Zo blij waren ze in de familie van Fien, dat er eindelijk een jongetje in de familie kwam. Helaas is het derde kindje van haar zus een hartenkindje. Nu pas vier maanden oud en het is afwachten hoe de gezondheid van Rijk zich verder zal ontwikkelen. Het is de grootste wens van Fien dat hij gezond zal worden en mag dromen over zijn toekomst.
We waren altijd een meisjesfamilie. Mijn vader was daar zo blij mee. Na zijn zes broers snakte hij naar een beetje meer vrouwen om zich heen. Tenminste, dat is wat hij altijd zegt. Nieuwe mannen in onze familie zijn ook altijd een ding en papa heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij erg blij is dat hij twee dochters heeft gekregen. Toen mijn zus zwanger was van haar derde kindje, zat papa al te jubelen dat hij dan straks drie kleindochters zou hebben. Een zusje voor mijn nichtjes Jette en Franka, hij zag het helemaal zitten. Natuurlijk, het zijn grapjes, want alles en iedereen is bij ons welkom. Maar is het hebben van een voorkeur zo erg? Ik denk van niet. Als hij dat zo voelt, is dat prima. Het leek ook te gaan gebeuren. Met 18 weken zei de verloskundige dat het er sterk op leek, dat mijn zus en haar man en derde meisje zouden gaan verwelkomen. 90 procent zeker, maar ze durfde er nog niet helemaal een klap op te geven. Toen Dorka uiteindelijk in een familie Facetime de brief openmaakte met daarin het geslacht, zaten papa, mama en ik niet meer vol spanning af te wachten. We waren er al vanuit gegaan dat het een meisje zou zijn. Samen met mijn zus had ik de avond daarvoor nog namen doorgenomen. Lot en Tess stonden bovenaan. Met een schreeuwende Jet en Franka op de achtergrond las Dorka de brief voor. Op een toon van ‘jongens, we weten al wat het wordt maar we doen even voor de vorm dit moment’ zei ze: ‘Gefeliciteerd, jullie krijgen een jongetje.’ Het was heel even stil. Toen daalde het bij iedereen in. Bas, haar man, slaagde een soort oerkreet (hij heeft zelf twee zussen en natuurlijk al twee dochters en wilde zo graag een jongetje), mama was perplex, Dorka kon het niet geloven en papa, die snapte er niks meer van. Wat een enorme verrassing, eigenlijk was het zo leuk dat niemand het aan zag komen. In de wolken waren we, allemaal. Papa natuurlijk ook.
Hartenkindje
Rijk is nu bijna 4 maanden oud. Mijn eerste neefje. Wat zijn we allemaal gek op hem. Maar wat is het een gekke periode geweest. Ik ken Rijk nog niet zo goed. Niemand van ons eigenlijk. Iets over de helft van de zwangerschap kwamen we erachter dat Rijk een zeldzame en zeer ernstige hartaandoening heeft. De eerste maanden van zijn leven, heeft hij als hartenkindje op de Intensive Care doorgebracht. Zo’n klein jochie, dat zoveel enge operaties moest doorstaan. Het was hartverscheurend. Inmiddels is Rijk vaak wel thuis, maar zijn we in afwachting van zijn grote operatie. Als die niet slaagt, is de kans op een (relatief normaal) leven voor Rijk klein. Door zijn gezondheid, ontvangen mijn zus en haar man thuis nagenoeg geen mensen. Ik heb Rijk nu één keer mogen vasthouden en vaak als ik mijn nichtjes zie, of mijn zus, zie ik Rijk niet. Het is best lastig om hem dan te leren kennen, ik zou nog niet zo goed weten in hoeverre hij op zijn zussen lijkt. Of het heel anders is om een neefje te hebben en vooral: ik weet nog niet echt wie hij is. Toch hou ik onbeschrijfelijk veel van hem. Hij voelt als een deel van mij, van ons als gezin, al kennen mijn ouders en ik Rijk nog niet zo goed als we wel zouden willen.
Gezond
Ik moest vandaag denken aan de cliché zin: ‘als het maar gezond is.’ Dat is natuurlijk ook zo. De grapjes die we van te voren maakten, over papa waarvan we allemaal weten dat hij meisjes zo leuk vindt. Over Bas, die zo graag een zoon wilde omdat hij zelf alleen nog over is met zijn vrouw, toen twee dochters en ook zijn twee zussen. Het is zo waar. Nu Rijk niet gezond is, verandert dat alles en toch ook niks. Het houden van wordt er niet meer of minder op, het is onvoorwaardelijk. Maar soms vind ik het wel moeilijk dat ik met Jette en Franka zo’n andere band heb. Ook hier geldt weer: als hij maar gezond wordt. Als die operatie maar lukt, dan hebben we daarna tijd genoeg om elkaar te leren kennen. Ik wil zo graag weten wat zijn dromen zijn. Waar Rijk van houdt en blij van wordt. Of hij net zoals Jet en Franka ook zo moet lachen als je hem in zijn buik kietelt. Van wie van zijn zussen hij wat weg heeft. Ik hoop zo dat Rijk weet dat we veel om hem geven allemaal, al zijn tantes en zijn opa en oma.
Een wens voor Rijk
In deze Make a Wish-week, zou ik graag een wens voor Rijk willen doen. Naast alle gezondheid die hem hopelijk toe mag komen, de wens dat hij nu al droomt. Van een mooie toekomst, de dingen die hij zal gaan zien en meemaken als alles lukt en een leven waarin hij eigen keuzes kan maken. Als ik hem zie lachen op de filmpjes die dagelijks in de groepsapp van ons gezin verschijnen, dan denk ik dat hij dat al doet. We hebben geen idee op wat voor manier, omdat het ook nog niet duidelijk is in wat voor mate Rijk een hersenbeschadiging heeft opgelopen. Maar het feit dat hij lacht, contact maakt en zijn zussen, zijn mama en papa volgt met zijn ogen als ze bij hem in de buurt zijn – betekent hopelijk dat Rijk wensen en dromen heeft. Al kan hij ze nog niet vertellen, net zoals zoveel kindjes met hem, ze zijn er wel. Laten we samen zorgen dat ook de wensen van deze kinderen, gezien worden.
Lees ook deze columns van Fien:
Meer informatie over hartenkindjes is te vinden bij de Stichting Hartekind.
