Meerdere keren was ze al gevraagd voor Expeditie Robinson, maar in 2022 zei Liza Sips ja en reisde ze af naar een tropisch eiland in Maleisië, waar ze tot de kwartfinales kwam. Dat bij haar een voorstadium van baarmoederhalskanker werd geconstateerd, gaf haar het laatste zetje om mee te doen. ‘Het leven moet geleefd worden.’

Een tijdje geleden vond Liza Sips op zolder bij haar ouders een oude schoolkrant waarvoor ze in groep 8 was geïnterviewd. Hoe ziet jouw leven er later uit, luidde een van de vragen. ‘Ik wil actrice worden, moeder van een jongen en een meisje, en een leuke man ontmoeten,’ antwoordde Liza. Nu zegt Liza Sips lachend: ‘En het is precies zo uitgekomen. Ik wist al heel jong wat ik wilde en daar doe ik dan ook alles voor. Maar het is wel heel bijzonder dat al mijn wensen zijn uitgekomen.’

Tijdens de shoot voor het interview in Park Frankendael in Amsterdam viel op hoe geroutineerd Liza de instructies van de fotograaf opvolgde. Alles ging precies goed. Een loopje en dan op het midden van het bruggetje omkijken? Geen probleem. Het licht van de zon vangen met haar ogen? Het stond er meteen goed op. Als tweejarige werkte ze al als kindmodel, vertelt ze. ‘Ik was een opvallend meisje met blonde pijpenkrulletjes; mijn moeder werd er vaak op aangesproken. Mijn familie heeft er nooit druk op gelegd; ik vond het als tweejarige al leuk om voor de camera te staan. Ik ging liever met mijn moeder naar Amsterdam voor een shoot dan dat ik naar een kinderfeestje ging.’

Dat klinkt allemaal alsof je je gedroomde leven leidt. Mooie kindjes, een man, mooie rollen.

‘Ik ben inderdaad oprecht gelukkig. Ik kan niet beschrijven hoe gelukkig ik ben met mijn kindjes, mijn relatie en met mijn familie. Ik heb altijd heel goed geweten wat ik wilde. Rond mijn twaalfde was ik niet meer dat schattige meisje met blonde pijpenkrullen en was ik nog te jong om model te worden. Ik zette mijn zinnen toen op acteren. Ik ging voor de hoofdrol in de schoolmusical, schreef me in bij castingbureaus en een week later werd ik al gebeld voor een klein rolletje in GTST, om later een vaste rol te krijgen. Dat was al een droom die uitkwam. Sindsdien ben ik altijd blijven werken en altijd blijven zoeken naar nieuwe kansen. Een opleiding als de toneelschool hoefde van mij niet; ik leer liever in de praktijk.’

Ze speelde na GTST in tal van series en films, recent bijvoorbeeld in Zwaar Verliefd! 1 en 2 en Marokkaanse bruiloft, en schreef tussendoor twee boeken: Soapsop en Expeditie verraad. Ook startte ze samen met een vriendin MommyProof.tv. ‘Ik heb veel rollen gespeeld, maar actrice is ook een afwachtend beroep; je moet wachten tot je wordt gevraagd auditie te doen. Toen er even niks was, ben ik gaan schrijven. Een heel boek schreef ik, zonder dat ik een uitgever had. Ik wilde creëren, nuttig mijn tijd besteden, en een uitgever zocht ik pas op het laatst. Als ik iets in mijn hoofd heb, ga ik het gewoon doen.’

En toen bleek je een voorstadium van baarmoederhalskanker te hebben.

‘De brief van het bevolkingsonderzoek lag al een halfjaar in een keukenkastje, net zoals bij veel vrouwen die een uitnodiging ontvangen waarschijnlijk. Op een woensdagochtend dat ik even niets te doen had dacht ik: toch maar eens naar de huisarts gaan. Een week later hoorde ik dat ik PAP-klasse 2 had en ook het HPV-virus bij me droeg. Ik had daar nog nooit van gehoord en ik moest googelen wat het betekende toen ik weer buiten op straat stond. Aanvankelijk maakte ik me niet zo veel zorgen, maar de uitslag bleek steeds net iets negatiever te zijn dan verwacht. Er moest een klein stukje baarmoedermond weggehaald worden, maar later bleek dat de snijranden niet schoon waren. Het vervelende was dat ik na de behandeling een halfjaar moest wachten voordat ze konden zien of de snijranden wel schoon waren. Dat is lang. Ik weet nog dat we met het gezin op vakantie gingen. En hoe mooi het ook was, er hing wel voortdurend een wolkje boven. Het is leuk dat ik hier zit, dacht ik, maar ik moet straks wel een goede uitslag krijgen. Het was een tegenslag die ik nog niet eerder had meegemaakt in mijn leven. Alles kan nog zo goed gaan, maar je gezondheid is allesbepalend en heb je niet zelf in de hand.’

Je deelde er vorig jaar februari een openhartige post over op Instagram. Waarom besloot je het wereldkundig te maken? Veel Bekende Nederlanders zouden dat niet doen.

‘Er wordt veel geklaagd over Nederland, maar dat elke vrouw hier gescreend kan worden op baarmoederhalskanker is fantastisch. Met die post hoopte ik dat nog meer vrouwen zouden denken: ik heb ook zo’n brief in de la liggen. Ik was 31 toen ik de uitslag kreeg, was gezond en had geen klachten, en ik had ook nooit kunnen bedenken dat mij dit kon overkomen. Maar ik heb het pas gedeeld toen alles goed bleek te zijn. Daarvoor wisten maar een paar mensen het. Zo zit ik in elkaar: als het niet goed gaat, houd ik dat zo lang mogelijk voor mezelf. Ik heb ontzettend veel reacties op die post gehad en ontvang nog steeds verhalen van vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt. Toen ik zelf in het traject zat, ging ik op zoek naar verhalen van anderen, maar ik kon weinig vinden. Laat dat ik het kan delen het voordeel zijn van het grote nadeel.’

Je leven gaat altijd goed en dan opeens zo’n tegenslag. Heeft dat iets voor je veranderd?

‘Ik heb altijd wel een positieve mindset gehad, maar die is nu nog sterker geworden. Het leven moet geleefd worden en je moet genieten van elke dag, want het leven kan ook heel kort zijn. Ik vind dat ik een fantastisch leven heb en probeer daar dankbaar voor te zijn. Die positieve mindset heb ik zeker van mijn ouders meegekregen. Ik herinner me nog dat er vroeger een keer bij ons was ingebroken. Vreselijk, maar in plaats van dat mijn moeder bij de pakken ging neerzitten, ging ze meteen in de regelstand. Heel pragmatisch. Hoe gingen we het aanpakken? De een moest naar het politiebureau, de ander een lijst maken van dingen die waren verdwenen. Zo zit ik ook in elkaar. Ik kan best tobben en ik zeg niet dat de wereld één grote mooie plek is, maar ik geloof wel dat je in veel gevallen een keuze hebt in hoe je reageert op nare dingen. Ik heb al heel vroeg geleerd om negatieve gedachten te blokkeren. Negatieve gedachten kun je vaak wegdenken; ik zeg dan letterlijk tegen mezelf: ik wijs die gedachte af. Ik probeer ook zo min mogelijk te klagen. Stel, dat ik in een hotel kom waar de gaten in de muur zitten. Als ik daar iets aan kan doen, doe ik dat wel, maar zo niet, dan zal ik niet lang in het negatieve blijven hangen. Oké, denk ik dan, er zitten gaten in de muur, maar ik zal hier toch moeten slapen. Tijdens Expeditie Robinson miste ik mijn kindjes op een gegeven moment verschrikkelijk. Ik zat al een paar weken op het eiland, in de hitte en de stromende regen, zonder iets fatsoenlijks te eten en een dak om onder te slapen. Al die tijd had ik geen contact met mijn gezin. Maar ook op zo’n moment kan ik nog denken: hé, je zit hier op een tropisch eiland, probeer ervan te genieten.’

Leef het leven

Boeken leest ze er niet over en als ze het doet, vindt ze er vooral bevestiging in van wat zij zichzelf al jong heeft aangeleerd. Iets anders dat ze belangrijk vindt: geven en helpen. ‘Als jij anderen helpt, helpen zij jou ook. En als je geeft, ontvang je ook iets terug. Ik geloof erin dat goede dingen dan vanzelf op je pad komen.’

Ze vertelt hoe ze een paar dagen na de uiteindelijke goede uitslag werd gebeld met de vraag of ze wilde meedoen met Expeditie Robinson. ‘Ik was al een paar keer door het programma gevraagd, maar had er nooit ruimte voor. Nu dacht ik: dit kan geen toeval zijn. Leef het leven, ga avonturen aan. Mijn partner zei ook: “Doe het, thuis regelen we het wel.” Ik ben zo blij dat ik gegaan ben, want ik vond het – ondanks alle ontberingen – fantastisch.’

Huwelijk

Het grote avontuur voor 2023: het huwelijk met haar vriend Ralph Manheim deze maand. Oorspronkelijk stond het huwelijk gepland in augustus 2020, maar ja: corona. Dus werd het van een zomerhuwelijk een winterhuwelijk en geven ze elkaar nu het jawoord in de maand dat ze elkaar precies tien jaar kennen. ‘We wilde geen coronahuwelijk met een beperkt aantal mensen. Dus dit is het geworden. We trouwen klein en intiem, maar geven wel een knettergroot feest om de liefde te vieren.’

En daarna? ‘Een toekomst die in het verlengde ligt van nu. Met geluk met de kinderen en de familie en mooie nieuwe rollen. Ralph en ik geven elkaar nooit cadeaus op elkaars verjaardagen, maar ervaringen. Uitjes, vakanties: ik wil zo veel mogelijk mooie dingen meemaken.’

Winterspecial

Dit interview verscheen eerder in de winterspecial van Wendy met het thema ‘De kracht van wensen’. De special ligt nog tot half februari in de winkel en staat vol mooie verhalen over het waarmaken van dromen.