Voel jij je vaak eenzaam? In deze tijd is dat helemaal niet gek. Het is een gevoel waar veel mensen mee kampen. Het is belangrijk dat je ook gelukkig kan zijn zonder dat er mensen om je heen zijn, maar hoe zorg je ervoor dat je dat gevoel van eenzaam zijn kwijt raakt? We delen een blog die Simone van den Berg schreef voor 365 dagen succesvol.
Samen met jezelf, ben je nooit alleen. Dit klinkt misschien wat flauw, maar het is wel zo. Eenzaamheid ontstaat op het moment dat je jezelf afsluit van jezelf. Dat je vervolgens geen verbinding voelt met een ander, is niet meer dan een logisch gevolg hiervan. Het is onmogelijk een (harts)verbinding met iemand aan te gaan, als je niet verbonden bent met je eigen hart. Dat klinkt dat wel weer logisch, niet?
Ieder mens wil gezien worden
En toch voelt het vaak anders. Voelt het alsof de ander, de wereld om je heen, je in de steek laat. Uit onvermogen en vanuit behoefte om gezien te worden, haal je alles uit de kast. Dit leren we al heel vroeg in ons leven. Hierbij hebben de eerste levensjaren een hele grote rol, zonder dat we hier als volwassene heel veel herinneringen aan hebben. Dat heeft ermee te maken dat je in je eerste levensjaren nog niet de bekwaamheid hebt om verbanden te leggen, dingen te snappen. En je daarentegen wel alles (aan)voelt. Behoorlijk complex dus.
Omdat je de liefde van je ouders en omgeving nodig hebt om te overleven, ga je gedrag vertonen waarbij je de meeste liefde ervaart. Heb je in deze jaren in een voor jou onveilige aanvoelende omgeving gezeten, dan kan het zijn dat je jezelf (je eigen behoeften, gevoelens) op momenten hebt moeten verlaten. Omdat de pijn (het gemis) op dat moment te groot was om te dragen.
Je hebt je voor deze pijn moeten afschermen om te kunnen overleven. Je bent datgene gaan doen (vechten, vluchten, bevriezen) dat nodig was. In de hoop te worden gezien, om liefde te ontvangen. Hiermee ontwikkel je onbewust overlevingsscripts: ‘als ik voor een ander zorg, dan mag ik er zijn’ of ‘als niemand last van me heeft, ben ik lief’ of ‘als ik presteer, ben ik goed’. Deze scripts kunnen een ‘way of life’ worden, waar je nu de negatieve vruchten van plukt. Ze staan je namelijk grandioos in de weg naar zelfliefde en acceptatie. En naar pure verbinding met een ander. Dat wat ooit de beste strategie was, is nu je blokkade geworden. En daar wil je vanaf!
Kleine ik
De kern van eenzaamheid zit in de afwijzing van ‘je kleine ik’. Je kleine ik is de jongere variant van jezelf die alles heeft gevoeld en heeft meegemaakt van jouw leven. Vanaf het moment dat jij bestaat, bestaat ook je kleine ik. Die weet als geen ander hoe het is om jou te zijn. Die snapt precies hoe jij je voelt en hebt gevoeld en waarom jij doet zoals je doet. Die kent je pijn, je verdriet, je geluk, je boosheid. Je kleine ik was er allemaal bij. En als je kleine ik zich niet gezien voelt, dan voelt ie de pijn en het gemis elke dag opnieuw.
Hoe goed ken jij je kleine ik? Heb jij goed contact met ‘m of heb je je in de loop der jaren afgeschermd tegen de pijn, verdriet en boosheid waar de kleine ik je aan doet denken? Heb je als het ware een muurtje gebouwd tussen jou en je kleine ik in, zodat je niet meer hoeft te voelen hoe de kleine ik zich voelt.
