Onze gastblogger Chantal is ‘Leraar van het jaar 2019’ in het speciaal onderwijs. Reden voor ons om haar te vragen hoe zij het vindt om te werken in het onderwijs. Ondanks een start met veel negatieve ervaringen weet zij nu toch haar geluk uit deze unieke leerlingen te halen. In deze blog vertelt Chantal hoe ze dat heeft gedaan.
Als iemand me ooit gezegd had dat ik in het speciaal onderwijs les zou geven en leerkracht van het jaar zou worden, dan had ik gezegd: ‘Je bent gek’. Ik heb 17 jaar gewerkt in psychiatrie. Daar had ik voor gestudeerd, dus dat werd mijn beroep. Ik was leergierig, maar ook onrustig. Het ging nooit snel genoeg. Totdat ik zwanger werd en er een jaar verplicht uit moest. Toen ik mijn zoon kreeg en terugkeerde, bleek er eigenlijk niets veranderd te zijn. De onrust in mij nam nog meer toe. Totdat mijn man op een dag zei: ‘Chantal, ik denk dat jij een goede leerkracht zou zijn’. Nachten lang heb ik liggen piekeren. Zijn woorden spraken me wel aan. Dus ik besloot om de stap te zetten. Ik ben gaan studeren en ondertussen kon ik al aan de slag in het onderwijs. Nu veertien jaar later werk ik al vier jaar in het speciaal onderwijs. Ik werk met cluster 4- leerlingen. Dat zijn leerlingen tussen de 13 en 18 jaar die gedragsproblemen hebben.
Moeilijke periode
Het eerste halfjaar heb ik moeten afzien. Een nieuw gezicht blijkt een behoorlijke drempel te zijn voor deze leerlingen. Hun zelfvertrouwen is laag, thuis hebben ze het vaak niet makkelijk en ze worden door elke school afgewezen. Wie is dit? Wat kan ze? Gaat ze me helpen om uit het speciaal onderwijs te komen? Van mijn kant moest ik nog heel veel zaken uitzoeken en moest ik hen nog vaak een antwoord schuldig blijven. Niks was in mijn voordeel. Het was vrij snel zichtbaar dat deze leerlingen en de hele school een zeer kwetsbare materie waren. Help! Kon ik dit wel? Als ik het kan, hoe ga ik dit dan aanpakken? Ook hier heb ik nachten lang over liggen piekeren. Leerlingen zeiden vaak tegen me: ‘kanker op’ en ‘houd je mond’. Het was dagelijkse kost. Ik dacht vaak, is dit leerkracht zijn in het speciaal onderwijs?
Samen staan we sterk
Ondanks alle negativiteit ben ik erachter gekomen dat deze unieke leerlingen dromen hebben en een toekomst willen. Door mijn hart naar hen open te stellen en natuurlijk ook een leerkracht te zijn, gaan we de samenwerking aan. De schoolprestaties zijn in de eerste fase niet zo belangrijk, maar wel dat ze zich veilig voelen in de klas. De leerlingen krijgen de tijd om school weer positief te zien en te ervaren. Ondertussen geef ik ze tools om hun gedrag meer onder controle te krijgen. Daar doe ik het voor, ook al lukt het niet bij elke leerling.
Elke dag stap ik met plezier uit mijn bed voor deze leerlingen. Ik laat hen proeven van het ‘normale leven’. Ze luisteren naar de puberstreken van mijn zoon en ik luister naar hun puberstreken. Samen lachen we, samen zijn we boos, samen zijn we verdrietig, samen werken we aan de toekomst.
Deze unieke leerlingen maken een unieke juf van mij.
Liefs Chantal
Foto: Chantal Goedertier
