Yvonne is 16 jaar als ze voor het eerst haar toekomstige man Eddy ontmoet in de kerk. Het was liefde op het eerste gezicht, maar haar ouders hielden de verliefdheid tegen. In het dorp stond Eddy bekend als een nozem en volgens haar ouders kon Yvonne wel beter krijgen. Maar echte liefde laat zich niet bedwingen en inmiddels zijn Yvonne en Eddy al bijna vijftig jaar gelukkig getrouwd. In Wendy’s liefdesweek delen we hun mooie verhaal.
‘Eddy en ik hebben elkaar ontmoet in de kerk. Ik was daar elke zondag met mijn familie en Eddy met die van hem. Ondanks dat we elkaar nog niet hadden gesproken, was hij mij meteen al opgevallen. Hij zag er heel stoer uit, en een beetje ondeugend. In het begin was dat het enige wat ik kon zien, omdat we altijd zo ver weg van elkaar zaten. Totdat ik hem op een gegeven moment in de gangen zag lopen. Ik kon hem eindelijk van dichterbij zien. Onze blikken kruisten elkaar en een warm kriebelend gevoel schoot door mijn lichaam. Hij bleef staan terwijl zijn ogen mij aan bleven kijken. Ik friemelde zenuwachtig aan mijn jurk, en durfde amper terug te kijken. Ineens was ik een verlegen meisje. Ik wist mezelf geen houding te geven, dus ik liep snel naar het damestoilet. Ik deed de deur achter mij dicht en een voorzichtige glimlach verscheen op mijn gezicht.’
Het winkelcentrum
‘Vanaf dat moment was Eddy het enige waar ik nog aan kon denken, de jongen die mij met zijn mooie ogen zo verlegen had gemaakt. Ik keek elke keer weer uit naar zondag, omdat ik wist dat ik hem dan weer in de kerk zou gaan zien.
Mijn vriendin Alida, waar ik inmiddels alles al aan had verteld, had een vermoeden waar Eddy woonde. Alida kende hem ook van de kerk. Ze vertelde dat Eddy in een flat bij het winkelcentrum zou kunnen wonen. Ze had hem daar wel eens met zijn vrienden af zien spreken. En ook al was de kans klein dat hij daar inderdaad woonde, er was tenminste een kans. Alles in mij zei dat ik daar moest gaan kijken. Dus dat deed ik. Op een dag ben ik er samen met Alida naartoe gegaan. We stonden buiten het winkelcentrum. Ik was druk om mij heen aan het kijken, in de hoop dat ik iets zag. Eigenlijk hoefde ik hem niet eens tegen te komen, maar ik wilde gewoon iets van bevestiging. Ik moest weten of mijn gevoel klopte. En die bevestiging heb ik gekregen. Op een gegeven moment zag ik in mijn ooghoek Eddy aan komen rijden op zijn brommer.’
Verliefde pubers
‘Die periode erna was heel bijzonder. De kriebels gierden door mijn lijf van verliefdheid en Eddy had hetzelfde. We waren stapelgek op elkaar. En toch durfde ik mijn gevoel niet naar de rest van de wereld te uiten. Eddy stond namelijk in ons dorp bekend als een veel te stoere jongen, een nozem eigenlijk. Ik wist zeker dat mijn ouders onze relatie niet zouden goedkeuren. En ik had gelijk. Eddy was op een avond bij ons blijven eten, en toen heeft hij ook mijn ouders ontmoet. Mijn vader was niet blij. Ik kon veel beter krijgen vertelde hij. Ik rende naar boven, kwaad en verdrietig tegelijk. Hoe konden ze hem nou niet mogen? Ik was zo ontzettend verliefd, en in mijn ogen was hij de perfecte jongen.’
Stiekeme ontmoetingen
‘Na dat etentje moest ik in het geheim af gaan spreken met Eddy. Ik wilde mijn ouders niet teleurstellen, maar ik wilde alleen nog maar bij Eddy zijn. Als ik rond tien uur moest beginnen op mijn werk bij de Hema, stond ik altijd wat eerder op. Dan liep ik de deur uit zonder aan de ontbijttafel te hebben gezeten. Ik kon ook niet ontbijten. Die kriebels in mijn buik waren daar de oorzaak van. Ik was zo verliefd. Ik trok snel mijn jas aan, maar ik werd tegengehouden door mijn vader. Hij keek mij bezorgd aan en vroeg waarom ik zonder gegeten te hebben naar mijn werk ging. Ik denk dat mijn vader al wel een vermoeden had. Hij wist inmiddels waar Eddy woonde, en hij wist ook dat dat vlakbij de Hema was waar ik werkte. De vermoedens van mijn vader klopte. Ik ging elke ochtend eerst naar Eddy toe voordat ik ging werken. Dan kon ik hem zien zonder dat er mensen meekeken op straat, en zonder dat ik de hele tijd op mijn hoede moest zijn. Ik vond het heerlijk om bij hem te zijn.’
Uit de buurt van Eddy
‘Mijn vader kreeg door dat ik elke ochtend eerst naar Eddy ging, en hij vond het maar niks. Alles ging veel te snel volgens hem. Op een dag zei hij tegen mij dat ik ander werk moest gaan zoeken. Mijn nieuwe werk moest natuurlijk aan de andere kant van de stad zijn, zodat ik niet meer in de ochtend eerst naar Eddy kon. Na een tijdje zoeken, heb ik een baan gevonden en mocht ik op gesprek komen. Ik kreeg de baan uiteindelijk, en dat betekende dat ik Eddy minder vaak kon zien. Ik kon niet meer in de ochtend bij hem langskomen, ik kon hem niet meer vasthouden en knuffelen voordat ik naar werk ging. Hoe erg ik dat ook miste, ik was ergens toch blij met deze stap. Er leek namelijk iets te veranderen bij mijn ouders. Ze waren rustiger en toonden steeds meer interesse in mij en Eddy.’
Huwelijksaanzoek
‘Op een gegeven moment vroeg Eddy mij ten huwelijk. Het kwam heel plotseling voor mij, we hadden namelijk nog maar negen maanden een relatie en we waren nog ontzettend jong. Eddy zei dat hij hoopte dat we dan wat serieuzer werden genomen door mijn ouders. Natuurlijk zei ik ja, ik wilde namelijk ook heel graag verliefd thuis kunnen komen met Eddy. Ik was zo gelukkig, dat ik het meteen aan mijn ouders wilde vertellen. Zou dit dan het moment kunnen worden dat ze hem zullen accepteren? Ik rende naar binnen en Eddy liep voorzichtig achter mij aan. Ik vertelde het nieuws aan mijn ouders, die verschrikt op de bank zaten. Gek genoeg waren ze blij. Mijn ouders vonden het allemaal veel te snel gaan, maar wisten nu wel dat wij serieus waren met elkaar. We kregen felicitaties en mijn vader gaf mij een dikke kus op mijn wang. Dit moment was zo bijzonder om samen te beleven.’
Klein leven in mij
‘Tussen het aanzoek en het huwelijk door bleek ik zwanger te zijn van ons eerste kindje. Ik was toen 17 of 18 jaar. Dit was natuurlijk niet volgens de regels van de kerk, maar ik was zo gelukkig. Er groeide een klein leven in mij, een klein kindje. Ook al was de zwangerschap niet gepland, hij was meer dan welkom. Het was een wonder, een wonder dat ik zwanger mocht raken van Eddy. Gek genoeg waren mijn ouders net zo gelukkig als ons. Ze werden voor het eerst opa en oma, en dat gevoel maakte ze ontzettend trots.’
Het verlossende gesprek
‘Mijn ouders hielpen ons waar ze konden. We hadden een huisje gevonden waar mijn vader in hielp met klussen. Hij leek helemaal achter ons te staan. Het was heel dubbel, aan de ene kant was ik ontzettend blij dat het zo goed ging tussen mijn ouders en Eddy, maar aan de andere kant was het nooit uitgesproken met elkaar. Dit moest veranderen. Die spanning was zo frustrerend. Op een dag zaten we met z’n vieren aan de keukentafel in ons nieuwe huis. Alles in het huis was inmiddels af en mijn buik was groter dan ooit. Ik wilde het balletje opgooien, in de hoop dat we dan eindelijk het gesprek konden hebben met elkaar. Ik wist alleen niet hoe. Mijn moeder had in de gaten dat ik het er over wilde hebben, ze merkte het aan mijn houding. Ze pakte mijn hand vast en gaf mij een knipoog. Ik keek haar aan en de tranen rolden over mijn wangen heen. Mijn vader bleef een tijdje stil, net als Eddy. Op een gegeven moment zei mijn vader tegen Eddy dat hij blij was met zo’n schoonzoon als hem. Dit was de opmerking waar ik zolang op had gewacht. Het was de zin die alle spanning van de afgelopen maanden leek weg te halen.’
‘Inmiddels zijn Eddy en ik na bijna 50 jaar getrouwd en nog steeds ontzettend gelukkig samen. We hebben een prachtig gezin en wonen in een gezellig dorpje met hele liefhebbende mensen om ons heen. Ik vind het soms moeilijk om terug te denken aan de situatie, maar ik zou het niet anders hebben gewild. Ik weet nu namelijk dat ware liefde alles kan doorstaan, en dat is het allerbelangrijkste.’
Lees meer inspirerende levensechte verhalen:
Heb jij ook een verhaal dat je op wendyonline.nl zou willen delen? Stuur dan een mail naar redactie@wendymultimedia.nl
