Annick Box (31): ‘Als ik me down voel, komt Nova met haar kop op mijn schoot liggen. Dat geeft zoveel warmte. Haar zachte vacht tegen me aan, hoe ze me aankijkt met haar trouwe ogen en kusjes geeft… dan voel ik me meteen beter. Nova heeft écht mijn leven gered. Zonder haar zou ik er niet meer zijn. Vanaf mijn achtste tot mijn zestiende werd ik gepest: ik was lelijk, dik, kreeg een eindeloze lijst met kwetsende scheldwoorden naar mijn hoofd. Het heeft me –letterlijk – voor het leven beschadigd.’

Niets om naar uit te kijken

‘Ik was veertien toen ik begon met zelfbeschadiging, vooral in mijn diepste momenten. Ik raakte eraan verslaafd. De pijn in mijn hoofd vertaalde ik zo naar lichamelijke pijn, dat verzachtte. Ik voelde me kwetsbaar en zo ontzettend eenzaam. Op die momenten dacht ik dat zelfbeschadiging de enige oplossing was om me beter te voelen. Ik had niets om naar uit te kijken. Ik was heel boos, verdrietig en gefrustreerd. Had het gevoel dat niemand naar me luisterde en het enige wat ik wilde, was niet meer leven. Dat was vooral tijdens de eerste periode van mijn gedwongen opname het geval. Ik voelde me machteloos, alles werd -letterlijk- van me afgepakt en ik zat hele dagen alleen in een leeg, kil kamertje.’

Gelukkig, het mislukte

Zelfmoord leek uiteindelijk de enige uitweg: ‘Op mijn drieëntwintigste probeerde ik het voor het eerst. Ik werd opgenomen in een kliniek in Venray en na vier maanden kreeg ik de diagnose borderline. Een persoonlijkheidsstoornis die bij mij gepaard ging met depressie, angststoornissen, posttraumatische stress en een eetstoornis. Hierna heb ik jaren allerlei therapieën gevolgd en ben ik zelfs opgenomen geweest in een kliniek in Zuid-Afrika vanwege mijn eetstoornis, maar het ging nooit lang goed.’ In juni 2017 ging het opnieuw mis: ‘Opnieuw deed ik een poging om mijn leven te beëindigen, die mislukte. Gelukkig mislukte!’

In één opslag verliefd

‘Ik werd wakker op de Intensive Care, compleet lamgeslagen. Waarom was ik niet dood? Er moest iets zijn waarvoor ik móét leven. Na jarenlange opnames had ik sterk het gevoel dat mijn enige redmiddel een hulphond zou zijn. Ik kwam terecht bij Bultersmekke Assistancedogs en na verschillende gesprekken werd duidelijk dat een assistentiehond mij kon helpen naar zelfstandigheid en meer eigenwaarde. Zou ik dan eindelijk een lichtpuntje in mijn leven gaan zien? Ik reserveerde een Zwitserse Herders-pup en eind 2017 mocht ik haar ophalen. Ronduit verliefd! Dat had ik nog nóóit gevoeld.’

Nova

Eens per week kwam er een trainster bij mij thuis en trainden we Nova. ‘Haar belangrijkste taak is dat zij signalen van spanning en stress signaleert. Hierdoor kan ze mij bijvoorbeeld uit nachtmerries halen.’ Na acht maanden deed ze dat voor het eerst. ‘Op zulke momenten komt ze op me liggen en likt ze me over mijn wangen en armen. Net zo lang totdat ik wakker word. Een gevoel van veiligheid.’ ‘Ik durf ook weer dingen te ondernemen die ik zonder haar niet had durven doen, zoals reizen met het ov. Onlangs ben ik zelfs alleen naar een concert geweest én geef ik, samen met Nova, gastcolleges om het pesten te stoppen. Maar ook om een voorbeeld te zijn voor mensen die net zo diep in de put zitten als ik zat en te laten zien dat het leven zin heeft. Ik prijs mezelf nog elke dag gelukkig dat mijn pogingen niet zijn gelukt. En dat dankzij Nova, mijn reddende engel!’

Hoe gaat het nu met Annick en Nova

‘Het gaat nu ontzettend goed met me! Er zijn veel toffe dingen op mijn pad gekomen en ik heb veel nieuwe lieve mensen leren kennen, die me helpen en steunen bij het najagen van mijn dromen. Daar ben ik ze heel dankbaar voor! Ik kijk nu compleet anders naar het leven, sta er anders in, heb doelen en durf naar de toekomst te kijken. Natuurlijk zijn er af en toe nog moeilijke momenten maar die laat ik er nu zijn. Ik omarm ze en ben dan juist lief voor mezelf. Met Nova gaat het ook heel erg goed! We zijn druk bezig met de opleiding en ze doet het zo ontzettend goed! Ik ben supertrots op haar! Achteraf ben ik dankbaar dat ze me gedwongen opgenomen hebben. Ik ben hierdoor zelf gaan inzien hoe mooi en waardevol het leven is.’

Levensles

‘Hoe zwart het leven nu misschien is, hoe vreselijk de dingen zijn die je hebt meegemaakt of hoe eenzaam je je nu ook voelt. Het wordt écht beter!. Ook is het belangrijk dat je moet inzien dat jij de enige bent die jezelf kan veranderen. Geef jezelf die kans om te veranderen, te groeien en toekomstdromen te bedenken!’ Mijn grootste levensles is dan ook dat je NOOIT moet opgeven! Het klinkt enorm cliché, maar het is echt waar. Laatst kreeg ik een bericht van iemand die zei: “Dromen is gratis, dus waarom zou je dat niet de hele dag doen?” Deze zin is mijn levensmotto geworden. Ook al kunnen mensen nog zoveel dingen zeggen, denken en oordelen, als je in jezelf gelooft en blijft dromen over de dingen die je wil, kan je dat bereiken! En dat is nou precies waar ik voor ga!’

Wil je nog meer te weten komen over Annick? Kijk dan op 23 oktober om 22.20 uur bij de EO op NPO 1 naar Proef Eenzaamheid.

Via Instagram geeft Annick advies aan mensen die in een soortgelijk situaties zitten of hebben gezeten. Annick volgen of wat vragen? Dat kan via @annickboxx

Volg voor meer inspirerende verhalen het Instagram account @powerstoriesnl, powered by WENDY.

https://www.instagram.com/p/B3MOniFiMVn/