In de serie Wendy’s woorden vertellen we verhalen van mensen aan de hand van de woorden uit ons Wendy-hart. Deze woorden staan voor wat wij als Wendy willen zijn en uitdragen. Vandaag een verhaal over het woord ‘zorgzaam’. Evelien Bastiaans vangt al twee jaar lang in de zomervakantie kinderen uit het buitenland op. Deze kinderen hebben allemaal een rugzakje waardoor vakantie vieren niet in hun woordenboek staat. Evelien probeert samen met haar gezin ervoor te zorgen dat ze een onvergetelijke tijd bij haar hebben en ze even al hun problemen vergeten.
Jeugd
‘Mijn moeder heeft in haar leven zeker veertig pleegkinderen opgevangen. Van jongs af aan heb ik meegekregen dat het heel normaal is om pleegkinderen op te vangen om ervoor te zorgen dat ze veilig zijn. Ik vond het altijd wel prima, had er geen moeite mee om mijn badkamer, huis en gezin te delen. Ik vond het altijd heel fijn dat wij dit als gezin konden doen en voor hen zoveel konden betekenen. Toen ik eenmaal op mezelf ging wonen, heb ik me ook opgegeven om pleegkinderen op te vangen. Voor een aantal jaar heb ik toen om het weekend een Nederlands meisje bij ons thuis opgevangen.’
Zomervakantie
‘Ik heb zelf twee zonen en omdat ze al wat ouder en volwassener werden, had ik veel minder zorg aan ze. In mijn vakantie had ik veel vrije dagen over en toen dacht ik: waarom ga ik niet kinderen opvangen bij mij thuis? Ik heb mezelf ingeschreven bij Europakinderhulp. Dit is een organisatie die gastgezinnen zoekt voor de vakanties. Nadat ik mezelf heb ingeschreven, kreeg ik een intakegesprek en moest ik mijn Verklaring voor Goed Gedrag aanvragen. Alle kinderen zijn tussen de vijf en zestien jaar en hebben te maken met armoede, een onveilige thuissituatie, huishoudelijk geweld of andere problemen. Daardoor kunnen ze niet met hun eigen ouders op vakantie. Bij mij mogen de kinderen plezier maken en even alles vergeten, dat is iets waar ik me graag voor wil inzetten. Zelf vond ik het makkelijk qua taal als ik een Nederlands kindje zou krijgen en mijn voorkeur ging naar een meisje, omdat ik zelf al twee jongens had. Je kunt je wensen aangeven, maar dat betekent ook niet dat ernaar geluisterd wordt. Er zijn gewoon te veel kinderen en te weinig gezinnen. De eerste keer kreeg ik een jongetje van acht uit Frankrijk met ADHD, maar hij was even welkom als ieder ander kind.’
Andere taal
‘Sinds twee jaar krijg ik kinderen in de zomer voor twee weken lang bij mij thuis. Toen er voor het eerst een Franse jongen kwam, was ik best zenuwachtig. Ik spreek niet heel goed Frans, maar ik kan er wel mee uit de voeten. Na veel proberen, ging het ook steeds beter. Hij was enorm sociaal en je merkte dat hij zich meteen op zijn gemak voelde. Elke dag gingen we leuke dingen doen: naar de kinderboerderij, het strand of zwemmen. Ik vond het leuk om dingen te ondernemen en hem echt even te verwennen en de aandacht te geven die hij verdient. Hij was heel erg enthousiast en wilde graag nog een keer terugkomen, maar het jaar daarop kreeg ik een elfjarige jongen uit Duitsland. Hij begon te huilen toen hij voor het eerst bij ons kwam, want hij had heimwee en vond het heel spannend. Gelukkig waren er meer Duitse vriendjes van hem in Gouda, waar hij regelmatig mee kon spelen. Doordat hij net in de puberteit zat, was hij ook wat stiller en zelfstandiger. Ik vond het lastig om daarop te anticiperen, maar hij heeft lekker zijn eigen ding gedaan. Later hoorde ik van zijn vriendjes en de organisatie dat hij een geweldig leuke tijd bij ons heeft gehad in Gouda.’
Onzekerheid
‘Het moeilijkste is de onzekerheid die je hebt. Je hebt geen idee welk kind er naar je toe komt, hoe ze eruitzien en welk karakter ze hebben. Je weet het pas als je ze gaat ophalen op het station en ze de twee weken bij je zijn. Je moet op dat moment handelen naar de situatie en gelukkig is dit tot op heden altijd goed gegaan. Ik heb nog nooit conflicten, discussies of ruzie gehad. Het fijne is ook dat het maar voor een bepaalde tijd is. Stel dat het nou echt heel erg tegenvalt, is het voor jezelf nog te overzien. Ik heb zelf twee kinderen. De jongste van mij vindt het niet zo leuk dat ik dit doe, maar de oudste gaat soms wel eens mee met de activiteiten. Mijn man vindt het prima en die gaat vaak ook lekker mee. Ze houden alle drie enorm van voetballen, dus de opvangkinderen deden altijd leuk mee. Zelf doe ik dit een keer per jaar, maar er is ook de mogelijkheid om het vaker per jaar te doen.’
Aanraden
‘Ik kan het écht mensen aanraden om dit doen. Wel moet je in je achterhoofd houden dat je te maken hebt met kinderen die thuis soms een moeilijke thuissituatie hebben, daardoor hoeft het niet altijd een positieve ervaring te zijn. Je moet lage verwachtingen hebben, want dan valt het altijd mee. Ik vind het juist wel leuk om nieuwe dingen te proberen en het avontuur aan te gaan. Het is een verrijking voor mezelf en ik vind het ook fijn om een kind een leuke tijd te bezorgen.’
Ben je na dit verhaal geïnspireerd om ook een vakantiegastgezin te worden? Europakinderhulp zoekt nog veel gastgezinnen in Nederland, België, Frankrijk en Duitsland!
