fbpx

Marga over leven met littekens: ‘Ik kan mij van het ongeval niets herinneren’

Een brandwondenongeval zet je leven op z’n kop. Na de opname in het brandwondencentrum begint de grootste uitdaging: leven met littekens. Marga: ‘Het gaat daarbij niet enkel om fysieke littekens. Je hebt zeker ook psychische littekens. Het moeten accepteren dat je er ‘anders’ uitziet en wellicht niet alles meer kunt, is een lastig proces.’ 

Met een knal stond het leven letterlijk stil. In 2015 kreeg Marga van der Voort een auto-ongeluk. Een gasfles ontplofte in haar auto. Marga liep daarbij vierdegraads brandwonden op en moest twee maanden in het brandwondencentrum verblijven. ‘Ik kan mij van het ongeval niets meer herinneren. Van verhalen die mij verteld zijn, weet ik wat ik heb meegemaakt. Vooral de linkerzijde van mijn bovenlichaam was zwaar verbrand. Nadat ik uit het ziekenhuis werd ontslagen, heb ik een tijd bij mijn zus ingewoond, omdat ik nog niet zelfstandig kon wonen. Die lange weg naar herstel was pittig. Gelukkig had ik een doel. Ik wilde weer paardrijden. Dat deed ik voor het ongeval het allerliefst. Door hard te knokken zat ik drie maanden na mijn ongeval weer in het zadel.’

What you see is what you get

Het ongeval is tragisch, maar Marga blijft positief. ‘Ik ben geen pieper. Ik zie er anders uit dan voor het ongeval en moet dat accepteren. De brandwonden op mijn hoofd zijn voor iedereen zichtbaar. Toen ik maanden na het ongeval weer voor het eerst naar een feestje ging, heb ik bij binnenkomst direct een rondje gedraaid en geroepen: “Ik ben er weer. Als je vragen hebt stel ze gerust.” Het ijs was gebroken. Dat hielp. Als ik voel dat mensen op straat mij aanstaren, spreek ik ze soms aan. Dan zie je ze schrikken. Ja, misschien ben ik direct maar ik ben simpelweg dezelfde Marga als voor het ongeval. Ik verstop mij niet. What you see is what you get.’

‘Wel merk ik dat mijn omgeving mij wil beschermen voor reacties van anderen. Toen ik op een warme zomerdag naar de winkel wilde gaan, vroeg een direct familielid of ik niet meer bedekkende kleding aan kon trekken. “Waarom?”, vroeg ik. Ik heb het ook warm en schaam mij niet voor mijn littekens. Ik probeer mijn grenzen te verleggen. Juist dan haal ik het uiterste uit mijn leven.

Ik mag er zijn!

‘Op de plek van mijn brandwonden, zijn mijn zweetklieren helaas ook weg. Daardoor kan ik op die plekken niet zweten. Dat is vervelend. Ook kan ik mijn linkerarm nog niet goed bewegen. Maar ik heb, mede door de goede therapie en behandelingen, al grote stappen gemaakt. Ik ben van ver gekomen en al een heel eind op weg. Tijdens deze periode heb ik geleerd dat ik veel doorzettingsvermogen en daadkracht heb, meer dan ik ooit had gedacht. Ik ben fysiek misschien veranderd, mentaal ben ik sterker geworden. Nu vertel ik zo veel mogelijk wat allemaal mogelijk is, ondanks en met mijn brandwondenlittekens. Zo help ik bij het ontwikkelen van een nazorgportal. Een e-Health toepassing die patiënten met brandwonden in staat stelt om middels een app de persoonlijke omstandigheden en behandelwensen in kaart te brengen. Wat betreft het fotoproject Marks of Pride and Beauty: Ik ben onwijs trots op mijn foto. Ik mag er zijn! Dit ben ik!’

Tekst: Pim Scheffer

https://www.instagram.com/p/B3MD9wKIJHf/

Klik hier voor meer power stories.

Heb jij ook een mooie powerstory? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar online@wendymultimedia.nl

Volg voor meer inspirerende verhalen het Instagram account @powerstoriesnl, powered by WENDY.

https://www.instagram.com/p/B3MOz_2C8Kt/



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF