fbpx

Fien Vermeulen over het moeten bewijzen dat je ‘beter’ bent

Fien Vermeulen heeft dit jaar haar eerste huis gekocht en wilde haar eigen zaken goed regelen. Want dat doen powervrouwen! Dus vroeg ze een Personal Overlijdensrisicoverzekering aan, waaruit een bijzonder veel vriendelijker en zakelijker ingestoken mail naar haar werd verstuurd, in tegen stelling tot de mail naar haar vriendin Donja. Want blijkbaar is beter worden niet genoeg…

Cru. Ik moet er zelfs een beetje om lachen. Terwijl ik mijn mail open, hoor ik de Bee Gees met Stayin’ Alive op de radio.

“U heeft een ****** Personal Overlijdensrisicoverzekering aangevraagd ****** heeft ons verzocht uw aanvraag medisch te beoordelen.

Aanvullende medische informatie

U heeft de gezondheidsverklaring ingevuld. Hieruit blijkt dat wij voor de medische beoordeling van uw aanvraag aanvullende informatie nodig hebben van uw specialist.”

I’m alive

Uit de rest van de mail blijkt dat het verzoek is of ik mijn arts even wil vragen ervoor te tekenen dat ik ook daadwerkelijk de komende tijd alive zal blijven. Ergens wist ik dat die mail zou komen toen ik mijn aanvraag deed. Ik heb dit jaar mijn eerste huis gekocht en ik wilde mijn eigen zaken goed regelen. Donja, al bijna acht jaar een van mijn vriendinnen die ik overhield uit een kankerjongerengroep, kreeg eerder al een nog veel hardere klap in haar gezicht.

Don heeft nog een hersentumor, ze konden het laatste stukje niet weghalen want dat zit op een zeer lastige plek. Het bleek vorig jaar bij een controle een kindertumor te zijn, dat is vrij goed nieuws. Die zijn namelijk veel minder agressief dan een volwassenen tumor. Het gaat al jaren goed met Donja’s extraatje in haar hoofd. Sinds ik haar heb leren kennen is het niet meer gegroeid. Toen Don een huis kocht met haar vriend  in 2019, wilde ze ook graag een overlijdensrisicoverzekering. We kenden allebei de verhalen wel hoor, van andere patiënten die moeite hadden met dat soort zaken. Precies de reden waarom we allebei ook niet meer overstappen van zorgverzekeraar. De normale premie voor de overlijdensrisicoverzekering die Donja graag wilde, was 4,32 euro per maand. Don kreeg een voorstel voor 80 euro per maand voor de eerste drie jaar, plus eenmalige aansluitkosten van 800 euro. Ze is een risico en niemand wilde haar aannemen, zo mailde de tussenpersoon, dus mocht ze al blij zijn met dit aanbod.

“De verzekeraar die wij voor je hebben gevonden vind het risico dat je komt te overlijden in de eerste drie jaar hoog en vraagt daarom de eerste drie jaar een (veel) hogere premie. (…) De verzekeraars hanteren een rekenmodel dat ervoor zorgt dat ze gedurende de eerste drie jaar het grootste gedeelte van het risico hebben afgedekt.”

Goed, dit was bot om te horen, maar ik begreep pas echt dat Donja me huilend opbelde, toen ik zelf misselijk werd van het volgende stuk uit de mail. Don had namelijk gevraagd of het zou helpen als ze pas over drie jaar de verzekering aan zou vragen, zodat ze kon aantonen dat haar tumor nog langer niet zou groeien en ze hopelijk daarmee de extra kosten zou kunnen ontlopen. Helaas, bleek uit de screenshots van de mail die ze me stuurde op Whatsapp.

“Als jij over drie jaar een nieuwe aanvraag doet, ben je in ieder geval weer drie jaar ouder geworden wat automatisch een hogere premie betekent en wie garandeert jou dat er in die drie jaar niets met je gezondheid gebeurt….?”

Woedend was ik

Natuurlijk kon de mevrouw er zelf niks aan doen dat regels, regels zijn. Wij snappen ook wel dat het een lastige kwestie is voor verzekeraars. Maar de woorden ‘ben je in ieder geval weer drie jaar ouder geworden’ en ‘wie garandeert jou dat er in die drie jaar niets met je gezondheid gebeurt?’. Ik wilde die vrouw persoonlijk bellen. Tegen haar schreeuwen dat het niet kon wat ze deed. Een doodverklaring op de mail gooien naar een meid van eind twintig, ben je wel lekker? Er waren zoveel dingen die deze mevrouw had kunnen zeggen. Zoveel woorden die ze had kunnen kiezen. Niet te spreken over de vier puntjes achter de zin die indiceerde dat Donja in haar handjes mag knijpen als ze straks nog leeft. Alsof ze dat zelf al niet wist. Donja heeft geen verzekering meer aangevraagd. Ze heeft het erbij laten zitten omdat ze zo overstuur raakte van het contact met deze partij. Mijn Donnie, die zo hard knokt, sinds haar laatste bestraling acht jaar geleden weer volledig is gaan werken, als kind een jeugd in het ziekenhuis heeft doorgebracht en toch een lief, mooi en enthousiast mens is geworden, epilepsie kreeg en nog steeds al haar eigen zaken fikst, haar leven probeert te leven in een maatschappij die haar dus een label opgeplakt heeft. Ik begreep haar wel.

Blijkbaar is beter worden niet genoeg

De mail die ik zojuist kreeg van mijn verzekeraar, was bijzonder veel vriendelijker en zakelijker ingestoken. Natuurlijk heb ik ook een andere situatie want er zit geen tumor meer in mijn hoofd, gelukkig maar. Ik schrok er toch van. Blijkbaar is beter worden niet genoeg. Blijf je voor altijd niet alleen aan jezelf te moeten bewijzen dat je ‘beter’ bent, maar ook aan instanties die je zouden moeten helpen. De grote vraag kwam op in mijn gedachten. Er krijgen zoveel mensen kanker. Kunnen we dan met zijn allen echt geen betere oplossing verzinnen?

In een wereld die je zo graag beter wil zien, blijf jij altijd een patiënt. De Kankerclub. Niemand wil erbij horen, maar zodra je erin zit is het een lidmaatschap voor het leven.

Over Fien

Qmusic radiopresentatrice Fien Vermeulen overleefde lymfklierkanker en wil mensen nu inspireren op het gebied van gezondheid, geluk en survivallen. Elke twee weken schrijft Fien Vermeulen een blog voor wendyonline.nl. Eind vorig jaar verscheen het boek van Fien: Het Regent Zonnestralen. Kijk voor meer informatie op de site. Lees hier al haar columns.

Lees ook deze columns van Fien Vermeulen:

Fien over het alleen kopen van een huis 

Fien over waarom je niet meteen doelen moet verbinden aan je dromen 



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF