Chris Bergström (36), die we onder andere kennen van Man man man, de podcast, is kersvers in het vaderschap. Hij kwam zichzelf op meerdere fronten tegen en beleefde tal van bijzondere momenten, samen met zijn vriendin Charlot en zijn lieve dochtertje Sara. Hij schreef er een boek over: Man wordt vader.
Wanneer besloot je dat je graag kinderen wilde?
‘Eigenlijk dacht ik er al een tijdje over na, maar ik vertelde het Charlot op het moment dat we een pizza aten bij een aftandse pizzeria in Utrecht. Ik denk dat ik wel vader wil worden, zei ik. Mijn vriendin had het helemaal niet zien aankomen. Een keiharde krijs van ongeloof volgde. Daar is het balletje gaan rollen. Toen hebben we besloten dat we onze vakantie naar Kroatië zouden aankijken. Mochten we dat overleven, dan waren we ervoor gemaakt, zeiden we. In Kroatië hebben we het definitieve besluit gemaakt. Dat gesprek heb ik toen opgenomen. Daarna heb ik er een podcastaflevering van gemaakt. Ook heb ik een fragmentje gemaakt van het moment dat de dokter zei dat het spiraaltje van Charlot eruit mocht. Dat was ook een zeer bijzonder moment.’
Waarin ben je jezelf tegengekomen?
‘De eerste vier maanden waren vooral zoeken. Het begint natuurlijk al bij het uit bed halen. Soms ben ik erg chaotisch en denk ik: waar heb ik mijn kind gelaten? Daarnaast heb ik geen geduld en ben ik van het snel dingen doen. Als mijn dochtertje niet meewerkt, wordt mijn geduld soms wel even op de proef gesteld. Daar ben ik mezelf wel in tegengekomen. Ik ben soms nog best even zoekende, maar dat is niet erg.’
Wat was je eerste gedachte toen je Sara voor het eerst vasthield?
‘Ik schrok me helemaal dood!’
Dat was even schrikken dus! Wat was wel het mooiste moment van die eerste ontmoeting?
‘Het moment dat ik Sara op mijn buik had voor het eerst. Dit was zó mooi en ontroerend. Daarvoor zagen we ons dochtertje alleen op een scherm tijdens de echo’s. Dat ze nu zo lief bij ons lag, was super speciaal.’
Op wie lijkt ze het meest?
‘In het begin leek ze op niks en alles tegelijk. Ze was ook zo ontzettend klein. Iedereen zei meteen dat ze op mij leek door haar ogen. Ooit heb ik gelezen dat baby’s in het begin vooral op hun vader lijken. Daardoor zouden vaders sneller binding krijgen met hun kind. Of dit echt zo is weet ik niet, maar het zou natuurlijk wel grappig geregeld zijn door de natuur.’
Zeg je Chris, zeg je humor. Wat voor vader wil jij zijn?
‘Waar ik vrij snel achter kwam, is dat ik een vader ben van weinig structuur. Wat ik vooral wil is een veilige wereld creëren voor Saar. Ik heb zoveel zin om naar al haar verhaaltjes te luisteren. Ze mag natuurlijk ook bij haar moeder komen, maar ik hoop dat ze zich ook bij mij veilig zal voelen om alles te delen. Ik ben een vader die van vrijheid geven houdt. Ik gun mijn kind dezelfde vrije opvoeding die ik heb gehad.’
Wat is jullie gouden tip voor kersverse ouders?
‘Structuur. Ik ben een ADHD’er zonder structuur, dit heb ik wel nodig (Charlot ook hoor). Schema’s maken helpt ons daarom heel erg. Als je baby een paar maanden oud is, kan het fijn zijn om met vaste tijden en slaaprituelen te werken. Voor ons werkt dit heel goed: we zweren erbij. Het zorgt ervoor dat Saar moe is op de tijden dat ze naar bed moet. In ons boek staat een voorbeeld van dit schema. Ik moet wel zeggen dat we geluk hebben met het feit dat ons kind zo makkelijk is. Als wij ontspannen zijn, is zij het ook.’
En specifiek voor aanstaande vaders?
‘Beste tip is: laat het gewoon gebeuren. Ga er samen in. Ga mee naar die zwangerschapscursus en lees je in. Weet wel dat niks gaat zoals gepland. Houd je vizier open, maar geniet vooral! Ik weet nog goed dat ik werd afgerekend op de uitspraak ‘wij zijn zwanger’. Dat kun je niet zeggen als je niet de zwangere bent. Daar kwam ik te laat achter.’
En aanstaande moeders?
‘Leg uit wat je voelt en hoe je je voelt. Wij mannen weten soms niet wat we moeten doen om je te helpen.’
