Acht op de tien mensen krijgen te maken met het Humaan papillomavirus dat vaak door seksueel contact ontstaat, oftewel het HPV-virus. Ondanks dat het meestal voorkomt in lichte varianten, en het lichaam de cellen zelf weer kan opruimen, neemt dat niet weg dat Demy zich rot schrok: ‘Ergens in mijn achterhoofd wist ik dat HPV met baarmoederhalskanker te maken had’.

HPV? Ik ben pas 21

“Twee jaar geleden kreeg ik plotseling last van overmatig en onregelmatige bloedingen. Het eerste waar ik aan dacht was mijn spiraal. Die had ik ondertussen al 3 jaar en ik vermoedde dat dit de oorzaak kon zijn. De spiraal was mogelijk versleten of functioneerde niet meer goed. Met dat idee in mijn achterhoofd belde ik de huisarts: ‘Hi, met Demy, ik heb hevige bloedingen en ik denk dat mijn spiraal misschien niet meer goed werkt.’ Niet wetende dat doordat ik die vraag stelde, ze geen reden meer zagen om onderzoek te doen naar andere mogelijke oorzaken van die bloedingen. De huisarts zei aan de telefoon dat het onwaarschijnlijk was dat het kwam door mijn spiraal en daar eindigde het gesprek.

Ik bleef last houden en besloot toch nog maar een keer te bellen. Na een tijdje mocht ik langskomen voor een uitstrijkje. Het zou kunnen dat ik misschien een SOA had, maar aan HPV had ik helemaal nog niet gedacht. Puur om het allemaal uit te kunnen sluiten, liet ik het uitstrijkje doen. Een week later kreeg ik een telefoontje met de negatieve uitslag voor een SOA, dat was een opluchting. De uitslag van het HPV-uitstrijkje zou pas over een aantal weken komen, dus daar moest ik nog op wachten. Ik was met vriendinnen op vakantie in Spanje en terwijl we op het vliegveld stonden te wachten op onze terugvlucht, zag ik een gemiste oproep van de huisarts op mijn telefoon verschijnen. Vreemd, want ik zou hen een belletje moeten geven zodra ze de uitslag hadden.

Met het idee dat er nog een lange vlucht op me te wachten stond, besloot ik pas de volgende ochtend thuis terug te bellen. ‘Hi Demy, ik heb vervelend nieuws. Je hebt het Humaan papillomavirus’, zei de dokter. HPV? Ik heb het HPV-virus?”

Afspraak bij de gynaecoloog

“Ik kreeg de tijd om wat vragen te stellen. Dat was fijn, aangezien ik geen idee had wat mij zojuist overkomen was. In mijn achterhoofd linkte ik HPV aan baarmoederhalskanker en ik had mijn vaccinaties gehad, dus hoe zat dat dan? Mijn gynaecoloog was gelukkig erg rustig en snapte dat ik ervan geschrokken was. Aangezien ik nog zo jong was, raadde ze me aan om het een halfjaar aan te kijken. Ik zat in stadium PAP3B, ook wel een matig ernstige afwijking genoemd en er was een kans dat mijn lichaam de cellen zelf zou opruimen, wat mogelijk risico’s door de behandeling zou voorkomen.

Ik bleef last houden van de bloedingen en na een aantal maanden ben ik opnieuw langsgegaan bij de gynaecoloog. Het voelde niet alsof mijn lichaam deed wat het zou moeten doen: de cellen opruimen, maar ik had het mis. Ik was van niveau PAP3B gezakt naar PAP2, een lichtere variant. Ik moet het in de gaten houden en eind dit jaar weer een uitstrijkje laten doen. Helaas bloed ik nog steeds onregelmatig en veel, maar dat zal waarschijnlijk ook nog wel even blijven. Mijn lichaam heeft tijd nodig maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goedkomt”

Gooi die leeftijd voor het uitstrijkje omlaag

“Ondanks dat ik vertrouwen heb in mijn herstel, vind ik wel dat er iets moet veranderen. De leeftijd voor de uitnodiging van het uitstrijkje ligt nu op dertig. Vanaf dan krijgen vrouwen tot aan hun zestigste uitnodigingen om mee te doen aan het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Die leeftijd moet omlaag naar de 25 jaar.

Samen met mijn studiegenoot Charell Meijer ben ik een campagne gestart: HPVetkut. Dit idee was oorspronkelijk bedacht voor een schoolproject, maar dat is iets uit de hand gelopen. We willen bewustzijn creëren en vrouwen informeren over HPV.  Juist omdat wij pas op onze dertigste uitgenodigd worden, is het belangrijk dat vrouwen weten hoe ze het kunnen signaleren. Samen me Charell ben ik een petitie gestart en we hopen dat alle vrouwen hun stem laten horen. We kunnen dit tenslotte niet alleen.

Ondanks dat ik nu vaker in de media te zien ben met mijn verhaal, hoop ik dat ik niet gezien wordt als een zielenpiet. In de spotlights staan om zielig gevonden te worden is niets voor mij. Ik zie het als een kans om op te komen voor alle vrouwen die misschien dezelfde ervaring hebben gehad, maar zich er niet over durven uit te spreken. Mijn boodschap? Luister alsjeblieft altijd naar je lichaam. Als ik mezelf zou blijven vertellen dat het mijn spiraal was, die de bloedingen veroorzaakten, had ik misschien over vijf jaar wel baarmoederhalskanker gehad en had ik mogelijk mijn kinderwens moeten opgeven. Het kan iedereen overkomen.”