Deze week delen we elke avond een verhaal van iemand die met kanker te maken kreeg. Vandaag is het namelijk Wereldkankerdag. Belinda heeft een eigen kapperszaak, waar ze met liefde mensen staat te knippen. Toen ze vier jaar geleden borstkanker kreeg, was dat niet anders. Maar ze werd wel regelmatig geconfronteerd met het feit dat ze zelf een pruik moest dragen. ‘Haar is pijn passie, dat maakte het extra lastig dat mijn eigen haar uitviel’, zegt Belinda.
‘Onderweg naar mijn zaak kreeg ik een telefoontje van de huisarts. Op het moment dat ik hoorde dat ik borstkanker had, voelde het alsof alle grond onder mijn voeten vandaan werd getrokken. Ik was volledig in paniek. Ik moest gelijk naar de huisarts. Mijn zaak zat vol met klanten die geknipt moesten worden. Mijn agenda stond vol met mensen die al heel lang hadden gewacht op een knipbeurt. Hoe dan, ging er door mijn hoofd heen.’
Proces
‘Ik heb chemokuren, een operatie en bestraling gehad. Op dit moment heb ik nog steeds hormoontherapie. Het gaat redelijk goed, maar ik moet nog wel medicijnen slikken. Ik ben uitbehandeld, maar ook weer niet. Eigenlijk ben ik nog steeds aan het herstellen van de borstkanker. Mijn lichaam is niet meer mijn lichaam. Ik kom nog steeds hobbels tegen en ik heb nog steeds te maken met beperkingen. Ik denk dat mijn lichaam langzaamaan beter wordt, maar ik heb aan de andere kant ook het gevoel dat mijn lichaam nooit wordt zoals het was. Je wordt natuurlijk ook iets ouder. Daarnaast probeer ik fulltime te werken, wat ook gewoon moet met een eigen bedrijf. Dat vertraagt het herstelproces. Ik neem niet genoeg de tijd om te herstellen, daardoor doe ik er wat langer over om weer in vorm te komen.
De beperkingen zitten in grote en kleine dingen. Ik heb niet meer de energie die ik had voordat ik ziek werd. Ook mis ik bepaalde filters, waardoor mijn concentratie minder goed is. Ik kan heel moeilijk lang lezen. Door de hormoontherapie heb ik last van mijn gewrichten. Ik slaap slecht, heb opvliegers en soms ben ik extra prikkelbaar, emotioneel of nors.’
Afleiding en beperking
‘Om de week praat ik met iemand over de dingen die mij dwars zitten. Ik probeer gezond te leven, te bewegen en leuke dingen te doen. Ik blijf doorpakken. Mijn zaak: inn sustainable beauty Aveda flagship store is mijn alles. Ik kon niet verzwakken. Vorig jaar heb ik mijn compagnon uitgekocht, daarna verscheen corona. Je moet doorgaan. Het is ook een manier om dingen op te pakken en er minder mee bezig te zijn.
Op de momenten dat ik chemokuren had, ging ik ook naar het bedrijf toe. Ik deed niet veel, maar ik was er wel. Ik gaf les en deed administratieve taken. Het heeft mij door het proces getrokken. Aan de ene kant beperk je jezelf, omdat je je energie gebruikt en het geen tijd geeft om een plek te geven. Maar aan de andere kant helpt het ook goed om er niet in te blijven hangen. Wat goed is, weet ik niet. Ik heb er geen spijt van. Ik had geen keuze. Ik stond er alleen voor. In die periode ben ik ook gescheiden. Er is geen ruimte om erover na te denken. Achteraf kan je je dat bedenken, maar op dat moment was dat geen optie.’
Kaal in je eigen haarsalon
‘Mensen zijn geschokt en verdrietig. Voor mijn klanten was het soms ook confronterend. Op een gegeven moment kom je op een punt dat je kaal bent. Ik had een pruik. Van nature heb ik een bos met krullen, maar toen had ik ineens een steile bob. Het zag er ineens heel anders uit. Als ik geen pruik had, had ik een doek om. Als je een vrouw met een doek ziet, dan weet je dat ze kanker heeft.
Voor mijzelf was het soms ook confronterend. Als je in de spiegel kijkt, mis je je haar. Haar is mijn passie. Ik had grootse plannen voor mijn bedrijf. Nieuwe avonturen met een nieuwe visie. Je gaat er vol tegenaan en dan word je ziek. Als je ‘s ochtends in de spiegel kijkt en je je eigen identiteit niet meer ziet. Je zet je pruik op, tekent je wenkbrauwen en doet wat make-up op. Op een gegeven moment word je wel weer jezelf, maar het is niet de persoon die je bent.
Mensen vonden het fijn om mij even te zien. Ik kreeg alleen maar warme reacties. Het bedrijf bestaat al 30 jaar en er zijn ook klanten die ik al 30 jaar knip. Daar bouw je ook een band mee op. Zij beleefden samen met mij het proces wat ik doormaakte. Ik heb iedereen een brief geschreven en mailcontact gehouden.’
Blijvende spanning
‘Ik voel mij veel beter. Ik draai weer mee en ik geniet weer van het leven. Alleen is het niet meer het lichaam zoals ik gewend was. Na tien jaar word je pas schoon verklaard. Zolang ik hormoontherapie heb, ben je eigenlijk nog in behandeling. Ik heb geen kanker op dit moment. In mei krijg ik weer een onderzoek. Dan is het toch maar afwachten. Het blijft spannend. Mijn grootste angst in mijn leven is dat het terug komt.
Gemis
‘Ik mis mijn 100 procent energie batterij, die heb ik gewoon niet meer. Ik ben geopereerd. Ik mis een stuk borst. Er zit een flink litteken. Ik mis mijn hele lijf. Verder heb ik mijn leven weer redelijk op de rit en ben ik daar ook tevreden mee. Ook al is het corona tijd. Is dat straks weg, dan kunnen we er weer goed tegenaan.
Toekomst
‘Ik heb niet voor niets vorig jaar mijn compagnon uitgekocht. Dan ga je een groot avontuur aan. Ik beperk mij niet in mijn toekomst wat dat betreft. Tuurlijk zit er af een toe een stemmetje in je achterhoofd van wat als, maar daar luister ik niet te veel naar. Ik ben nog jong en ik heb een toekomst voor me. Het leven gaat gewoon door.’
Steun KWF
Door elke dag verhalen te delen over kanker willen wij ook het KWF steunen. Iedere Nederlander krijgt ooit te maken met kanker. Of je het nu zelf hebt of iemand om wie je geeft: kanker ontwricht je leven. Voor al die miljoenen levens moet de zorg altijd doorgaan en mag onderzoek niet stilvallen. Het KWF zorgt hiervoor. In deze periode van corona hebben mensen met kanker het extra moeilijk. Onderzoeken en behandelingen worden uitgesteld en mensen met kanker moeten extra voorzichtig zijn en leven daarom vaak geïsoleerd. Vanwege Wereldkankerdag deelt het KWF deze week verhalen van mensen met kanker in de corona periode, kijk hiervoor op de site. Of word donateur en steun de missie van het KWF.
Dit bericht bekijken op Instagram
Lees ook deze levensechte verhalen over kanker:
Fien schrijft een ode aan haar vriendin Erna die aan kanker overleed
Heb jij ook een verhaal dat je op wendyonline.nl zou willen delen? Stuur dan een mail naar naomi@wendymultimedia.nl
