Ze had een toffe baan, druk sociaal leven en was een fanatieke sporter. Shana Balker (34) was aan het knallen. Toch had ze na aanhoudende klachten op vakantie het gevoel dat er iets mis was. Een jaar geleden kreeg ze het bevestigende antwoord: baarmoederhalskanker in een agressieve vorm.
‘Het lijkt soms alsof het nooit is gebeurd. En tegelijkertijd is alles anders.’
Wist je direct dat er iets niet goed was?
‘Ik was altijd bang voor inwendig onderzoek, dus toen ik op mijn 30e een uitstrijkje moest laten maken heb ik het genegeerd. Een jaar later heb ik mezelf toch laten controleren. Die uitslag was goed. Ik veranderde daarna van pil en kreeg klachten. Ik dacht dat het daar aan lag, maar de klachten werden erger.
Tijdens een lange vakantie kreeg ik bloedingen die niet over gingen. Thuis had ik meteen geen goed gevoel, maar zat toch nog vol in de ontkenning. Door mijn huisarts ben ik meteen doorgestuurd de gynaecoloog. Daar hoorde ik dat het goed mis was: een agressieve vorm van baarmoederhalskanker.’
En toen ging je de medische molen in?
‘De tumor was goed te behandelen, maar wel te groot om geopereerd te worden. Ik kreeg in het AMC de zwaarste behandeling: uitwendige bestraling, inwendige bestraling, chemo. Meteen was ook duidelijk dat ik nooit meer kinderen kan krijgen en dat ik vervroegd in de overgang zou komen. Heel heftig.’
Hoe ga je daarmee om?
‘Met periodes houd ik me er mee bezig dat ik mijn kinderwens niet kan vervullen. Zeker nu iedereen om me heen kindjes krijgt. Ik gun het iedereen van harte, ze zijn ook een beetje van mij. Maar het is zoiets moois van een vrouwenlichaam en dat ga ik niet meemaken. Net als op die speciale manier onvoorwaardelijk van iemand houden. Dat doet pijn.
Maar ik zit nog in de fase dat het niet altijd doordringt dat ik er afscheid van moet nemen en het moet gaan verwerken. Alles is nog zo pril.’
Je zorgde goed voor je lichaam, sportte fanatiek…
‘Ja dat zegt dus niets. Maar ik denk dat ik iets té fanatiek bezig was met alles: hard werken, zonder vakantie, altijd voor anderen klaar staan, druk sociaal leven, lekker feesten, heel gefocust sporten, met alles knállen, nooit rust nemen. Mijn weerstand was totaal weg.
Tegelijkertijd heeft mijn fitheid me tijdens de behandelingen ook gered. Ik ga nu niet meer voor de sixpack, maar wel voor een gezond en sterk lijf.’
Welke momenten waren het zwaarst?
Shana Balker werd gefotografeerd door Ernst Coppejans en geïnterviewd door Mireille Capiau
‘Er was een tijd dat ik door alle zware behandelingen niet kon communiceren. Je brein werkt niet meer zoals het deed. Daarbij konden mensen op een gegeven moment niet meer de juiste dingen tegen me zeggen. ‘Het komt goed’, was niet meer wat ik wilde horen. Ik klapte ervan dicht. Dan was ik liever alleen.
Het heeft zeker de dynamiek veranderd in sommige vriendschappen. Maar ik besef me dat er mensen zijn die in mijn leven hoorden voor ik ziek werd en anderen horen juist bij mijn leven nu. Alles is sowieso veranderd.’
Hoe heeft het je leven veranderd?
‘Niet alleen mijn relatie met mijn vrienden, maar ook met mijn familie en vooral met mijzelf is totaal veranderd. Ik was altijd een pleaser, afhankelijk van anderen om leuke dingen te doen.
Nu ben ik met mezelf bezig. Ik plan dingen in mijn eentje: een terrasje, in het park liggen met mooi weer, dagje sauna. En ik heb het prima met mezelf, ik geniet! Ik heb geen tijd meer voor bullshit, maar sta tegelijkertijd meer open voor mensen die echt goed voor me zijn. Ik voel me zelfverzekerder, gelukkiger en eindelijk vríj!’
En je leven nu?
‘Ik krijg langzaam mijn leven weer terug: werk opbouwen, weer leuke dingen doen, sporten. Al ben ik lichamelijk nog snel moe en vind ik te veel prikkels heftig. Ik zoek erg de balans tussen iets doen en rust nemen. Soms lijkt het net alsof het niet is gebeurd. En toch is alles anders.’
Heeft deze periode je ook mooie dingen gebracht?
‘Op de allerlaatste dag van mijn behandeling sprak ik mijn stiefvader. Hij heeft me vanaf mijn tweede opgevoed, maar pas vanaf mijn twaalfde heb ik hem ‘papa’ genoemd. Rondom die leeftijd verbrak ook het contact met mijn biologische vader. Tijdens mijn ziekte hadden we in de familie allemaal onze eigen manier van dealen met de emoties en situatie en dat ging niet altijd samen.
Die avond vertelde hij voor het eerst wat het met hem deed en hoe trots hij op me was. En hoe hij altijd mij als oudste dochter ziet en voor mij, mijn zusje en moeder leeft. Ik dacht wel eens aan het veranderen van mijn achternaam in die van mijn stiefvader, maar had te veel loyaliteit naar mijn biologische vader. Maar na dat gesprek besloot ik de naam van mijn stiefvader aan te nemen, als cadeau voor hem. Dat is het heel emotioneel.’
Ben je bang dat de kanker terugkomt?
‘Die angst draag je denk ik altijd bij je. Maar intuïtief voel ik aan dat het goed zit. Het was een wake-up call van mijn lichaam. Gek genoeg ben ik dankbaar dat het me is overkomen. Het heeft me veel moois gebracht en ik voel dat er nog zoveel moois aan zit te komen! Ik wil van elke dag een feestje maken.’
Happy on Friday
Het interview is onderdeel van het project Happy on Friday, bedacht en opgezet door Kim van der Hoeven: ‘Uit eigen ervaring ken ik de impact van ernstig ziek zijn. Ik bleek – net als mijn zusjes en moeder – het borstkankergen BRCA1 te hebben. Ik had een leuke, creatieve baan als beeldproducer bij magazine Glamour en genoot van mijn leven in Amsterdam.
In één klap nam alles een totaal andere wending toen ik ook – net als mijn zusjes – de diagnose borstkanker kreeg. Na drie heftige operaties, waaronder een borstreconstructie, en een langdurig herstel, zit ik eindelijk weer lekker in mijn vel. Mijn toekomst ziet er weer rooskleurig uit. Toen één van mijn zusjes een aantal jaar geleden mee deed aan het project ‘Borstbeeld’, waarbij 12 bekende fotografen vrouwen met borstkanker portretteerden, werd ik geïnspireerd. Trots en vol kracht straalde ze op een prachtige grote foto, geëxposeerd op het Museumplein in Amsterdam. Daar is het idee voor Happy on Friday geboren.
Voordat ik ziek werd organiseerde ik als beeldproducer fotoshoots met topteams uit de Nederlandse modewereld. Voor Happy on Friday wil ik mijn ervaring als creatief producer inzetten met de topteams van Nederland om vrouwen in een moeilijke periode van hun leven het gevoel van eigenwaarde terug geven. Een periode die ze kunnen afsluiten met een mooi portret die ze door hun omgeving cadeau krijgen of die je jezelf cadeau geeft.”
Wil jij ook zo’n mooie foto of wil je dit iemand cadeau geven na een zware tijd? Kijk eens op happyonfriday.nl.
