Presentatrice en televisieproducent Nicole Buch trok zich een weekend terug op de hei voor een selfcare retreat. Vier jaar na het overlijden van haar partner Menno groeit langzaam het verlangen naar een nieuwe liefde. Maar die is nog niet zo gemakkelijk te vinden.
De ontvangst van het weekend
Benieuwd naar de groep en nieuwsgierig naar mezelf, rijd ik naar Landgoed de Hoorneboeg in Hilversum voor een selfcare retreat van Rock Your World. De ontvangst door organisatrice Hanneke is hartelijk en de locatie is prachtig. Een sfeervolle boerderij aan de hei, met voor alle twaalf deelneemsters een eigen kamer. Op mijn kamer ligt een rozenkwarts voor me klaar. Bij Rock Your World gelooft men in de kracht van kristallen en van geur, maar vooral in de kracht in jezelf. Dit weekend worden we geholpen met name dat laatste te vinden. Hanneke heet ons welkom, waarbij ze ons een rustiger en meer uitgebalanceerd leven toewenst. ‘Leef het leven dat je wilt leven. Maak die stap naar jezelf toe,’ is haar motto.
Allerdiepste verlangen
In dit weekend gaan we van hoofd naar hart, zo is de bedoeling: niet ‘mindful’, maar ‘heartful’. Liefde voor elkaar, te beginnen met liefde voor jezelf. Terwijl in de aangrenzende open keukenchef Claudia van FeelGoodFood de eerste lekkernijen aan het bereiden is, geeft liefdescoach Guusje van Sensual Glow in een helder intro de itnerties weer: het gaat om full ownership. Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen leven, dus probeer helder te krijgen wie je bent, wat je voelt en waar je voor staat. Het belangrijkste is: waar bestaat je wérkelijke verlangen uit? Heel lang hoef ik daar niet over na te denken. Mijn allerdiepste verlangen is dat ik heel graag weer iemand aan mijn zijde zou hebben. Ik verlang ernaar niet meer alles alleen te doen en alle mooie en ook minder mooie dingen van het leven weer met iemand te delen. Dat is ook wat Menno tegen me gezegd heeft: ‘Je moet je straks wel weer openstellen, je bent veel te jong om alleen te blijven.’ Tsja: makkelijker gezegd dan gedaan.
Wat wil je nu werkelijk?
Een rouwproces is ingewikkeld en stopt nooit, zo heb ik inmiddels geleerd. De eerste periode was ik onthecht en was er weinig ruimte voor contact met anderen. Maar na verloop van tijd ben ik weer op ontdekkingsreis gegaan, om uit te vinden waar mijn behoeftes ten aanzien van een nieuwe partner dan zouden liggen. De conclusie van mijn avonturen en experimenten is dat het niet makkelijk is om iemand te vinden die bij mij past, en dat heeft misschien meer met mijzelf en mijn wens te maken, dan met de mannen die ik tot nu toe ben tegengekomen. Op een gegeven moment had ik zelfs bedacht dat ik alle componenten waar ik behoefte aan heb, misschien maar bij verschillende mensen moest onderbrengen. Dat ik iemand moest vinden om mee te reizen, iemand om mee uit te gaan, om op intellectueel niveau mee te levelen, om emoties mee te delen, om seks mee te hebben, om zakelijk mee te sparren enzovoort. Want hoe groot is de kans dat ik dat ooit nog verenigd vind in één persoon?
Kernwaarden
Op de vraag van Guusje: ‘Wat wil je nu werkelijk?’, formuleer ik ambitieus mijn kernwaarden. Misschien verheldert dat waarom de lat zo hoog ligt. Ik wil graag: dynamiek en rust, aanhankelijkheid en onafhankelijkheid, avontuur en stabiliteit, grenzen verleggen en zekerheid, vrijheid en geborgenheid. Schijnbare tegenstrijdigheden, die maken dat ik me veilig en thuis kan voelen bij iemand. De eerste dag eindigt met Yoga Nidra om te relazen voor de nacht. Ik heb mezelf op een rijtje kussens gevlijd alsof ik op spoorbielzen lig, maar vraag me af of dat wel handig is, want de bedoeling is dat we gaan aarden en ik raak zo de grond niet.
De stem van Hanneke begeleidt ons om te ontspannen door om de beurt op alle lichaamsdelen te focussen. Als ik het openstellen van mijn hart visualiseer, gebeurt er iets opmerkelijks: er rennen drie zwarte mannetjes uit, een soort stripfiguurtjes á la Lampje van Willie Wortel, en daarachteraan één witte. Om halftien ’s avonds is het programma afgelopen en gaat iedereen naar bed. Maar ik ben als atlijd nog klaarwakker en duik de sauna in. Ik sla de deuren van de mooi ingerichte relaxruimte open, zodat ik in de frisse buitenlucht lig, onder een heerlijk geurende dennenboom. In mijn hoofd klinkt altijd muziek en als ik ’s nachts wakker word, is het dit keer Snow Patrol: ‘Show me your garden that’s bursting into life.’ Symbolisch dat mijn telefoon er ‘niet-singles’ van maakt als ik ‘bursting’ wil typen bij het opschrijven van mijn zielenroerselen.
