fbpx

Waarom is het zo fijn om je schoenen uit te doen?

Vandaag delen wij een blog van Lauri, founder van One Day Retreat Ibiza en online magazine Nyepi met een uitleg over het fenomeen: shoeless, wat letterlijk zonder schoenen betekent. Ook vertelt ze over haar eigen ervaring tijdens het Shoeless festival en geeft ze een documentairetip. 

Heimwee, ik ken het als geen ander. Wat zou ik graag sommige festivals nog eens overdoen. Wijlen Shoeless is daar een voorbeeld van: dit is het festival voor de voetenfetisjisten onder ons. Eigenlijk is hier maar weinig verboden, behalve het dragen van schoenen. Bij binnenkomst deponeer je jouw slippers, sneakers of regenlaarzen in de kluis en dan kan het dansen op blote voeten beginnen. Nu ik dit zo opschrijf besef ik ook dat het menigmaal andersom gebeurd is. Ook als schoenen gewoon worden gedoogd, ben ik vaak genoeg mijn slippers in het zand verloren. Waardoor ik op blote voeten mijn weg naar huis met de Uber diende te vervolgen. Gevalletje boeit me eigenlijk helemaal niets. Terug naar Shoeless. Wanneer je allemaal je schoenen uit hebt, trek je gelijk een jasje uit. Tenen zijn versierd alsof ze meedoen aan een missverkiezing, sigaretten worden keurig in een wegwerpasbak gestopt en de Dixies zien er uit als een gemiddelde woonwagen van een kamper; brandschoon. Wat is er nu fijner dan dansen met je voetjes in het gras? Met blote voeten in het zand? Voor mij niet veel en misschien dat Shoeless daarom altijd een van mijn lievelings zal blijven.

Diepgewortelde aversie tegen schoenen in huis

Zo blij als ik alleen al aan Shoeless denk, zo naar word ik ervan als mensen mijn huis binnen banjeren met schoenen aan. Ik krimp ineen alsof ik net een laxeerpil heb aangezien voor een smintje. Van een zenne zeehond, verander ik subiet in een hongerige hyena: onrustig totdat ik er iets van zeg. Patronen kun je doorbreken, maar eigenlijk wil ik dit niet veranderen. Mijn huis, mijn tempel, mijn regels nietwaar? Eigenlijk geldt bij mij thuis hetzelfde als bij Shoeless; alles mag, alles kan, alles wordt gedoogd… behalve schoenen.  Zeg nu zelf, schoenen aan binnenshuis; dat is toch gewoon ongelofelijk ongezellig? Daarbij is het helemaal niet boeddhistisch en ook nog eens vreselijk vies, vooral als je net als ik een gedurfde grondzitter bent. Gelukkig trekken de mensen die me heel goed kennen, uit zichzelf hun schoenen uit.

Afgelopen week bekeek ik The Earthing Movie. Deze tip kreeg ik van een dierbare vriendin en een tip van haar betekent; direct iets mee doen. Wat blijkt? Mijn aversie tegen schoenen ligt nog veel dieper en dat heeft alles te maken met het losmaken van de aarde.

Het belang van aarding

Wanneer we klein zijn, zijn we meester in aarden. We spelen in de zandbak, rennen door de modder en leren allemaal dat zand behoorlijk heet kan worden. Dat ondervond ik ook als peuter van anderhalf toen ik Nederland voor het eerst inruilde voor Gran Canaria. Wanneer ik mijn moeder over dit artikel vertel zegt ze; ‘Als klein meisje trok je ook in de winter overal je schoenen en zelfs je sokken uit.’ Het zit in onze natuur om te aarden, maar naarmate we ouder worden gooien schoenen roet in het eten. Wanneer bracht je voor het laatst tijd door op blote voeten buiten? Denk eens goed na én ook hoe lang dat was? Quote uit The Earthing Movie: ‘We spend our whole life on earth, but we are so disconnected.’ Ons lichaam heeft een zelfhelend vermogen, waarbij de aarde ons helpt. Dit gegeven heeft in het Engels: earthing, ofwel aarden. Niets zo fijn als een wetenschappelijke onderbouwing voor de critici onder ons en deze film stikt ervan. Wie vijftien minuten per dag op blote voeten buiten (in het zand, de aarde of op het gras) doorbrengt, zal het zelfherstellende vermogen activeren. Aarden neutraliseert de vrije radicalen die ontsteking, stress en infectie veroorzaken. What the earth heb je te verliezen als het gaat om het beter voor jezelf zorgen? Als het antwoord zo simpel kan zijn. Ik weet het wel; naast blootsvoets door het huis, las ik nu ook dagelijks een momentje buiten in. Shoeless door het leven: zo gek is dat nog niet.

Lauri Berkhoudt

Lauri is een dromer, maar maakt ze ook graag waar. Zo is ze drie jaar geleden naar Ibiza verhuisd, waar ze One Day Retreat Ibiza begonnen is met haar vriend. Een platform zoals Nyepi was haar tweede droom en ook deze heeft inmiddels vorm gekregen.

shoeless

Met Nyepi wil Lau mensen al zo jong mogelijk bewust maken. Zodat ze iets liever voor zichzelf zijn en daarmee ook voor anderen. Ze wou dat ze sommige tools al veel eerder had geweten, daarom deelt ze deze nu graag met jou. Dit doet ze met veel humor en zelfspot. Ze vindt namelijk dat veel ‘spirituele’ mensen zichzelf zo serieus nemen. Ze ontzeggen zichzelf van alles en oordelen stiekem toch ook. Lau oordeelt zo min mogelijk en houdt zichzelf in balans door enerzijds veel te mediteren, de stilte op te zoeken en de natuur in te trekken. Daartegenover staan soms avonden die in de ochtend overgaan, waarbij het zomaar kan zijn dat ze met lamp en al naar beneden valt. Dit alles vormt voor haar een leven in balans. Waarom zou het een het ander uitsluiten?

 

 

 

 

 

Lees meer van Lauri:

Lauri startte een yogadocentenopleiding na een zware periode in haar leven: ‘Het enige wat ik zeker wist is dat ik mijn depressie wilde overwinnen’

Lauri verloor zes jaar geleden haar vader: ‘Soms hoor ik hem zeggen dat hij trots op mij is’

Lauri emigreerde naar Ibiza: ‘Op Ibiza heerst een hoger spiritueel bewustzijn’

Ontdek de ontspannende kracht van Yoga Nidra

WENDY zomerspecial



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF