fbpx

José leidt aan chronische slapeloosheid: ‘Ik ga elke avond met angst en beven naar bed’

Als baby sliep ze al niet goed, en nog steeds wordt het leven van José Boon (52) beheerst door haar slapeloosheid. Waarschijnlijk heeft ze hier een genetische aanleg voor. Omdat ze soms maar twee uurtjes per nacht slaapt wordt het voor haar steeds moeilijker om goed te blijven functioneren overdag. José vertelt haar verhaal én we vroegen slaapdeskundige Aline Kruit wat je kunt doen tegen chronische slapeloosheid.

‘Ik had als kind al last van slapeloosheid. Mijn moeder heeft wel eens verteld dat ze me als baby al met mijn ogen open zag liggen, wanneer ze mijn kamer binnenkwam. Toen ik ouder werd begreep ik steeds beter wat het inhield. Ik snapte toen dat dat ik heel slecht sliep en altijd lang wakker lag. Ik blijf ook vaak gewoon op de bank zitten, omdat ik weet dat ik toch niet kan slapen. Voordat ik in slaap val, lig ik heel lang wakker. Als ik dan eenmaal eindelijk slaap kan ik één à twee uurtjes slapen, maar ik word altijd weer wakker. Dan is het ook klaar en weet ik dat ik ook niet nog een keer in slaap kan vallen. Mijn slaapkamer is erg rustig ingericht met allerlei natuurtinten op de muur. Ik heb expres ook geen televisie. Het moet super donker zijn voor mij om in slaap te kunnen vallen. Dat zijn allerlei dingen waar ik ook rekening mee hou.’

‘Later kwam ook het besef bij mij hoe waardeloos het wel niet is om hiermee te moeten leven. Ik had altijd hoop dat het beter zou worden of over zou gaan, maar dat is helaas niet gebeurd. Toen ik jong was kon ik het allemaal nog wel aan, maar nu ik ouder ben, is het steeds lastiger. Wel had ik altijd het idee dat mijn lichaam gewend raakte aan het weinig slapen. Sommige mensen functioneren niet meer na een nacht zonder slaap, maar dat ervaar ik niet, omdat ik het gewend ben.’

‘Vanaf het moment dat ik kinderen kreeg werd het wel steeds moeilijker voor mij om het allemaal vol te houden. Het waren twee huilbaby’s en ik sliep natuurlijk al bijna niet, maar vanaf dat moment sliep ik helemaal niet meer. Ik had toen echt wel momenten dat ik dacht, nu zie ik het allemaal even niet meer zitten. Op een gegeven moment ben ik toch maar naar de dokter gaan, want dat had ik nog nooit gedaan. Van de huisarts kreeg ik slaapmedicatie, maar dat hielp helaas niet. Vervolgens heb ik van alles geprobeerd om beter te slapen: meditatie, sporten, wandelen, een wijntje voordat ik naar bed ging. Het hielp allemaal niet.’

‘Tien jaar geleden ben ik al gestopt met werken. Thuis doe ik nog wel de administratie van het bedrijf dat ik samen met mijn man heb. Dit gaat prima zolang ik mijn rust maar kan pakken. Twee jaar geleden trok ik het echter allemaal niet meer. Toen ben ik weer naar de huisarts gegaan, want er moest echt iets gebeuren. Ik hield het gewoon niet meer vol. Uiteindelijk werd ik naar het Nederlands slaapinstituut gestuurd. Uit het onderzoek kwam naar voren dat ik iemand ben die in de eerste fase van de slaap blijft hangen. Iedere prikkel van buitenaf krijg ik mee. Daardoor rust ik niet uit. Ik heb ook gewoon het gevoel dat ik wakker ben. Terwijl ik dan soms toch één à twee uurtjes heb geslapen, maar dat voelt dan niet zo. ’s Avonds ga ik met angst en beven naar bed, want dan lig ik daar maar. Slapen kan ik toch niet. Wat heeft het voor zin om naar bed te gaan, denk ik dan. Ik voel op die momenten zoveel wanhoop.’

