Ben je plusmama en sinds kort ook zelf moeder geworden? Dan kan het goed zijn dat jouw gevoel voor de kinderen van je partner verandert. In mijn vorige blog schreef ik over het wel of geen kind samen (kunnen) krijgen met je nieuwe partner. Uiteindelijk hebben jullie de keuze gemaakt en is jullie een eigen kindje gegund.

Een bijzondere ervaring en nu nog extra, omdat dit kind van jullie samen is. Dit kindje van jullie samen kan verbindend werken in jullie samengestelde gezin: Het heeft immers een bloedband met jullie allemaal. Het kan ook zo zijn, dat er juist voelbaar een splitsing optreedt. Niet alleen tussen de reeds aanwezige kinderen, maar ook voor jou als kersverse moeder. Je kunt ervaren dat jouw gevoel voor de andere kinderen verandert door de komst van jullie kindje samen.

Twijfels

Voor de komst van jullie kindje dacht je nog onvoorwaardelijk van de kinderen van jouw partner te houden. Door de geboorte van jullie eigen kindje kun je hieraan gaan twijfelen. Ook de kinderen van jouw partner gedragen zich opeens anders. Je merkt misschien dat je jouw tijd en aandacht liever aan jullie kindje schenkt. Dit kan zorgen voor gevoelens en gedachten, die kunnen leiden tot irritatie. Zowel bewust als onbewust.

Leuk of lastig

De komst van een kindje is hoe dan ook voor iedereen in het gezin een bijzondere tijd. Sommige kinderen vinden het heel leuk om een halfbroertje of –zusje te krijgen en andere kinderen vinden het lastiger. Wat betekent het dat papa en onze plusmama samen nog een kindje krijgen? Ook voor een ex-partner kan het moeilijk zijn; grote kans dat het voor de kinderen dan ook moeilijker is om het leuk te (mogen) vinden. Ze voelen zich namelijk heel loyaal aan die ouder. Er komt veel op jullie af en hierover praten met de kinderen en ook de ex-partner informeren is absoluut aan te raden!

Begrip

De komst van jullie eigen kindje brengt verandering. Verandering in de gezinsdynamiek, maar ook de verandering tussen jullie als partners, omdat je opeens de rol van biologische ouder krijgt. Er gebeurt dus heel veel. Ook jouw hormonen spelen hierin een rol. Het is goed om je eigen gevoelens te erkennen. Bespreek jouw gevoelens ook met je partner. Realiseer je dat het voor je partner waarschijnlijk anders voelt. Hij of zij heeft de komst van (een) kind(eren) ooit al een keer eerder meegemaakt. Het is belangrijk om begrip te hebben voor elkaars gevoelens hierin en daar ook alle ruimte aan te geven. Uit de vele verhalen die ik inmiddels heb mogen ontvangen kan ik concluderen dat het meer dan oké is, om als kersverse moeder te ervaren dat het gevoel voor je eigen kind, anders is dan dat voor de kinderen van je partner.

Verschil

Dit verschil in gevoel heeft namelijk te maken met de bloedband versus de verworven band. Deze twee kunnen probleemloos naast elkaar bestaan, zolang het verschil maar wordt erkend. Bij een bloedband is er sprake van:

• Natuurlijke verbondenheid waarbij onvoorwaardelijke liefde kenmerkend is
• Loyaliteit, ook naar de afwezige ouder na een scheiding
• Identificatie en het gevoel van bestaansrecht
• Gedeelde historie en familieband

Bij een verworven band is er sprake van:

• Voorwaardelijkheid
• Een band die groeit en ontwikkelt op basis van vertrouwen en vriendschap
• Een band die in de buurt kan komen van een bloedband, maar deze niet kan vervangen

Bloedband versus verworven band

Bij een bloedband is er een natuurlijke behoefte elkaar te beschermen en het voor elkaar op te nemen. Daarbij zijn kinderen en ouders minder kritisch naar elkaar dan wanneer sprake is van een verworven band. Loyaliteit en liefde die tegen een stootje kunnen, worden, als de relatie tussen ouders en –kinderen, die een verworven band hebben, goed is, geleidelijk door de jaren heen opgebouwd. De loyaliteit bij een eigen kindje is er direct. Dit is biologisch bepaald: vader, moeder en kind zijn met elkaar verbonden vanaf het prille begin. Tegelijk houdt loyaliteit dynamiek in: het speelt zich af tussen vader, moeder en kind in de context van drie of meer generaties (Michielsen, Mulligen, & Hermkens, 2008, p. 68).

Niet zo vreemd

Op het moment dat jullie samen een kindje krijgen is er dus direct sprake van een bloedband, onvoorwaardelijke liefde, loyaliteit, identificatie en natuurlijke verbondenheid. Niet zo vreemd dus dat je een ander gevoel ervaart naar je eigen kindje ten opzichte van de kinderen van je partner. Feit is dan ook, dat voor een plusmama waar zelf een kindje geboren wordt zich direct moedergevoelens ontpoppen. Gevoelens waarvan je misschien nooit gedacht had deze te voelen. Het verschil in gevoel binnen jullie samengestelde gezin, mag er zijn en het is je goed recht als moeder om er voor je kindje te zijn.

Tip: Praat over je gevoelens, niets is gek, vreemd of niet toegestaan. Wat ook kan helpen is om, voordat jullie kindje geboren wordt, al het een en ander in kaart te brengen. Als er behoefte is aan een luisterend oor, advies of ondersteuning schroom niet en durf om hulp te vragen!

Over Irma

Ik, stiefmoeder? In mijn hoofd plopte een schrobbende assepoester op, terwijl haar stiefmoeder haar afsnauwt. Dat gaf me geen goed gevoel dus zocht ik naar een woord dat voor mij de lading beter dekt. Zo vond ik in ons buurland België het woord ‘plusmama’. De ‘Plus’ staat voor mij voor de toegevoegde waarde die ik, naast de biologische ouders, toevoeg aan het leven van de kinderen. En net zoals alle mama’s zo nu en dan eens verwend worden, verdienen plusmama’s die (h)erkenning ook. Daarom vind je op Irma haar website een kleine selectie aan cadeautjes speciaal voor plusmama’s. Zodat ook zij eens in het zonnetje gezet kunnen worden. Ook vind je hier andere verhalen van meer plusmama’s.

Lees hier het hele verhaal van Irma.