Nadat ze kanker overleefde, kreeg Qmusic presentatrice Fien Vermeulen een in kanker gespecialiseerde psycholoog van het Helen Dowling Instituut. Die hielp haar jarenlang met grote vragen over haar leven na kanker, maar nu het al een tijd goed gaat, moet Fien op eigen benen gaan staan. En dat is best spannend…
Het is zo ver. Na een acht jaar durende knipperlichtrelatie met verschillende praatpartners, houdt het op. Nu gaat het om Martine. We zijn al zo’n vijf jaar samen. De rollen beginnen te veranderen. Ik wilde dat graag nog even zo laten, maar ik wist ook dat ze er een keer mee zou komen. Dat het voor mijn gevoel al zo snel zou zijn, had ik dan weer niet verwacht. We hadden al een beetje een telefonische relatie gekregen, door corona was fysiek afspreken lastiger. Toen dat wel weer mocht, merkte ikzelf ook dat de behoefte om er daadwerkelijk fysiek op de bank te zitten, minder werd. Ze werd meer een coach, en dat is ze natuurlijk niet. Dus ze heeft ook wel gelijk. Toch zei ik direct: ‘Ik ben het er niet mee eens.’ Het voelde om eerlijk te zijn ook wel alsof ze me een beetje in de steek liet. Opeens, hop, in het diepe liet vallen. Durf ik al wel ‘op eigen benen te staan’? We hebben zoveel samen meegemaakt, Martine en ik. Ik durf te stellen dat er bijna niemand is die me beter kent dan zij.
Verdriet en geluk
Ik zal het maar gewoon zeggen: ik ga stoppen bij mijn psycholoog. Kort na mijn kankerdiagnose in 2012, ben ik begonnen bij het Helen Dowling Instituut in Bilthoven. Ik liep tegen van alles aan en had hulp nodig. Eerst van Marjan, toen van Martijn, van Klaasje, Emma en nu van Martine. Gewone gesprekken, EMDR, groepstherapie, haptonomie – ik heb veel van de zorg die het HDI aanbiedt, wel gehad. Waar ik begon als doodzieke patiënt en gewoon moest praten over het proces van ziek zijn en doodsangst, ontwikkelde ik me met hen tot een herstellende Fien. Vragen als: Hoe ga ik met mijn vriendinnen om? Kan ik eigenlijk nog wel relaties aangaan omdat ik zo bang ben geworden dat iets waarvan ik houd – wegvalt. Wat als ik door de chemo nooit moeder wordt? Ben ik eigenlijk wel beter? En vooral: wat doe je met een leven waar je volgens je eigen gevoel niet meer in past? We bespraken ze allemaal. Het ging over een leven waarvan ik zoveel verwacht had, maar dat zo ontzettend anders is gelopen. En is dat eigenlijk niet bij iedereen zo? Het ging over levenshaast. Over levend rouwen. Over verdriet en geluk die samen een even grote plek mogen innemen, als dat even zo is. Ik stoeide met de afweging: hoeveel dingen zou een gezond mens eigenlijk doen op een dag? Met de vraag of ik mezelf nog wel kon vertrouwen, een toekomst had en ik heb weer moeten leren voelen. En huilen.
Geen patiënt meer
In al die acht jaren heb ik verschrikkelijk hard aan mezelf gewerkt. Dacht ik een aantal keer dat ik het wel alleen zou kunnen en viel ik toch weer terug. Schuurde ik tegen een burn-out aan, ontmoette nieuwe vriendjes, leerde ik leven in plaats van overleven, maakte ik het uit, probeerde mijn vruchtbaarheid te redden en kocht ik mijn eerste huis. Alleen. Zoals gezegd, ben ik vaker gestopt, maar dan voelde het meer als een pauze. Nu voelt het definitief. Mijn leercurve is nooit afgelopen hoor, maar hier, voor nu wel. Het Helen Dowling Instituut is een plek voor mensen met kanker en hun naasten, en ik hoor daar niet genoeg meer bij. Dat is een prachtige stap, iets waar ik ongelofelijk dankbaar voor ben. En tegelijkertijd iets dat ik doodeng vind. Want de kanker neem ik altijd met me mee, maar ik ben wel verder gegaan. Ik kan na acht jaar eindelijk zeggen, dat ik geen patiënt meer ben.
Afbouwen
Gelukkig hebben Martine en ik samen besloten dat het, vooral voor mijn eigen vertrouwen, een goed idee is om rustig af te bouwen. Om samen een Fien’s Signalerings Lijst te maken – waar ik dan bij mijn laatste afspraken met haar, een soort handleiding van maak voor mezelf. Zo weet ik waar ik straks in mijn eentje aan kan merken dat ik langzaamaan in stomme patronen verzand, in mijn eigen valkuilen begin te trappen of weer in mijn angstrolletje afglijd. En natuurlijk ook wat ik dan kan doen. Op mijn thermometer staan de eerste tekenen waaraan ik kan merken dat ik niet helemaal lekker ga. Door de jaren heen keerden steeds dezelfde dingen terug. Je moet dan denken aan een onrustig gevoel, eetbuien, liegen over kleine dingen zoals dat ik moet werken terwijl ik eigenlijk te moe ben om met iemand af te spreken, lichamelijke klachten, bang zijn dat mijn vriendinnen bij me weg gaan, controle uitoefenen op anderen en vooral: opeens de angst dat ik weer kanker heb. Of dat ik juist terug verlang naar de tijd dat ik kanker had – zodat mensen snappen dat ze even niet teveel van me moeten verwachten.
Eigen benen
Het zijn allemaal tekenen dat ik voorbij ben gegaan aan een gevoel dat me dwarszit. Dat ik even moet gaan zitten, moet ademen en bewust moet proberen te voelen wat er in mij gaande is. Een wandeling maken, mediteren, mijn agenda leegvegen en als dat niet genoeg helpt – me desnoods een dag ziek melden als preventieve oplossing. Zodat ik niet daadwerkelijk ziek wordt van de stress, of doordraai in mijn hoofd.
Het is tijd om weer wat meer op mijn eigen benen te gaan staan, nu ze me zoveel stappen verder hebben gedragen. In mijn rugzak zitten genoeg tools om de bagage die ik altijd met me meeneem, goed te kunnen handelen. Ik vind het spannend, maar ben benieuwd naar dit volgende stukje van mijn zoektocht die ‘het leven’ heet. Fijn dat ik zo ver gekomen ben en dat ik ook dingen met mezelf uit kan zoeken. Daarnaast weet ik dat ik altijd weer opnieuw hulp kan vragen als het nodig is, al zal het dan bij een coach of psycholoog zijn die niet vanuit kanker behandelt. Mijn meditatie-app vatte de motivatie achter mijn volgende route vanochtend goed samen in een quote: Doe wat je altijd deed, en je zult krijgen wat je altijd kreeg.
Over Fien
Qmusic radiopresentatrice Fien Vermeulen overleefde lymfklierkanker en wil mensen nu inspireren op het gebied van gezondheid, geluk en survivallen. Elke twee weken schrijft ze een blog voor wendyonline.nl. Eind vorig jaar verscheen het boek van Fien: Het Regent Zonnestralen. Kijk voor meer informatie op de site.
Volg ook haar leuke Instagramaccount:
Dit bericht bekijken op Instagram
Lees hier alle columns van Fien.
