Vandaag is het de nationale Coming-Out dag, een dag waarop mensen uit de lhbtiq-gemeenschap uit kunnen komen voor hun genderidentiteit en seksualiteit. De 24-jarige Maria is trans vrouw. Misschien ken je haar al uit het vorige seizoen van het programma: Hij is een Zij, van de KRO-NCRV. Ze is lichamelijk geboren als jongen en zit nu in haar transitie om door middel van operaties haar lichaam voor haar compleet te maken. Altijd al voelde ze dat ze anders was dan anderen, maar een lange tijd wist ze niet wie ze was. Na therapie en verschillende operaties voelt Maria zich op en top vrouw.
‘Heel veel mensen vragen: “Wanneer wist je dat je transgender bent?” Vaak denk ik dan, sinds wanneer wist jij dat je cisgender bent. Cisgender betekent dat je genderidentiteit overeenkomt met het geboortegeslacht. Ik weet niet beter dan dat ik dit voel. Je bent pas transgender, als je door de maatschappij in dat hokje gedrukt wordt.’
Schaamte
‘Ik heb vroeger een lastige periode gehad. Er was veel sociale druk. Ik wilde dat mijn familie trots op mij was. Ik wilde passen in het perfecte plaatje van de maatschappij. Door mijn gevoelens, voelde ik mij nergens thuis. Als dit de wereld is, hoe moet ik dan verder leven? Ik ben heel lang depressief geweest, met suïcidale klachten. Om me toch ergens thuis te voelen, ging ik weg bij mijn familie. Ik zat in een tweestrijd. Ik koos voor mijn eigen gevoel, maar moest ook afscheid nemen van vrienden en familie.’
Nieuw leven
‘Ik verhuisde naar Zeist, waar ik mijn leven opnieuw begon. Ik kende niemand daar en niemand kende mij. Ik kon zijn wie ik altijd al heb willen zijn. Een vrouwennaam paste daarbij. Verder wist ik nog van niks. In mijn studentenhuis noemden ze mij uiteindelijk Mama Maria. Ik zorgde voor iedereen, ik maakte eten en gaf ze advies. Dat vond ik heel fijn, ik werd erkend voor hoe ik mij voelde. In de negen maanden dat ik daar heb gewoond, heb ik mij heel erg ontwikkeld. Op de kunstacademie waar ik studeerde, kon ik mezelf zijn. Zij gingen in op mijn gevoelens. In die klas heb ik mij heel erg kunnen ontwikkelen. Ik had geen betere plek kunnen wensen. Ze moedigden me aan en steunden me. Na negen maanden ben ik weer terug naar mijn familie verhuisd vanwege mijn transitie, dat voelde voor mij goed.
In de tijd dat ik in Zeist woonde, begon ik steeds meer dingen te doen die ik altijd al had willen doen. Mijn diepgewortelde verlangens kon ik eindelijk uitvoeren. Eén van mijn grootste wensen was extensions, ik wilde zo graag lang haar. Ik liet mijn haar wel groeien, maar wilde het nog langer hebben. Vroeger op school had ik allemaal vriendinnetjes, waarvan ik het haar borstelde. Eigenlijk was dat, omdat ik altijd al naar lang haar verlangde. Het is bijna drie jaar geleden dat ik de extensions liet zetten, toen ik daarna thuis voor de spiegel stond, brak ik volledig. Ik wist niet wat mij overkwam. Ik zag mezelf, ik zag Maria. Zo moest het zijn. Ik kan mezelf wel voor de gek blijven houden, maar ik moet gewoon wat doen met mijn gevoel. De extensions heb ik vijf maanden gehad, inmiddels heb ik lang haar van mezelf, waar ik heel trots op ben.
Twaalf jaar lang heb ik in therapie gezeten en altijd waren er delen waar de therapeut niet mocht komen, wat ik goed beschermde. Ik ga dat deel wat ik zolang heb beschermd, nu laten zijn dacht ik toen. Dat deel was altijd een monster, zo mocht ik niet zijn. Op de basisschool heb ik zoveel nare dingen gehoord, die ze tegen mij zeiden. Ik dacht dat ik niet ook nog transgender kon zijn. Uiteindelijk werd ik het monster, maar dat was natuurlijk geen monster. Dat bleek ik zelf te zijn. Mijn ware ik, Maria.
Tot nu toe heb ik verschillende operaties gehad, een neuscorrectie, adamsappelcorrectie, borstvergroting en een kin kaak operatie. Daarnaast zit ik nu anderhalf jaar in het proces voor de geslachtsoperatie. Ik ben een vrouw. De maatschappij moet alles accepteren, het gaat er niet om wat iemand tussen zijn benen heeft, ze moeten accepteren wat ze voelen. Voor de kin kaak operatie kon ik alleen maar die mannelijke kaaklijn zien, ik had alle spiegels weggedaan of afgeplakt. Het was heel confronterend, ik voelde me niet mezelf. Ik heb hier zo goed aan gedaan. Het was een hele heftige operatie, waardoor ik onder andere twee weken niet goed heb kunnen eten, maar het was het allemaal waard. Ik ben bijna volmaakt.’
Maria
‘Vroeger had ik een jongensnaam, deze wilde ik heel graag veranderen naar een meisjesnaam. Daar zit een mooi verhaal achter. Ik heet nu Maria Sophia Alexandra Paulien. Een mond vol. Mijn moeder heet ook Maria Sophia. Toen ik in groep drie zat moest ik mijn naam leren schrijven. Ik heette destijds anders maar schreef altijd de naam Maria op. Mijn gedachte was dat ik net zoals mijn eigen moeder was. Ik zag mezelf als Maria. De naam Maria gaf mij een vrouwelijk beeld. Tijdens het bedenken van mijn nieuwe naam ben ik de stamboom van mijn familie gaan uitzoeken. Ik kwam vier keer de naam Maria Sophia tegen, deze naam werd steeds van moeder op dochter doorgegeven. Door mezelf Maria Sophia te noemen, zette ik mezelf ook in de vrouwelijke familielijn. De namen Alexandra Paulien hebben mijn ouders bedacht, dit zijn de namen die ik zou krijgen als ik als meisje geboren was.’
Perfecte plaatje
‘Als ik nu voor de spiegel sta voel ik mij op en top vrouw. Ik heb niet eens de bevestiging nodig van mijn relatie om mij vrouw te voelen. Het leven waar ik altijd van heb gedroomd, huisje boompje beestje, komt nu tot werkelijkheid. Ik heb heel veel geluk, er zijn heel veel transgender mensen die niet door kunnen gaan als hoe ze zich voelen.
Altijd heb ik gedacht dat mijn grote wens niet uit kon komen, moeder worden. Ik was bang, maar nu denk ik daar anders over. Ik wil een gezin en ik kan dit aan. Mijn medische traject is klaar over een paar maanden en natuurlijk denk ik al verder. Het gaat niet makkelijk worden, ik kan niet op de natuurlijke manier zwanger worden, omdat ik geen baarmoeder heb. Gelukkig zijn er andere opties, zoals IVF of met een draagmoeder.’
Hij is een Zij
Maria doet mee aan het programma Hij is een zij, waarin Jan Kooijman verschillende transgenders en non-binaire mensen opzoekt. ‘In eerste instantie wilde ik niet meedoen aan het programma. Hier in het noorden wordt er nog negatief gekeken naar de westelijke tv-wereld. Als je aan zoiets meedoet, doe je het voor de aandacht. Toch ben ik op mijn keuze teruggekomen. Op deze manier kan ik anderen juist helpen. Ik ben er trots op dat ik mijn transitie zo intiem heb mogen delen’
Elke dinsdag is Hij is een Zij te zien bij KRO-NCRV op NPO 3 om 21:15 uur, waarin je Maria’s verdere proces kan zien.
Dit bericht bekijken op Instagram
