fbpx

Zonder jou. Frouk verloor haar man Roel door complicaties na een openhartoperatie: ‘We weten nog steeds niet hoe dit kon gebeuren’

In de serie Zonder jou vertellen mensen over het verlies van een geliefde of dierbare. Hoe voelt diepe rouw? Hoe ga je weer verder? Vorig jaar, op 21 augustus, verloor Frouk Mulder haar man Roel op 66-jarige leeftijd aan de complicaties van een openhartoperatie. ‘Hoe dit heeft kunnen gebeuren, begrijpen we nog steeds niet.’

”Ik ga mijn pensioen niet halen. Nadat ik mijn operatie heb gehad, ga ik overlijden aan de complicaties’, zei Roel tegen me. Doe niet zo eng, dacht ik dan. Maar hij heeft het meerdere keren gezegd. Hij was enorm gespannen voor de operatie en zag er tegenop. Twee weken voor de operatie zijn we nog met heel het gezin een midweek weggeweest. Het was gezellig en de kleinkinderen hebben zich zoals altijd ontzettend vermaakt met opa. Maar toch merkte je dat hij minder aanwezig was. Hij was stiller en had er een slecht voorgevoel bij. De stress nam hem een beetje over.’

Stress

‘Hij is geopereerd in het AMC, en mocht aansterken in het ziekenhuis in Alkmaar. In eerste instantie leek de operatie helemaal goed te zijn gegaan. Een last viel van onze schouders, maar ook van die van Roel. Hij had voor niets vooraf zoveel stress gehad, dacht hij. Tot hij plots een tijdje later koorts kreeg. Dat was geen goed teken. Hij werd steeds zieker, en ik bezocht hem iedere dag. Maar de dokters geen reden tot paniek. ‘Ik zal blij zijn als je weer naar huis mag’, zei ik tegen hem. Ik weet nog goed dat hij daar niet op reageerde. Dat maakte me verdrietig.’

Bacterie

‘Roel bleek een bacterie in zijn lichaam te hebben. In het ziekenhuis vertelden ze ons dat die bacterie op veel manieren binnen heeft kunnen dringen door de huid, bijvoorbeeld door een naald of ander voorwerp. Meer dan dat weten we niet. Zijn gezondheid zat later die week nog in een stijgende lijn. Hij kon zichzelf wassen en scheren. Maar die stijgende lijn daalde weer snel. Binnen een korte tijd ging hij enorm achteruit en belandde hij zelfs op de IC. De bacterie maakte hem steeds zieker. De artsen zeiden me dat Roel zijn toestand niet bedreigend was, maar wel zorgelijk. Ze adviseerden me om naar huis te gaan. Zo kon ik zelf ook wat rust pakken. Ik heb lang getwijfeld, maar ben toch naar huis gegaan. Tot op de dag van vandaag heb ik spijt dat ik ben gegaan.’

Snel achteruit

‘De volgende ochtend lieten de artsen weten dat ze Roel in slaap hielden, zodat hij aan kon sterken. Hij was nóg sneller achteruit gegaan dan de dag ervoor. Toen ik binnenkwam in het ziekenhuis was het foute boel. Het ging ontzettend slecht met hem en ik schrok me wild toen ik zijn kamer binnenliep. Het bloed kwam uit zijn mond en oren. Zijn organen waren aan het uitvallen. Ik heb mijn (schoon)dochter, zoon en andere familieleden gebeld. Ze kwamen allemaal zo snel mogelijk naar Roel toe. Het moment dat zij de kamer binnen kwamen lopen, stopte hij met ademen. Ongelofelijk, het leek net alsof hij het had getimed. We hielden zijn hand en vast en waren in shock.”

‘De artsen hadden dit nooit verwacht. We zijn nog bij het ziekenhuis op gesprek geweest, omdat we op zoek waren naar antwoorden. Zij kunnen die helaas niet aan ons geven. En daar heb ik veel moeite mee. Het is een machteloos gevoel; niemand weet wat er is gebeurd. De bacterie is langzaam naar binnen geslopen en heeft heel snel Roel zijn lichaam overgenomen.”

Mis de gezelligheid

‘Afgelopen december waren we 37 jaar getrouwd. Roel was mijn liefste maatje, maar ook de allerliefste opa en vader. Hij werkte hard als buschauffeur en was erg geliefd bij zijn collega’s. Bij de uitvaart hadden ze ook een erehaag gemaakt waar we doorheen reden. Dat was heel speciaal. Hij was nooit ziek en ging fluitend naar zijn werk.’

‘Ik mis vooral zijn gezelligheid. Ik kan er niet aan wennen dat hij er niet is als ik thuiskom, en zijn muziek hoor. Hij speelde zelf elektrische gitaar en draaide voornamelijk bluesmuziek. De nummers van Bryan Adams, The Beatles en Danny Vera galmden vaak door ons huis. Roel was een ontzettend creatieve man. Zo fotografeerde hij ook graag. We gingen regelmatig met onze dochter en schoonzoon mee op vakantie, en dan stond hij om 5 uur ‘s ochtends op. Hij wilde dan de zonsopgang fotograferen. Het liefst legde hij zoveel mogelijk vast op camera.’

Roodborstje

‘Na de uitvaart staat jouw leven stil, maar gaat dat van anderen gewoon door. Ik kan nog niet zo goed wennen aan de stilte thuis, dus ik ben vaak bij mijn dochter en schoonzoon. Ik eet hier vaak en knuffel met de kleinkinderen. Iedere vrijdag komen mijn zoon en schoondochter eten en slaapt mijn kleinzoon bij mij. Dat doet me goed. Zij houden me op de been. Ik wandel ook veel met een vriendin en dan we praten we over hem. Dat helpt me bij het proces. Ik ga niet in mijn bed blijven liggen; daar heb ik niets aan. Voor mijn (klein)kinderen sta ik iedere dag weer op. Zo probeer ik van alles te ondernemen. Ik ben bijvoorbeeld gaan helpen bij mijn kleinzoon op school. Zo kom ik toch onder de mensen en maak ik wat van de dag.’

‘Op de rouwkaart van Roel staat een roodborstje. Hij heeft de foto zelf gemaakt. Ik was laatst bladeren aan het opruimen in de tuin, en ineens zat er een roodborstje in het gras. Dat was zo ontzettend bijzonder. Zo voelt mijn kleinzoon ook nog steeds de aanwezigheid van zijn opa om zich heen. ‘Toen ik in bed lag voelde het alsof hij over mijn hoofd aaide, oma’, zei hij. Iedereen voelt hem nog om zich heen. Daar houden we ons aan vast.’

Lees ook deze afleveringen van Zonder jou:

En lees hier alle afleveringen.



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF