Jennifer en Ricus zijn gek op dieren, maar misten in Nederland de ruimte en het zonnige eilandgevoel dat ze kenden van de tijd dat ze op Bonaire woonden. Ze besloten anderhalf jaar geleden naar Ibiza te verhuizen en namen hun bijzondere huisraad van vier varkens, twee mini osjes, een koe en twee honden mee naar Ibiza. Daar stoppen de mensen nu langs de kant van de weg om naar hun bijzondere dieren te kijken.

‘Mijn man en ik hebben ooit drie jaar op Bonaire gewoond. Ricus en ik zijn gek op dieren en hadden in de tijd dat we op het eiland woonden een aantal dieren verzameld waaronder varkens. De liefde voor varkens is voor mij hier ontstaan. Hoewel we gelukkig waren op Bonaire stonden we ook nog met één been in Nederland doordat we nog 2 bedrijven daar hadden. Om ons heen zagen we dat vrienden van ons die al langer op Bonaire hadden gewoond moeilijk de aansluiting terugvonden in Nederland. Daarbovenop hadden we net ons huis gerenoveerd en konden we het goed verkopen. Het leek ons dan ook logisch om de keuze te maken om toch terug te gaan naar Nederland. Behalve de honden konden de andere dieren niet mee vanwege de Europese regelgeving. Ze zijn allemaal goed terecht gekomen maar ik heb daar wel veel verdriet van gehad.

Verhuizen naar Nederland

‘We zagen onszelf niet meer in de Randstad wonen vanwege de drukte die we niet meer gewend waren. Op Bonaire hadden we zoveel ruimte om ons heen en dat wilden we in Nederland ook weer. Toen zijn we verhuisd naar Friesland. In de vier jaar dat we in Friesland woonden, hadden we weer nieuwe dieren verzameld: vier varkens, twee mini osjes en een koe.’

Eilandleven missen

‘We merkten na die jaren dat we het zachte klimaat en het eilandleven weer wilden opzoeken. Mede door onze koe, Madelief, zijn we verhuisd. We hebben haar als kalfje in Utrecht gekocht. Madelief werd wat groter en zwaarder dan we dachten en had echt meer land nodig. Ik denk dat we nooit verhuisd waren als we Madelief niet hadden gehad. Bonaire was geen optie meer om naartoe te verhuizen. Dat zou echt een beetje te gek worden met 3 runderen en 4 varkens in het vliegtuig. We wilden wel weer graag op een eiland wonen.’

Stuk land op Ibiza

‘Ricus was een huisje aan het zoeken op Ibiza. Het eiland ligt niet ver van Nederland en is eventueel met de auto te bereiken. Hij had een groot stuk land met een piepklein huisje in Sant Antoni de Portmani gevonden. Dat ligt in het westen van Ibiza. Van de Spaanse autoriteiten mochten we met onze dieren op het land, dus de motivatie om te verhuizen werd alleen maar groter.’

Binnen halfjaar op Ibiza

‘Mijn man had sneller dan gedacht het land met het huisje op Ibiza gekocht. Hij loopt vaak tien stappen op de zaken vooruit terwijl ik in mijn hoofd nog ergens aan het begin van een verwerking ben. Dat is niet erg, we vinden elkaar wel altijd weer in het proces.  Ik had nog een baan bij het Zeehondencentrum in Pieterburen die ik opeens op moest zeggen. Het heeft maar een halfjaar geduurd en toen zaten we al op Ibiza. Als het aan Ricus had gelegen, zaten we daar de eerste week na het besluit al.’

Verhuizen naar ander land zonder baan

‘Het was enorm spannend om zonder baan naar een ander land te emigreren. Achteraf vraag ik me af waarom we dit toch op deze manier gedaan hebben, maar het is allemaal goed gegaan. In het verleden heb ik de hotelschool gedaan en Ricus is erg handig, dus we zouden altijd wel een baan kunnen vinden. Om zo ineens te verhuizen naar Ibiza was een enorm spontaan idee. Het was soms wel heel erg stressvol, want je hebt heel veel mondjes te vullen. Een baan zoeken of een onderneming starten was prioriteit nummer één toen we aankwamen.’

Werk op het eiland

‘Ik heb veel met dieren gewerkt en Ricus heeft zijn eigen montage en bouwbedrijf gehad. Hij vindt het daarnaast ook geweldig om met dieren om te gaan. Omdat we op korte termijn werk moesten vinden, leek het ons leuk om een onderneming op te richten die in het teken van dieren staat. Zo is Animal Service Ibiza ontstaan. We zijn begonnen met een kleinschalig hondenpension. Hierin ging heel veel tijd zitten en het loonde minder dan we gehoopt hadden. We moesten het óf groter aanpakken óf het plan laten varen. We hebben voor het laatste gekozen wat weer ruimte gaf om andere dierendiensten aan te bieden. Ik kan mij nu volledig richten op fotografie met dieren, dieren coaching en trimmen. De laatste dienst heb ik sinds kort uitgebreid met hoefverzorging voor varkens. Ik heb pas mijn licentie behaald en kan mezelf nu een volwaardig klauwbekapster voor varkens noemen. Ik richt mij vooral op de wat kleinere varkens in Spanje. Een klauwbekapster is iemand die de hoeven van varkens verzorgd. Dat werk wil ik niet alleen op Ibiza, maar door heel Spanje gaan beoefenen. Op Ibiza is daar te weinig werk in te vinden, maar in Spanje zijn er genoeg mensen met een (klein) varken die een klauwbekapster nodig hebben. Ricus is weer zijn eigen bouwbedrijf begonnen, Wood Metal Stone Creations. Hij is heel erg handig en hij merkte dat mensen erg blij met hem waren als hij een klus had volbracht wat hem ook weer voldoening geeft.’

Thuis voelen

‘We voelen ons zo thuis, dat we hier voorlopig nog niet weggaan. Wat ik zo leuk vind aan Ibiza, is dat de mensen zo creatief zijn. Je hebt het gedeelte op het eiland waar je hele de week kan feesten, maar aan de andere kant kun je genieten van de natuur terwijl je bijvoorbeeld yoga aan het doen bent. Het eiland blijft zich constant ontwikkelen. Ik denk dat je hier voortdurend opnieuw geprikkeld wordt door alle mensen die je ontmoet. In Nederland is alles goed geregeld hoor, maar we zouden er niet meer kunnen wonen. We zijn de ruimte gewend en willen hier niet meer weg.’

Spaans spreken

‘Om goed contact te maken met de mensen hier, wordt er wel verwacht dat je basis Spaans spreekt. Gek genoeg spreken veel Spanjaarden geen Engels. Het zijn super lieve mensen, maar je moet niet meteen in het Engels beginnen. Liever gebrekkig Spaans, dan meteen in het Engels. Daarnaast willen we toch in contact komen met de Spaanse bevolking. Het is dan juist leuk om hun taal te leren dan kunnen we tenminste een gesprek voeren.’

De dieren zijn de bindingsfactor met de Spanjaarden

‘Onze grootste bindingsfactor zijn onze dieren. We wonen aan twee wegen en mensen vinden het geweldig om onze dieren te zien. Mensen trappen op de rem en roepen dan echt mega hard ‘koe’ en ‘varken’ in het Spaans en komen dan kijken. Madelief is wel echt de lieveling van de gemeente hier. Ze is heel nieuwsgierig dus ze staat als eerste bij het hek als voorbijgangers stoppen. De mini osjes zien er voor de meeste mensen ook bijzonder uit, want wij hebben ze uit Drenthe gehaald, maar oorspronkelijk komt het ras uit Afrika. De varkens bekijken de voorbijgangers vanaf een veilige afstand maar als ze dichtbij genoeg komen dan hoor je de spaanse awh’s en wow’s. De meeste Spanjaarden die wij spreken hebben dit soort dieren nog nooit in het echt gezien en al helemaal niet in deze vrijheid. Het levert dan ook gezellige en bijzondere gesprekken op’

Droom

‘We staan nu op het punt dat we onze droom hebben bereikt. De dieren zijn blij en wij zijn blij. We wonen op een prachtige locatie in een heerlijk land en zijn beide een bedrijf begonnen waar we allebei in geloven. Dit is het, we hebben het geflikt.’