Wendy-expert en plusmama Irma Huis in het Veld betrapt zich er nog wel eens op dat ze zich niet altijd helemaal durf open te stellen voor de liefde die de kinderen haar geven. ‘Dit heeft te maken met mijn verleden, waarbij ik het nodige hartzeer heb opgelopen. De wetenschap dat me dit weer zou kunnen gebeuren en ik dan niet één, maar drie liefdes kan kwijtraken, maakt me bang. Gelukkig beheerst dit niet mijn dagdagelijkse leven, maar met vlagen kan ik me hier heel bewust van zijn. Hierin ben ik niet de enige. Het is helemaal niet gek dat je als stiefouder bang kunt zijn om je te hechten aan je stiefkind(eren). Toch is het goed om jezelf op die momenten even een spiegel voor te houden.’
Houden van je stiefkind
Ja het kan echt! Ook als je zelf biologisch geen eigen kind(eren) hebt. Helaas denkt de omgeving er vaker anders over, want als je zelf geen kinderen hebt weet je niet wat moederliefde is. Of je kunt ze wel leuk vinden, maar de liefde tussen biologische ouders en kinderen gaat dieper, of wacht maar tot het pubers zijn. Deze houding van jouw omgeving kun je als een afwijzing ervaren en het kan je heel onzeker maken, waardoor je je misschien steeds minder goed durft te uiten. Laat je hier echter niet van weerhouden, want je kunt wel degelijk zielsveel van jouw stiefkind(eren) houden! Daar is geen bloedband voor nodig!
Eerdere ervaring
Misschien ben je al eens samen geweest met een partner die kinderen had. Je hebt jezelf helemaal gegeven en na jaren een samengesteld gezin te zijn geweest, heeft jullie relatie het niet overleefd. Na jullie relatie heb je de kinderen nooit meer gezien. Dit kan er behoorlijk inhakken. Zo erg zelfs dat je kunt besluiten nooit meer aan een man met kinderen te beginnen. Niet alleen voor jezelf is dit heel verdrietig, maar ook voor de kinderen die zich aan jou gehecht hebben en opeens zonder jou verder moeten.
Buitenstaander
De kinderen, de ex of mensen in jouw omgeving helpen jou er elke keer aan herinneren dat je een buitenstaander bent. Daarnaast kan ook het gebrek aan erkenning van je partner, stiefkinderen en/of de Ex rond al het ouderschap dat je doet je het gevoel geven dat je geen volwaardige rol hebt, waardoor je je niet volledig durft te geven.
Blijf realistisch over je gevoelens en gedachten
Wanneer gevoelens van afwijzing, vervreemding of isolement de overhand krijgen, reageren veel mensen hierop met emoties van woede, bitterheid of wrok. Deze sterke negatieve emoties uiten zich meestal als kritiek, aanvallende woorden of emotionele afstandelijkheid. Het probleem is dat je zo juist de mensen met wie je probeert contact te maken nog meer reden geeft om afstand te nemen. Blijf dan ook de verbinding zoeken en praat over je gedachten en gevoelens. Vaak is de werkelijkheid heel anders. Door hierover met elkaar te praten kan er meer begrip voor elkaar ontstaan en kun je naar elkaar toegroeien.
Maak jezelf niks wijs
De titel die een kind en wij gebruiken van mama en papa of stiefmoeder en stiefvader zijn niks meer dan, precies: Titels. Wat er echt toe doet, is jouw persoonlijke relatie met de kind(eren).
Realiseer je dat je, nu je voor dit leven gekozen hebt, eigenaar bent van dit stiefouderschap. Na verloop van tijd ga je merken dat jouw stiefkind(eren), een vaste plek in jouw hart heeft gekregen. Het kan jaren van uitdaging vergen om dit volledig te beseffen, maar wat je relatie ook is, het is ook van jou! Dit kun je niet veranderen.
Uitdagende relatie
Vaak deel je een band, die waarschijnlijk tot stand is gekomen (tenzij je geluk had) met een ongelooflijke hoeveelheid ontberingen en emoties. Zo’n ervaring kun je niet wissen. Het zal je voor altijd bijblijven en beïnvloeden. Hetzelfde geldt voor het kind of de kinderen die je opvoedt. Soms zijn het de meest uitdagende relaties in het leven, die de meeste betekenis hebben. Wat echt moet veranderen, is de definitie in je hoofd van wat het betekent om een kind je eigen kind te noemen. Het delen van DNA en het ontwikkelen van een gezonde, rijke relatie is wat ouder en kind aan elkaar bindt. Het delen van een leven en de ontwikkeling van een gezonde, rijke relatie is wat een stiefouder en stiefkind samenbindt.
Erkennen
Als je helpt om een kind/kinderen mee op te voeden in deze wereld, weet dan dat je een soort van toewijding aangaat die veel mensen niet kunnen of willen. Je kunt jezelf dan ook blijven noemen wat je wilt, of het nu een stiefouder, bonusouder, plusmama of zelfs maar een ouder is. Niet een van die labels verandert de kernrelatie die jij hebt opgebouwd met een kind dat simpelweg begeleiding en liefde nodig heeft. Erken het, want het is er.
Maak verschil
Als je langer stiefouder bent, zul je op een dag wakker worden en beseffen dat uiteindelijk jouw stiefkind of stiefkinderen een deel van je hele wezen zijn geworden. Het maakt niet uit welke ouder meer of minder doet. Het enige dat er toe doet, is de geweldige reis die jullie samen hebben gemaakt. Een reis vol hobbels en kuilen. Dit maakt jou een ouder, biologisch of niet. Titels worden betekenisloos en met jouw rol heb je de kracht om het verschil te maken! Ben niet bang en ga ervoor, zolang als de reis duurt.
Open je hart en geniet van wat er is, groot of klein.
Over Irma
Ik, stiefmoeder? In mijn hoofd plopte een schrobbende assepoester op, terwijl haar stiefmoeder haar afsnauwt. Dat gaf me geen goed gevoel dus zocht ik naar een woord dat voor mij de lading beter dekt. Zo vond ik in ons buurland België het woord ‘plusmama’. De ‘Plus’ staat voor mij voor de toegevoegde waarde die ik, naast de biologische ouders, toevoeg aan het leven van de kinderen. En net zoals alle mama’s zo nu en dan eens verwend worden, verdienen plusmama’s die (h)erkenning ook. Daarom vind je op Irma haar website een kleine selectie aan cadeautjes speciaal voor plusmama’s. Zodat ook zij eens in het zonnetje gezet kunnen worden. Ook vind je hier andere verhalen van meer plusmama’s.
Dit bericht bekijken op Instagram
