Het is alweer even geleden dat Hannelore heeft hardgelopen, maar deze week is ze er weer vol voor gegaan! Die hitte golf van afgelopen week was bloedheet, waardoor de motivatie wel iets verder te zoeken was dan normaal. Ga dan wat vroeger in de ochtend of later in de avond een rondje lopen zou je dan zeggen. Maar toch is dit wel een beetje eng…
Bibbers in het bos, afgelopen week
Ik ben niet bepaald bang uitgevallen, maar als ik in het donker door een bos hobbel, zie ik de ene na de andere horrorfilm aan mij voorbij trekken…
Nietsvermoedend rent een sportieve dame over een smal paadje door een donker, verlaten bos. Ze ziet niet dat ze wordt bespied, door een man die zich snel verstopt achter een boom. Een seriemoordenaar. Zijn bijl druipt nog van het bloed van zijn vorige slachtoffer. Hij wacht rustig af tot de voetstappen dichterbij komen, haar blonde paardenstaart zwiept heen en weer en dan… Een ijselijke gil! Tot slot wordt er ingezoomd op een bebloede sportschoen achter een bosje… Tsja, dat kun je verwachten, denk je bij jezelf. Moet je maar niet in je eentje in het donker het een bos in gaan.
Afgelopen week deed ik dat dus. Niet expres, want het was niet zo gepland natuurlijk. Ik was van plan wat langer te gaan rennen dan normaal, als goedmakertje voor gemiste trainingen, maar dan wel aan het einde van de dag wegens tropische temperaturen. Halverwege werd het plotseling al donker, tot mijn grote schrik. Daar liep ik dan, aan de andere kant van het bos! Ai…
Wat minder zelfverzekerd
Veel vrouwen mijden dit soort situaties, denk ik. Dat is logisch en heel triest tegelijk. Zeker als het overdag tropisch warm is of als de dagen straks weer korter worden, zou je gewoon moeten kunnen hardlopen in een donker bos. Net als mannen, want die heb ik nog nooit horen zeggen dat ze bang zijn in het donker tijdens het sporten. En dat gaat ook vrijwel altijd goed, vermoed ik. Want hoe groot is nou de kans dat je inderdaad een of andere gek tegenkomt? Toch doen veel vrouwen het niet, heb ik gemerkt aan reacties op Instagram. Niet in hun eentje, in ieder geval.
Op straat ben ik overdag nooit bang en ’s avonds eigenlijk ook niet. Ik ben lang, stevig en weet dat ik snel kan reageren in noodsituaties. Maar als ik in een verlaten bos ben en al vier kilometer heb gerend, ben ik wat minder zelfverzekerd. Ik heb dan echt niet meer de energie om keihard weg te rennen van die man met de bijl! Of zou dat toch anders werken? Zou je nog wel keihard kunnen wegrennen als je leven ervan afhangt? Misschien ga ik Mike vragen om zich eens te verstoppen achter een boom, aan het eind van een training. Kijken hoe hard ik nog kan! Dat is vast goed voor mijn conditie én mijn zelfvertrouwen.
Hannelore trainde maandenlang samen met Mike van Dijk, de broer van Wendy, voor de achtste triatlon. We deelden elke week twee workouts van Mike en Hannelore, via ons YouTube-kanaal kun je ze nog steeds doen!
