fbpx

Deborah Moreno wil anderen inspireren met haar imperfecties

Deborah Moreno (20) verstopte haar pigmentvlekken vroeger onder vele lagen kleding. Inmiddels hoopt ze met haar foto’s andere vrouwen te inspireren hun imperfecties te omarmen.

Witte vlekken

‘Opeens zaten ze daar. Twee grote witte vlekken, vlak bij mijn oog. Ik was vijf jaar en mijn moeder schrok zich te pletter. “Je hebt vitiligo”, zei de dermatoloog in het ziekenhuis; een aandoening waarbij op sommige plekken van het lichaam pigment verdwijnt. Ik kreeg een zalfje, maar het hielp niets. Mijn moeder was radeloos. Ze sjeesde met me door heel Europa, op zoek naar een medicijn dat de aandoening kon genezen. Ondanks de medicijnen kreeg ik alleen maar meer vlekken en ze werden ook steeds groter. Op mijn elfde was ik de medicatie spuugzat. Ik wilde gewoon buiten kunnen spelen, zonder mezelf drie keer per dag volledig in te moeten smeren met zalf, die toch bijna niet werkte. Ik besloot te stoppen en met vlekken door het leven te gaan, hoe moeilijk dat ook was.

https://www.instagram.com/p/BU-PXVrBxha/?utm_source=ig_web_button_share_sheet

Waarom ik?

Op sommige dagen stond ik huilend voor de spiegel: waarom ik? Waarom zie ik er niet gewoon normaal uit? Lelijk vond ik mezelf niet – vooral omdat mijn ouders mij altijd hebben verteld dat ik mooi ben in mijn puurste vorm -, maar ik was wel steeds banger voor de reacties van anderen. Mensen staarden me aan en kinderen op de speelplaats wilden niet met me spelen: Paula de Koe, schreeuwden ze naar me. Of ze noemden me monster en zeiden dat ik ze misselijk maakte. Jarenlang droeg ik hartje zomer lange broeken en shirts met mouwen. En als we op zondag met het gezin naar het zwembad gingen, verzon ik smoesjes om niet mee te hoeven. Ik haatte al die prikkende ogen.

https://www.instagram.com/p/BnpFxXLizB0/

‘Totdat ik vijftien was. Toen brak er iets in me. Ik wilde me niet meer verstoppen, mijn vlekken zijn nu eenmaal een deel van wie ik ben. Toen ik een avondje uitging, besloot ik daarom een bloot topje aan te trekken, je kon mijn armen en ook een stukje van mijn buik zien. Bloednerveus was ik; ik stond uren voor de spiegel te draaien of ik toch niet iets anders aan zou trekken. Wat zou men wel niet denken? Toch ging ik uiteindelijke de deur uit in dat blote topje. De reacties waren alleen maar positief. “Debby, wat ben je mooi, wat zie je er bijzonder uit.” Vanaf dat moment heb ik mijn kleding nooit meer aangepast aan mijn vlekken en heb ik geleerd mijn “imperfectie” steeds meer te omarmen.

https://www.instagram.com/p/BhEL1udnXEb/?utm_source=ig_web_button_share_sheet

Modellenwerk met imperfecties

“Twee jaar geleden vroeg mijn huidige agent of ze foto’s van me mocht maken. Ik was in eerste instantie stomverbaasd. Ik modellenwerk? Maar die eerste opdracht was geweldig, het smaakte meteen naar meer. Ik probeer mijn modellen carrière nu uit te breiden en hoop met mijn foto’s andere meisjes meer zelfvertrouwen te geven. Dat had ik namelijk zelf zó graag willen hebben toen ik midden in de puberteit zat.

‘Ik wil anderen inspireren’

Jongeren zien via social media bewerkte foto’s met superknappe meisjes, waardoor ze denken dat dat de norm is. Ik hoop dat ik kan laten inzien dat het er niet toe doet wat voor aandoening je hebt, en dat zelfvertrouwen de beste eigenschap is die je kunt bezitten. Soms krijg ik berichtjes van jonge meiden die schrijven: “Je inspireert me zo”, of: “Ik kijk tegen je op.” Dan denk ik: wow, kijk je tegen mij op? Het is het grootste compliment dat ik kan krijgen. Als er een medicijn zou komen dat vitiligo geneest, dan zou ik het niet nemen. De vlekken hebben me gemaakt tot de sterke vrouw die ik nu ben, ik ben er zelfs dankbaar voor.’

Benieuwd naar meer verhalen van unieke modellen over hun bijzondere uiterlijk? Je leest het in WENDY Magazine (Not) Perfect!



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF