‘Ik word er soms echt lastig van,’ zei mijn vriendin. Ze doelde op haar kinderen. Ze zei: ‘Ik wil soms gewoon rust hebben, maar ze zijn er altijd en ik doe vaak niks anders dan politieagente spelen.’ Ik begrijp heel goed wat ze bedoelt. Alleen heb ik het voordeel van het nadeel en dat is dat de meiden er niet fulltime zijn.

Na een week intensief met elkaar te hebben doorgebracht is er ook een week rust. Een week waarbij mijn lief en ik kunnen opladen en genieten van dat wat we zelf willen doen. We hoeven even niet op te voeden, maar hebben vooral heel veel tijd voor elkaar. We praten dan veel meer met elkaar, dan wanneer de kinderen er zijn. Het is in die week dat ik het gevoel heb dat we weer meer naar elkaar toegroeien. Ik heb dan ook veel bewondering voor alle mama’s, die dit moment niet hebben en altijd kinderen om zich heen hebben. Zeker nu er weer tijdelijk thuisonderwijs gegeven moet worden, betekent het heel veel ballen in de lucht houden.

Gevolg

Op mijn instagramaccount, @halloplusmama kom ik ze tegen. Vrouwen die net als ik gekozen hebben voor een man met kinderen. Nadat het begin gemaakt is en de eerste hobbels genomen zijn lijkt het allemaal best goed en gemakkelijk te verlopen.

Tot het moment waarbij het toch begint te wringen. Er ontstaan spanningen en strijd over bijvoorbeeld het verschil in opvoeding. Als plusmama kun je daardoor lijnrecht tegenover jouw partner komen te staan. De vader van de kinderen wijst naar de plusmama, omdat hij vindt dat ze eigenlijk maar zeurt. ‘Wat maakt het nu uit dat zijn kinderen na het eten een bakje chips eten, ook al hebben ze hun bord niet leeggegeten?’
Wat bij de vader (on)bewust kan meespelen is dat hij zich schuldig voelt ten opzichte van zijn kinderen als hij hen aanspreekt op hun gedrag en ook de angst dat ze liever bij de moeder zijn, is aanwezig. Als plusmama kun je je gekwetst, alleen en niet gesteund voelen. Je kunt het gevoel hebben dat je maar weinig te zeggen hebt over wat er in huis gebeurd. Daarnaast kun je boos zijn en gericht op het niet door jou geaccepteerde gedrag van de kinderen. De afstand tussen jou en jouw partner wordt groter en jullie relatie komt onder druk te staan. Dit is slechts één voorbeeld, maar er zijn er heel veel te noemen, waardoor het verschil in opvattingen/meningen steeds groter wordt. Als de kinderen er dan niet zijn is het verschil in omgang tussen jullie als partners duidelijk merkbaar. Even zijn er geen spanningen en lijkt er rust en ruimte te zijn voor elkaar. Een gevoel waarbij je als plusmama de stiefkinderen liever ziet gaan dan komen, kan een logisch gevolg zijn.

Vertrouwen

Nog steeds wordt vaak gedacht dat de oplossing ligt bij het kind. Hij of zij moet in gedrag veranderen. De kinderen weten toch dat ze hun bord leeg moeten eten? Ze konden het er elke keer wel bewust om doen. Helaas ligt de oplossing vaak niet bij het gedrag van het kind, maar bij jullie als partners. Jullie zitten door uiteenlopende redenen niet op één lijn en de kinderen zijn slim genoeg om te weten wat ze bij welke ouder moeten vragen. Ik kan hier als plusmama over meepraten. Zelfs nu na 5 jaar zie ik het nog steeds gebeuren. Mijn man en ik kunnen er nog steeds woorden over hebben, maar tegenwoordig probeer ik dingen ook los te laten en erop te vertrouwen dat ze al een goede basis hebben meegekregen. Dat ze weten dat iets niet oké is, ook al ziet hun vader dat anders.

Belangrijk

Tip: Om te voorkomen dat jullie in een dergelijke situatie terechtkomen en je de kinderen van jouw partner liever ziet gaan dan komen, is het belangrijk om jouw gevoelens met je partner te delen en dat jullie elkaars behoeften uitspreken. Wat voor de een belangrijk is, kan voor de ander totaal onbelangrijk zijn. Door hierover met elkaar te praten leer je elkaar beter kennen en weet je wat de ander wel of niet belangrijk vindt. Hier kun je dan rekening mee houden. Tevens kunnen jullie afspraken maken, waarbij jullie elkaar tegemoet kunnen komen. Vergeet nooit dat er geen goed of slecht is en dat je er vanuit mag gaan dat eenieder het met de beste bedoelingen doet!

Graag

Is het makkelijk om dit gesprek met elkaar aan te gaan? Nee zeker niet. Het betekent even jouw emoties parkeren en bij jezelf en elkaar op zoek gaan waar je wordt geraakt en welke behoefte hieronder ligt. Het is geen manier van communiceren wat je dagelijks doet. Het vraagt lef om je echte gevoelens bespreekbaar te maken. Toch zul je merken dat er weer verbinding ontstaat, wanneer je dit doet. Jullie kwetsbaarheden worden zichtbaar en er gaat begrip ontstaan voor elkaars rol. Door helder te hebben welke behoeften je hebt als ouder en plusmama kun je weer gaan bouwen aan de relaties binnen het gezin. Ook die met je stiefkind, waardoor je ze weer heel graag ziet komen!

Over Irma

Ik, stiefmoeder? In mijn hoofd plopte een schrobbende assepoester op, terwijl haar stiefmoeder haar afsnauwt. Dat gaf me geen goed gevoel dus zocht ik naar een woord dat voor mij de lading beter dekt. Zo vond ik in ons buurland België het woord ‘plusmama’. De ‘Plus’ staat voor mij voor de toegevoegde waarde die ik, naast de biologische ouders, toevoeg aan het leven van de kinderen. En net zoals alle mama’s zo nu en dan eens verwend worden, verdienen plusmama’s die (h)erkenning ook. Daarom vind je op Irma haar website een kleine selectie aan cadeautjes speciaal voor plusmama’s. Zodat ook zij eens in het zonnetje gezet kunnen worden. Ook vind je hier andere verhalen van meer plusmama’s.

Lees hier het hele verhaal van Irma.