Ankie van Steen, is eigen ondernemer, was altijd aan het werk en verslaafd aan succes. Veranderen en persoonlijke ontwikkeling loopt als een rode draad door haar leven. Ankie besloot om een sabbatical te nemen. Nu werkt ze als coach voor ondernemers en ambitieuze professionals. Ook begeleidt Ankie organisaties bij hun verandertrajecten en heeft zij een eigen Podcast: ‘Stilstaan voor Dummies’.

Een reset

‘Ik werkte altijd, hongerig naar succes en verdiende 2 ton per jaar. Ik ben van alles naar niets gegaan en vanuit daar opnieuw gaan bouwen. Noem het een reset. De moeilijkste opdrachtgever uit 10 jaar ondernemen ben ik zelf geweest. Druk doen is veel eenvoudiger en veiliger dan stilstaan. Het resultaat is daarentegen waanzinnig en dat gun ik iedereen. Ik weet dat het niet voor iedereen is weggelegd om zomaar een half jaar niet te werken, maar ik wil mensen en organisaties wakker schudden om op een andere manier naar het werk en het leven te kijken. Met meer tijd, minder doen, minder werkdruk, meer nee zeggen, kiezen, minder stress, meer beweging en anders denken, bereik je zó veel meer. Ik wil stilstaan en ontspanning toegankelijk en bespreekbaar maken in deze maatschappij waar iedereen als hamsters achter elkaar aanrent in een rad, gericht is op meer, sneller en de beste willen zijn. En ja, daar past ook een mooie carrière of een succesvol bedrijf bij, daar wil ik graag een goed voorbeeld in zijn.’

Altijd aan

‘Zo’n 10 jaar lang heb ik vanuit mijn eigen bedrijf complexe en omvangrijke veranderprogramma’s begeleid. Ik was er zo eentje, altijd aan het rennen, ik wilde altijd meer, meer, meer. Ik stond altijd aan, vanaf het moment dat de wekker ging om 6.45 uur tot 23.00 uur als we naar bed gingen. Mijn agenda zat bomvol. Spontane momenten waren er niet, daar was geen ruimte voor. Zo stond ik weer op de zoveelste (kinder)verjaardag waarvan ik dacht, wat doe ik hier.

Als metafoor gebruikte ik weleens het elastiekje, er hoeft maar iets te gebeuren als het even niet loopt zoals gepland en het zou knappen. Bijvoorbeeld als de kinderen ziek waren, ik kan dan toch niet thuis blijven? Nee, want ik moet werken. Ik zocht altijd een uitweg en een oplossing, als ik maar niet thuis bij mijn zieke kind hoefde te zijn, want dat kon toch niet.

Het ging zelfs zo ver dat toen we onze kinderen kregen, ik heel lang het gevoel heb gehad dat dit niet echt in mijn leven pastte. Ik vond kinderen krijgen zo ontzettend heftig. Ik heb het al zo druk en wil nog zoveel, dus kinderen doen we er ook maar even bij. Ik wilde heel graag deze sabbatical gebruiken voor een betere werk-privé balans en dat ik een moeder zou worden met aandacht. Ik wilde niet meer de moeder zijn die standaard ‘even wachten!’ moest antwoorden als mijn kinderen mij riepen.’

Dit kan echt anders

‘Ergens wist ik dat ik het zo helemaal niet prettig vond, maar tegelijkertijd liet ik me weer helemaal meezuigen door alles wat op mij af kwam; succes, roem, status en veel geld. Ik liet me leven. De buitenwereld bepaalde mijn agenda. Die hebberigheid begon mij steeds meer in de weg te zitten. Al heel lang had ik het verlangen om stil te gaan staan, maar ik wist gewoon niet hoe ik uit mijn vicieuze cirkel moest stappen. Toen ik mijn veranderprogramma bij de Technische Universiteit Eindhoven afrondde, heb ik het ineens wel gedaan. Zonder plan, van altijd aan, naar volledig uit. Nou dat heb ik geweten. Het was niet eenvoudig. Ik ben niet gaan reizen, geen 40 stempels in mijn paspoort of dat soort sabbatical succes verhalen. Nee, vorig jaar juli 2019 ben ik in een maatschappij waar iedereen rent en druk is even uit de trein gestapt. Ik noem het wel eens; dit was een sabbatical voor gevorderden. Ik kon nergens naar toe ontsnappen. Ik moest hier alles aankijken en aangaan.’

Tijd en rust

‘Ik had niet verwacht dat mijn sabbatical mij zoveel inzichten zou gaan geven. Iemand die altijd riep, ik ben geen thuiszitter, ik word onrustig van niets doen. Het heeft me dichterbij de persoon gebracht die ik écht wil zijn. Ik heb al mijn post-it’s waarvan ik dacht dat het Ankie was afgedaan. Ik ben veel bewuster geworden, nee gaan zeggen waardoor er ruimte kwam voor mijzelf en ik echt weer mijn nieuwsgierigheid achterna kon gaan. Met een vol hoofd kun je jezelf niet oriënteren. Mensen zeggen wel eens tegen mij; hoe kom ik er achter wat ik wil, ik weet echt niet waar ik moet beginnen. Het begint bij tijd voor jezelf durven nemen en alleen met je gedachten durven zijn. Een simpele oefening: schrijf eens voor jezelf op; waar krijg je wel en waar krijg je geen energie meer van. Het heeft mij geleerd om weer bij mijn gevoel en intuïtie te komen. Ik hoor, ik zie en ik voel weer en dat had ik helemaal uitgeschakeld, alles ging vanuit de ratio. Nu nagenoeg alles weer intuïtief, ik kijk weer breedbeeld.

Het heeft mij ook geleerd dat het tijd kost. Als je iets wilt aanpakken, iets wil veranderen, neem dan tijd en rust. Weet dat pijn er ook bij hoort. Als ik mezelf maar een maand had gegund, was ik zeker weten terug gevallen in mijn oude patronen. Ik moest echt even afkicken en de leegte in om los te kunnen komen. Wat ik ook heb geleerd, is dat het goed is geweest dat ik geen plan had, geen grote reis heb gemaakt, geen werk in het vooruitzicht, helemaal niets. Ik was dan alleen maar leuke dingen gaan doen en dan was ik nooit zo de diepte in gegaan als nu.’

Je ziet het als je het doorhebt

‘Alles ging voor mijn sabbatical goed, ik sliep goed, ik had energie, ik behaalde alle resultaten en was succesvol. Als ik deze sabbatical niet had genomen, was ik waarschijnlijk zo doorgegaan tot mijn pensioen. Ik ben blij dat ik het aangedurfd heb en ook dat ik heb volgehouden. Als ik nu terugkijk, vraag ik mijzelf af hoe ik dat ooit zo heb kunnen doen. Ik zou nooit, maar dan ook nooit meer terug willen. Ik zou het niet eens meer kunnen. Ik heb jarenlang roofbouw op mijn lichaam gepleegd en altijd onder stress gestaan, die ik keihard negeerde. Nooit met oprechte aandacht ergens aanwezig geweest. Ik voel nu pas dat het ook anders kan. Ontspanning en beweging is nu een vast element van mijn dag geworden.’

Identiteit kwijt

‘Het dieptepunt in deze periode waren mijn eerste 8 weken. Ik ging werkelijk waar kapot. Iedereen zei veel plezier, maar zo voelde het totaal niet. Ik voelde me helemaal niets meer, alleen maar schuldig en eenzaam. In het begin voelde ik mij zo kwetsbaar en stuurloos, ik zocht naar antwoorden op Google: ‘eerste hulp bij sabbaticals’. Ik voelde me depressief. Achteraf is dat super logisch en nu begrijp ik dat mensen dat ook kunnen ervaren bij hun pensioen. Ik was in de war, een overweldigend gevoel. Ik heb toen een coach in de hand genomen, dat was heel fijn. Dat had ik echt even nodig. Er zijn veel tranen gevallen. Al mijn dopamineshotjes was ik kwijt, die krijg je bij het afronden van taakjes en geven je een bevredigend gevoel.

Tijdens het googelen kwam ik in het AD een artikel tegen van Shellman Paul Buijsingh. Hij had ook een sabbatical genomen. Ik heb hem via LinkedIn benaderd of ik een kopje koffie mocht komen doen. Dat kopje koffie was heel fijn. Er komen vragen naar boven als wie ben ik nog? Ik was mijn hele identiteit kwijt, dat vond ik erg confronterend, maar dat zegt tegelijkertijd ook wat.’

Less is more

‘Ik heb nog nooit zoveel intense geluksmomenten ervaren dan het laatste half jaar. Ik ben blij dat ik voor Corona heb mogen oefenen, want ik kan mij heel goed voorstellen dat heel veel mensen, net als ik, tegen de muren aanliepen van de stilte en de veranderingen die in een sneltreinvaart gingen. Geluk komt van binnenuit, echt in verbinding zijn met jezelf en dat is heel bijzonder om dat te mogen ervaren. Het zat gewoon al in mij, het was er alleen nog niet helemaal uitgekomen. Ik voel me rijk met niets. Ik was altijd op zoek naar meer, een leeg doel aan het nastreven. Dat heb ik nu volledig achter me gelaten.’

Gouden tip

‘Gun jezelf dit. Luister naar jouw stemmetje en stop het niet weg met drukte. Maak het bespreekbaar in organisaties. Ga experimenten met stilstaan, maak het niet te groot. In beweging vind je antwoorden en in je hoofd alleen maar vragen. Begin klein, al is het een uur per week, ervaar wat het doet. Stilstaan en ontspannen is iets wat je moet oefenen. Geef het tijd. We zijn deze vaardigheid volledig afgeleerd in een tijdperk waar alleen ons dominante linkerbrein aan het werk is. Leg je telefoon eens wat vaker weg. Vraag om hulp als je het nodig hebt. Geef het goede voorbeeld. Ga nee zeggen ook zien als iets positiefs, ook als mensen tegen jou nee zeggen. Voel dat niet als een afwijzing, maar juist als iets krachtigs.’

Wil je meer informatie over de verschillende programma’s, de podcast en begeleiding die Ankie aanbiedt? Klik dan hier!

https://www.instagram.com/p/CCWabt5jKl5/?utm_source=ig_web_copy_link