Hypergevoelig
Als ik de volgende dag terugkom van een heerlijk rondje hardlopen bij het ochtendgloren, hoor ik tot een paar keer toe keihard de muziek aangaan in de yogaruimte. Guusje vertelt me later dat haar telefoon om de een of andere duistere reden op hol sloeg en telkens de muziek aanzette. Ik moet erom lachen, want voor mij is dat een typische ‘Menno-actie’. Sinds zijn overlijden meldt hij zich door middel van onverklaarbare zaken met energie. Lampen die aan- en uitgaan, computers met mysterieuze beeltenissen, afwasmachines die weigeren. En al ben ik nuchter genoeg om te bedenken dat het onzin is: ik heb er enorme lol om en vind het leuk om te denken dat hij het is.
Collega Janneke van WENDY vertelt dat ze een beetje van slag is door een bijzondere en als werkelijkheid aanvoelende droom over hem. Ze had het gevoel dat ze uittrad en vervolgens kwam Menno naar haar toe en stelde zich aan haar voor. Klaarblijkelijk vindt hij dat hij zich dit weekend bij een paar leuke dames moet melden. Wanneer we bezig gaan met wat ons nou belemmert ons verlangen na te streven, staat voor mij het thema ‘verbinding’ centraal. Terwijl de meeste andere deelnemers verlangen naar vrijheid en zich opgesloten voelen in hun systeem van gezin, familie, relaties, ben ik zo vrij als een vogel en verlang ik juist naar ‘onderdeel zijn van’ en een beetje ritme en structuur. Ik ben me gaan realiseren dat ik uiteindelijk die verbinding nodig heb om echt gelukkig te kunnen zijn. Gevoelsmatig ben ik mijn hele leven overal die buitenstaander. In groepen voel ik me vaak een stoorzender.
Een andere dimensie
Het is alsof ik alles anders beleef en in een andere dimensie zit. Na de sessie neemt Hanneke me meteen apart en zegt: ‘Jij bent geen stoorzender in groepen, integendeel, je voegt juist wat toe. Jij hebt inzichten en voelt alles zo goed aan dat je juist een aanvulling bent en dus waardevol. Het feit dat je je terugtrekt, komt doordat je alles van iedereen oppikt. Je bent hypergevoelig voor geuren en geluiden en de sferen van mensen. Dat maakt dat het je in groepen vaak simpelweg te veel wordt en dat je je daarom distantieert.’ Zo heb ik het zelf nog nooit bekeken en het geeft me in ieder geval een positiever zelfbeeld. Als we elkaar vervolgens complimenten gaan geven in de groep, volgt Hannekes bevestiging. Tot vier keer toe heb ik een geëmotioneerde vrouw in mijn armen, als ik hen aan de hand van mijn intuïtie en analyse van hun verhaal een compliment geef. Het mooiste compliment dat ik zelf kreeg, is dat mensen volledig zichzelf kunnen zijn bij mij. Er is zelfs iemand die zegt dat ze bij mij dezelfde rust en het vertrouwen voelt als bij haar moeder. Des te bijzonderder omdat ik zelf nooit moeder ben geworden.
Dat mensen mij vertrouwen, komt volgens Hanneke uit ayurvedisch oogpunt, met name door mijn ogen en heeft te maken met mijn Kapha-kwaliteit. Opvallend genoeg zie ik bij de volgende meditatie, waarbij we weer focussen op ons lijf, bij het openstellen van mijn hart nu water uit mijn hart golven. Geen zwarte poppetjes meer. Natuurlijk is het gefantaseer, maar ik interpreteer het als dat mijn hart weer kan doorstromen, dat de blokkades en belemmeringen weg zijn.
Spannend bericht
We leren dit weekend dat we dynamische wezens zijn met een vrouwelijke yin- (zijn, zacht) en een mannelijke yang- (prestatie, doen, uiterlijk) kant. Door onze heupen te wiegen komen we weer beter in contact met die zachtere vrouwelijke kant. Het is boeiend om te zien wat er aan vertrouwen ontstaat in een groep als je elkaars gevoelens, gedachten en geheimen deelt. Niemand vindt het gek als we bij de enigszins hilarische en daardoor luchtigere yoga class van Andreas Trussat (een pittige ex-balletdanser) in een kring, met onze blote voeten in het natte gras, elkaars ruggen staan te masseren. Niet vergelijkbaar met de heerlijke, persoonlijke massage die Hilde iedereen gaf overigens, maar toch een moment van ontspanning. De laatste dag worden we begeleid om een concreet stappenplan voor onszelf te maken om ons verlangen te verwezenlijken. Maar het lijkt alsof er die ochtend iemand een stap mijn kant uit doet. Op mijn voicemail vind ik een spannend bericht van een man die ik recent ontmoette. Het zet me aan het denken: zou de liefde weer door mijn hart gaan stromen? Had ik daarom die beelden? En: zou Menno zich bewust gemeld hebben? Als ik naar huis rijd, klinkt de muziek in mijn hoofd verder: ‘If I lay here, if I just lay here, would you lie with me and just forget the world?’
Onze Janneke van WENDY is ook op retraite geweest. Dit weekend heeft ze voor ons vastgelegd. Bekijk de vlog hieronder!