‘Nu ik ouder word ben ik sneller geprikkeld en kan ik minder. Soms kom ik ook moeilijk op sommige woorden. Als ik dan in gesprek ben loopt het soms vast, omdat ik niet op de goede woorden kan komen. Ik vergeet ook heel veel dingen. Daarnaast heb ik dag en nacht brandende voeten. Dit heb ik al een tijdje, en het wordt steeds erger. De brandende voeten in combinatie met het niet slapen, maken me wanhopig. Soms speelt zelfs de gedachte in mijn hoofd dat ik er niet meer wil zijn. Ik heb ook altijd gezegd dat als ik een wens mocht doen, ik geen geld hoef. Het enige wat ik wil is gewoon kunnen slapen.’

‘Ik weet op dit moment niet zo goed hoe ik mijn toekomst voor me zie. Het is iets waar ik af en toe aan denk, maar ik zou het echt niet weten. Ik denk ook niet dat ze ooit een oplossing gaan vinden voor mijn probleem. Uit het slaaponderzoek kwam namelijk naar voren dat ik een van de weinige mensen ben die een gen heeft van mensen uit de oertijd. In de oertijd moesten ze namelijk altijd waakzaam zijn. In mijn geval kan ik dus denk ik niks doen aan mijn chronische slapeloosheid. Ik heb in tweeënvijftig jaar alles geprobeerd en moet er nu maar mee leren leven.’

Interview met slaapdeskundige Aline Kruit: Wat kun je doen aan chronische slapeloosheid?

Onderzoek wijst uit dat vijfentwintig tot veertig procent van de mensen niet tevreden is over hun slaap. Aline Kruit is arts en slaapcoach en gespecialiseerd in Acceptance Commitment Therapy. Deze therapie leert mensen hoe je om moet gaan met ongewenst wakker liggen.

Bestaat er zoiets als aangeboren slapeloosheid zoals José beschrijft?
‘Ja er zijn bepaalde genen bekend die slapeloosheid kunnen veroorzaken. In sommige families komt het vaker voor, dus er is een erfelijke component.’

Hoe ontstaat slapeloosheid?
‘Ik denk zelf dat het te maken heeft met onze maatschappij. We hebben een vierentwintig uurs economie, ervaren stress en krijgen veel prikkels en informatie. Het is wel echt een probleem van deze tijd. Verder zijn wij mensen er ook in getraind om te vechten of te vluchten. Dit is iets uit de oertijd en als we iets als onveilig ervaren willen we dat veranderen. Waarschijnlijk voelen sommige mensen zich op de één of andere manier onveilig en slapen daardoor niet. Je gaat eigenlijk vechten tegen een vijand die er niet is, waardoor je alleen maar wakkerder wordt. Je wordt namelijk alert als je vecht. De menselijke neiging is ook om in verzet te gaan als ons iets niet bevalt. We willen controle hebben dus het is heel begrijpelijk dat je er alles aan gaat doen om te kunnen slapen. Bij slaap werkt dit echter niet. Hoe harder je je best doet om in slaap te vallen, hoe verder je de slaap wegjaagt.’

Wat kun je er het beste tegen doen?
‘De Acceptance Commitment Therapy focust zich er eigenlijk op dat mensen comfortabel kunnen zijn met het oncomfortabele.’ Ik leer mensen om rustig wakker te liggen en daarnaast te denken aan hun slaap hygiëne. Deze slaap hygiëne houdt het volgende in: Dit is eigenlijk de rust, reinheid en regelmaat die belangrijk is. Dat zijn verder ook alle regeltjes zoals niet te laat op je telefoon kijken, niet te veel koffiedrinken en overdag ook je rustmomenten pakken etc. Bij slapen is het daarnaast belangrijk om eigenlijk alles los te laten en niks te doen. Het allerbelangrijkste is ook om te zorgen voor regelmaat in je leven. Dit hoeft soms maar een kleine aanpassing te betekenen in je leven. Verder moet je ook niet boos worden als je niet kan slapen. Ga er niet tegen vechten. Als je niet goed kan slapen en je wil daaraan werken dan zal je er ook echt iets voor moeten doen.’

Kan iemand als José geholpen worden?
‘Ja er is zeker hulp mogelijk. Deze vrouw zal waarschijnlijk nooit een goede slaper worden, maar de impact op haar leven kan minder groot worden.
Aline Kruit schreef het boek ‘Slapen is niets doen’. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF