fbpx

Rondreizen met krukken door Nieuw-Zeeland mag de pret niet drukken

Wereldreiziger en WENDY-blogger Marceliene reist samen met haar vriend Thomas door Nieuw-Zeeland. Een bijzonder mooi land, waar ze veel avonturen beleeft. Ze schrijft alles wat ze meemaakt op en deelt dat met ons. Helaas gaat haar reis nu verder op krukken, omdat er een ongelukje is gebeurd… 

Over Marceliene

De 29-jarige Alkmaarse besloot samen met haar vriend Thomas in december 2017 alles in Nederland achter te laten. Na zo’n achttien verhuizingen, zestien baantjes, drie opleidingen en wat cursussen weet ze eigenlijk nog steeds niet echt wat ze wil met de rest van haar leven… Ze geniet van de vrijheid!

Kamperen met krukken

‘Door een klein gaatje waar precies mijn neus en mond nog vrij zijn, haal ik adem. De rest van mijn slaapzak is volledig ingesnoerd en de twee extra dekens zijn nodig. Op deze manier is het aangenaam warm. Dan ineens is het gevoel daar. Ik probeer het te negeren en me te focussen op het geluid van de wind die door de bomen met uiltjes waait, het gehinnik van paarden in de verte en op het geluid van de binnenrollende golven. Aii, verkeerde gedachte. Op de tast rits ik per ongeluk mijn slaapzak vast aan de voering. Uiteindelijk weet ik mezelf uit de tent te wurmen en kruip ik op handen en knieën door het natte, koude gras. Niemand is buiten, mooi! Ik probeer als een soort pasgeboren hertje op één been te balanceren met aan beide kanten een kruk schuin in de grond. Bambi on ice… Het is stikdonker en ‘s nachts is je gevoel voor evenwicht niet optimaal kan ik je vertellen. Ook helpt het niet dat wij vrouwen niet gewoon even snel ‘iets’ naar buiten kunnen hangen en moeilijk moeten doen met een pyamabroek die de boel ook nog eens blokkeert. De rode draad van dit verhaal: drink ’s avonds geen thee als je aan het kamperen bent en met krukken loopt.’

Marceliene Poelman

Verder trekken met krukken

‘De eerste dagen waren even extra lastig, maar na zes maanden op dezelfde plek gewoond en gewerkt te hebben, was de wil om meer van Nieuw-Zeeland te ontdekken zo groot dat we na wikken en wegen toch besloten om weer verder te gaan. De reden dat ik met krukken loop is omdat ik op tweede kerstdag wat ongelukkig tijdens het kitesurfen landde. Drie maanden later weten we dat mijn middenvoetsbeentje al die tijd gebroken is geweest en een gewrichtsband deels is afgescheurd. Oeps…’

Kayakken met krukken

‘Maar goed, niks weerhoudt ons ervan om op avontuur te gaan! Zo was het kayakken met krukken ook een hele ervaring. Alles draait om de perfecte timing wanneer de golven toch wat hoger zijn dan je in eerste instantie dacht. Als kind was ik nergens bang voor, maar ook ik merk dat ik me wat bewuster ben van bepaalde gevaren nu ik ook geen zestien meer ben. Daar dobberden we rondom een eilandje op open zee. Slechts een half uurtje van het strand, maar de kennis dat hier orca’s, haaien en walvissen worden gespot, maakt toch dat mijn kaken zich op elkaar drukken wanneer Tho heen en weer wiebelt tijdens een poging tot vissen. Op het moment dat hij mij uit de kayak draagt nadat we verbazingwekkend genoeg heel relaxed binnenrolden met de hoge golven, voel ik mij intens gelukkig. Het is hier zó mooi en wat voelde het fijn om na 1,5 week weer wat actiefs te doen.’

Marceliene Poelman

Klimmen met krukken

‘Dat smaakte naar meer! Vorig jaar waren wij bij Kaap de Goede Hoop in Zuid-Afrika en nu, precies een jaar later, klommen we met een stuk of tien pauzes een heuvel op naar Cape Reinga. Ik moest en zou het zien. Vroeger maakte ik altijd grapjes over van die groepjes actieve oudere dames die ‘Nordic walkend’ over een vlak strand marcheerden. Nu snap ik dat krukken enorm handig zijn bij het wandelen! Buiten adem kwam ik boven aan, maar WAUW, het was het waard! Een spirituele plek waar volgens de Maori de ziel van overledenen het land verlaat. De plek waar de warmere Tasmaanse zee en de koudere Pacifische oceaan elkaar ontmoeten. De plek waar de Hollander Abel Tasman het land in 1642 als eerste Europeaan aantrof. Erg indrukwekkend, én een goede work-out!’

‘Het is bijzonder om te merken wat je met een beetje wilskracht, creativiteit en doorzettingsvermogen kunt bereiken. En wat zijn nou drie weken? Er zijn mensen die voorgoed moeten leren leven met een lichamelijke beperking. Ik heb geen reden tot klagen, want op krukken in Nieuw-Zeeland verkies ik boven zonder krukken in Nederland. Voor iemand die normaal altijd rondrent en eigenlijk niet echt nadenkt voordat ze iets doet, is dit zelfs een heel wijze les. Ik merk dat ik ineens eerst goed om me heen kijk en nadenk, voordat ik actie onderneem. Niet iets wat ik gewend ben, maar jeetje wat scheelt het tijd wanneer je bijvoorbeeld iets zoekt! Verplicht rust nemen is iets wat soms wellicht nodig is om tot nieuwe inzichten te komen. Er valt dus elke dag iets nieuws te leren!’

Carpe Diem.

X Mars



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF