moesten drie mensen Liyo in de houdgreep houden. Dat was het moment dat ik even naar buiten moest om op adem te komen. Ik stortte helemaal in van angst en verdriet.´

Waarschuwen

´Gelukkig is er niets uit de bloedtest gekomen, en eenmaal thuis begon Liyo wat beter te worden. Hij heeft een enorme klap gehad, maar hij kan inmiddels wel weer wat eten en drinken. Zo´n virus kan heel lang in je lichaam blijven, dus ondanks dat het nu beter gaat met Liyo, heb ik wel nog het idee dat ik op hem moet blijven letten. Wat al deze ziektes nou uiteindelijk hebben veroorzaakt buiten dat het hygiëne moet zijn geweest, weten we niet precies. Het kan het zwembad zijn geweest, of het eten, maar we zullen het nooit precies weten. Ik plaatste mijn verhaal op TikTok en kreeg ontzettend veel reacties van moeders die hetzelfde hebben meegemaakt op een all-inclusive vakantie in het buitenland. Ik wilde graag anderen waarschuwen voor dit gevaar. Het is eigenlijk niet normaal, je boekt niet voor niets een vijfsterrenresort met het idee dat alles schoon en netjes is. Blijkt toch dat het iedereen kan overkomen. Dat heeft mij wel alerter gemaakt wat betreft hygiëne in het buitenland. Ik weet wel dat wij voortaan op een andere manier tegen zo’n vakantie aankijken.’