Valkuil: bagatelliseren
De valkuil is dat je als volwassene bagatelliseert wat je als kind hebt meegemaakt. Omdat je nu snapt dat het voor je eigen bestwil was (bv. keizersnede, couveuse, operatie), je ouders de beste intentie hadden met je (bv. adoptie, opvang) of niet anders konden (bv. ouders die met zichzelf in de knoop zaten, ‘afwezig’ door ziekte, bijzondere context). Daarmee verloochen je echter je kleine ik, die het gemis of de pijn wel degelijk heeft gevoeld. En op zichzelf betrokken had, omdat het niet ander kon. En daar nu nog mee in z’n maag zit. En daarmee ook nog steeds in jou.
Gevolg: je trekt ‘jezelf’ aan
Op het moment dat je volledig open staat in het aangaan van een ‘vrije verbinding’, dan trek je mensen aan die hetzelfde erin zitten. Je hebt geleerd van jezelf te houden en je bent in staat een liefdevolle verbinding met een ander aan te gaan. Omdat je je niet afhankelijk voelt van de ander, voelt deze ook de ruimte om te zijn. Je bent in vrijheid verbonden. En als de ander zijn eigen pad gaat, dan hou je nog altijd je eigen stevige fundament over.
Als je echter zelf een muur van wantrouwen hebt ontwikkeld, trek je ook ‘soortgenoten’ aan. Waardoor je in het contact met de ander twee muren van zelfbescherming voelt. En dat voelt niet veilig. Deze onveiligheid vertaalt zich vaak in een nog dikkere muur, waardoor je veilige fundament brozer en brozer wordt. De wereld blijft een onveilige plek, waar je steeds opnieuw in wordt bevestigd.
Omdat je niet graag geconfronteerd wordt met je eigen pijn (en omdat het nou eenmaal makkelijker is om de pijn van een ander te zien dan die van jezelf), ga je je richten op de ander. De strategie van vroeger komt weer helemaal naar boven: ‘Als ik voor de ander zorg, dan mag ik er zijn’. En zo hou je je eigen overlevingsmechanisme in stand. En word je bevestigd in jouw beeld van de wereld: ‘de ander ziet me niet staan’. Je gaat (weer) hard aan het werk om het goed te doen, maar niemand die het jou en jouw echte behoeften ziet.
En dat kan ook niet. Want uit veiligheidsoverweging heb je de poort naar jouw gevoelswereld afgesloten voor de ander. En hiermee komt er een onmogelijke claim bij de ander te liggen: jou aanvoelen, daar waar je een professioneel opgebouwde beschermingsmuur hebt gebouwd.
Eenzaamheid aanpakken
De vraag is in hoeverre jijzelf in contact staat met jouw gevoel. Heb jij contact met de lieve kleine ik in jezelf? Of negeer jij ‘m ook, omdat je weet wat ie allemaal heeft meegemaakt? In hoeverre leef jij je gevoelsleven vanuit je kinderlijke zoektocht naar veiligheid en liefde?
Daarmee zijn we aangekomen bij dé sleutel om einde te maken aan eenzaamheid. Bevrijd je kleine ik uit het donker, waar die al jaren eenzaam verstopt zit in de hoop te worden gezien. Gezien door jou! Want jij begrijpt als geen ander hoe het met de kleine ik gaat, wat ie nodig heeft om zich veilig te voelen, om te mogen zijn. Als jij je kleine ik de liefde en aandacht gaat geven waar jullie allebei zo naar verlangen, dan zullen jullie nooit meer eenzaam zijn. All-een: verbonden met jezelf. En dat maakt een wereld van verschil. En een verschil in de wereld.
David de Kock en Arjan Vergeer zijn de oprichters van 365 Dagen Succesvol. Het is hun grote missie dat Nederland het gelukkigste land van de wereld is. Om dat te bereiken, schrijven ze boeken en artikelen en organiseren ze programma’s, live en online, allemaal gebaseerd op de unieke 365 methodiek. Ook het artikel hierboven, komt voort uit die methodiek. Wil je meer weten over 365 Dagen Succesvol? Ga naar 365dagensuccesvol.nl
Lees ook:
