fbpx

Fien over het alleen kopen van een huis

Radiopresentatrice Fien Vermeulen is single en heeft net haar eigen plek onder de zon bemachtigd. Hoewel ze superblij is met haar nieuwe huis, beschrijft ze in haar column dat het nooit haar idee is geweest om alleen een huis te kopen. Want ook Fien had het romantische idee dat je dit samen met je geliefde doet. ‘Ik beschrijf mezelf eigenlijk als een geboren mama en een gezelligheidsdier.’

Een huis. Met een tuintje. Zo’n mooie overdekte vlonder waar dan ook een vuurkorf staat. Samen de eerste winter alle familie uitnodigen en dan het allereerste kerstdiner in ons eerste, eigen huis. Een plek waar je samen, ook al zeg je het misschien nog niet, een kamertje reserveert voor een eerste kindje dat je dan hopelijk gegeven is. Eindeloos kijken, in bed dromen over hoe het zou zijn en dan uiteindelijk samen je duurste handtekening ooit zetten onder een papier dat weer een begin van een nieuwe fase van een toekomst representeert. Zo had ik het eigenlijk een beetje voor me gezien, het kopen van mijn eerste huis.

‘Vind je het niet lastig dat je vriendinnen dan nu samen huizen kopen en jij in je eentje?’ Mijn collega Corien stelt de vraag die ik eigenlijk van nog niemand heb gehad, maar die anderen ook bedacht moeten hebben. Zeker als ze me kennen. Ja. Absoluut. Een geboren gezinsmama, zo’n gezelligheidsdiertje dat het liefst iedere ochtend samen opstaat, de koffie vast klaar zet in de keuken en iedere avond de tafel dekt voor een etentje. Zo omschrijf ik mezelf. Daar zag ik vooral een eerste huis ‘samen’ bij voor me. Het is helemaal anders gelopen. Vandaag, op 8 december 2020, kreeg ik net in mijn eentje op mijn werk een telefoontje dat mijn hypotheek rond is en ik officieel mijn eerste huis heb gekocht. Ik vierde het samen met mijn collega’s.

Alleen kopen

Begrijp me niet verkeerd, ik ben er ongelofelijk blij mee. Maar het is wel iets anders dan ik had verwacht. Daar moest ik zeker overheen stappen toen ik een aantal weken geleden naar de bezichtiging ging. Ik wilde al een paar jaar een huis kopen, wachtte steeds maar op het ‘samen doen’. Maar mijn relatie waarmee ik dat graag had willen doen, is anders gelopen. Eigenlijk realiseerde ik me pas op het moment dat ik mijn huis binnenstapte, hoeveel verdriet me dat gedaan heeft. Het was niet zozeer het huis, maar toch nog de break-up. Het idee dat je je hart aan iemand geeft, en dat die toekomst er dus niet meer is. Dat stukje pijn dat ik pas na een tijdje begreep, waarin je liefde moest loslaten omdat dat soms beter voor je is. Voor jezelf kiezen.

Die letterlijke stap over de drempel van mijn eigen huis was denk ik de laatste die ik moest nemen om het af te sluiten. Het idee dat toekomst iets is dat alleen samen kan, viel daar van me af. Ik liep naar binnen en voelde meteen dat dit mijn huis was. Een thuis. Wat een geluk! Een plekje waar ik in die eerste seconde opeens een wereld aan nieuwe mogelijkheden open zag gaan. En dat terwijl er nog zoveel aan moest gebeuren. Het is geen puntgaaf paleisje. Het is zelfs niet eens een huis technisch gezien, maar een maisonnette. Wel met drie woonlagen. Een dakterras in plaats van een tuin. Ik belde mijn moeder en die was zo blij. Niet zozeer om het huis, maar meer omdat ik eindelijk stopte met wachten op wat ik dacht dat ik wilde, en ging voor wat meer was dan ik had gehoopt. Een thuis met mezelf.

Loslaten

Met die acceptatie kwamen een week later eindelijk een keer de tranen. Ik voelde het verdriet telkens maar niet. Kon er niet om huilen. Alsof het vastzat. Die stap voor mezelf waar ik al die tijd toch onbewust nog mee gewacht had, brak in een keer alle muren af. Mijn veilige nieuwe plekje gaf me daar het vertrouwen voor denk ik. Ik heb een hele ochtend snikkend op de bank gezeten en toen eens diep uitgeademd. Toelaten bleek niet zo eng als ik dacht, vasthouden was veel naarder. Zo werd loslaten ineens veel makkelijker.

Het is anders inderdaad. Dat ik niet zoals drie andere vriendinnen de keuzes voor de inrichting samen met mijn vriendje maak. Ik maak ze samen met het vriendje van Donja, mijn lieve ziekenhuisvriendin. Joey is aannemer. De grap is: hij is over elke stap net zo enthousiast als ik. Appt me om 23 uur ’s avonds foto’s van vloeren die hem mooi lijken. Mijn andere vriendinnen delen telkens leuke Pinterest ideeën en zelfs de huidige bewoners van mijn nieuwe huis helpen mee. Ik heb mijn eerste huis gekocht, samen met al mijn vrienden, vriendinnen en mijn familie. En ik ben degene die alle uiteindelijke beslissingen mag maken. Ik kan niet wachten tot 11 maart. Deze week schoot ik wakker, midden in de nacht. Moet die dakkapel van hout of kunststof? Ik weet het echt nog niet allemaal, maar ik ben zo blij dat ik kan voelen dat het een avontuur is. Mijn avontuur. Dat ik geen idee heb wat er allemaal op mijn pad gaat komen, en dat juist daarmee, alle paden weer open liggen. Wie ik daarop ook tegenkom. Alles vanuit mijn eigen thuis.

Lees meer columns van Fien:

Fien over het volgen van je dromen: ‘Het is keihard werken’

Fien over haar redderssyndroom: ‘Anderen altijd gelukkig willen maken is soms niet zo gezond’

Lees hier alle columns van Fien.

Volg ook het inspirerende instagramaccount van Fien:

 

Qmusic radiopresentatrice Fien Vermeulen overleefde lymfklierkanker en wil mensen nu inspireren op het gebied van gezondheid, geluk en survivallen. Elke twee weken schrijft ze een blog voor wendyonline.nl. 24 september verscheen het boek van Fien: Het Regent Zonnestralen. Kijk voor meer informatie op de site.



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF