Onenigheid is in een relatie heel gezond. Je bent nu eenmaal verschillend en in die verschillen zit vaak ook de aantrekkingskracht. Ruzie is iets heel anders: het is onenigheid die pijn doet. Arjan Vergeer van 365 Dagen Succesvol vertelt waarom het een wel goed is, en het ander niet.
Oh, zegt ze kalm, dat was onze afslag.
Even denk ik dat ik haar niet goed versta. Ik voel mijn knokkels wit worden als ik in het stuur knijp. Dat was de afslag?
We rijden de afslag voorbij? Vanuit een plek onderin mijn buik voel ik een sensatie opkomen die je het best kunt omschrijven als razernij.
We hadden de taken zo goed verdeeld.
Het was mijn opdracht om de auto vol bagage en tere kinderzieltjes veilig en ongehavend door het scheurende Mediterrane verkeer te loodsen, langs die eindeloze kliffen waaronder de zee tegen de rotsen beukte, tussen de ogenschijnlijk halfdronken medeweggebruikers die geen idee hebben wat een doorgetrokken streep betekent. Ik had een parkeerplaats uitgezocht vlakbij de oude stad, precies goed voor wandelwagens en kinderbeentjes en daarvoor was het noodzakelijk die ene afslag te hebben. Haar enige taak in het hele universum was op tijd te melden: hier moeten we er af. En dat mislukte.
Ruzie
Vloekend en tierend rijd ik naar de volgende afslag, krachttermen uitkramend over ik doe het voortaan zelf wel en ik moet het ook altijd alleen doen en kan ik dan ook nergens op vertrouwen. Naast me blijft ze kalm. Ze zegt: als je deze afslag neemt, kom je er ook.
Die dag leer ik iets belangrijks over ruzie.
Goed beschouwd is er natuurlijk niet zoveel aan de hand, we staan vijf minuten later alsnog op die parkeerplaats die ik had uitgezocht. Alleen nu met een verpest humeur. Zoals zo vaak zijn de gevolgen van een ruzie erger dan de aanleiding ervan. Ik ontdek bij mezelf dat ik iets onhandigs doe: in plaats van een keer te vloeken bij een gemiste afslag, maak ik er een ruzie over vertrouwen van. Ik verander iets onbelangrijks in iets fundamenteels, misschien wel omdat ik daarmee mijn eigen boosheid kan goedpraten. Want over het missen van een afslag word je tenslotte niet zo boos, ik kan er maar beter een échte reden voor hebben.
Onenigheid
Daarom ben ik wel fan van onenigheid in je relatie, maar niet van ruzie. Onenigheid is heel gezond. Je bent nu eenmaal verschillend en in die verschillen zit vaak ook de aantrekkingskracht. Daardoor leer je van elkaar, blijf je elkaar steeds opnieuw ontdekken en groei je dus ook zelf. De beste relaties zijn misschien wel die waarin je het ‘gecontroleerd’ oneens kunt zijn met elkaar. Ruzie is iets heel anders: het is onenigheid die pijn doet. Je kunt een stukgegooide vaas wel weer lijmen, maar je blijft de barsten zien. Zo werkt het ook met woorden in een ruzie, zelfs bij de dingen die je zegt maar niet meent.
Voorkomen
Hoe kun je nou zorgen dat je niet in zo’n situatie terecht komt? Als we eenmaal met rode wangen de oude stad in zijn gewandeld en de kinderen hun gezicht in een ijsje begraven, onderzoeken mijn lief en ik een manier om dit soort incidenten niet meer te laten escaleren. Het is de ruzie niet waard, weten we alle twee, dus laten we dan ook geen ruzie meer maken. Ik bedenk dat het me helpt om in zo’n situatie twee simpele vragen aan mezelf te stellen. Eerste vraag: is het écht belangrijk? Er zijn maar weinig vragen die zo sterk relativeren, die je zoveel vrijheid en verlichting opleveren als deze. Nee – het is niet belangrijk dat we die afslag voorbij rijden. De meeste dingen zijn namelijk niet belangrijk. Veilig aankomen met het hele gezin, dat is belangrijk. Een goed voorbeeld zijn van een respectvolle relatie voor onze kinderen, dat is belangrijk. Maar de eerste of de tweede afslag? Niet belangrijk.
Dan hoef ik er ook niet belangrijk over te doen. De tweede vraag die ik mezelf stel: heb ik er invloed op? Kan ik het veranderen? Het missen van die afslag kan ik niet meer veranderen als we er eenmaal voorbij zijn, dat kon hooguit in de ochtend, bij het plannen van de rit. Maar als ik er eenmaal voorbij ben, niet meer. Door hard te schreeuwen gaat niet opeens de auto in z’n achteruit. Boos worden maakt op geen enkele manier de route korter.
Als ik in de gaten krijg dat ik me druk zit te maken over iets wat ik níet belangrijk vind en waar ik géén invloed op heb, moet ik opeens om mezelf lachen. Ik geef mijn lief een kus.
Tijd voor een ijsje.
https://www.365dagensuccesvol.nl/nl/
Lees ook:
Van huilbui to knallende ruzie: wat een slaaptekort doet met je emoties
