Nadat Tonya Ernsting (52) genas van borstkanker en na 23 jaar scheidde van haar man vertrok ze in haar eentje naar Spanje om daar een B & B op te zetten voor ex-kankerpatienten: Todos Y Tonya. Elke maand vertelt ze op wendyonline.nl hoe het haar vergaat in Spanje.  

Afgelopen week was ik even in Nederland. Mijn vader werd tachtig en mijn beste vriendin 75. Redenen genoeg dus om het vliegtuig te pakken. Terug naar Nederland. Ik vroeg me van tevoren af hoe dat zou voelen: terug naar het land waar ik opgegroeid ben, getrouwd ben, gescheiden. Waar ik ziek geweest ben, mijn moeder ben verloren. Land waar mijn zoon woont. Mijn vader. Mijn vriendinnen. Toerend over die Spaanse wegen, bij gebrek aan een radiozender waar men daadwerkelijk muziek speelt in plaats van praat, stel ik mezelf wel vaker ‘grote’ vragen. Hoe zou het zijn om terug te zijn? En vooral: waarom ben ik hier in Spanje zo belachelijk gelukkig?

Eigen plek

Die blauwe luchten en het zonnetje, zelfs als het koud is, zijn echt errrrug goed voor het humeur van een mens. Maar voor mij heeft het vooral te maken met de veiligheid van het hebben van mijn eigen huis. Een plek die van mij is en die niemand mij afneemt. De afgelopen twee jaar heb ik overal en nergens gewoond, ben ik zes of misschien zelfs zeven keer verhuisd en had ik dus geen basis, geen veilige plek. Reisde ik met een paar dozen en mijn hondje van het ene adres naar het andere. Geen plek voor mijn foto’s, mijn eigen servies in dozen in de opslag, mijn schilderij in het bubbeltjesfolie op zolder bij pa. Het hebben van een huis, een thuis is voor mij dus erg belangrijk, en altijd geweest. Het is de plek waar mijn hart ligt. Home is where the heart is….

Hart in stukken

En dat is tegenwoordig dus Spanje. Home is where the heart is, maar is dat zo? En wat als je hart op twee plaatsen woont? Want natuurlijk, naast mijn vader en zoon wonen ook de meeste van mijn vriendinnen in Nederland. En het was heerlijk er een aantal te zien in de afgelopen dagen. Want ik mis ze. Die zitten óók in mijn hart. Dat hart van mij heeft sowieso aardig wat te verduren gehad de laatste jaren. Ik heb zelfs iemand ooit mijn thuis genoemd, maar hij verkoos een ander hart en verzocht mij vriendelijk doch dringend te vertrekken. Te veel en te vaak en vooral te snel gaf ik mijn hart weg, of in ieder geval in bruikleen. En evenzo vaak kreeg ik het in stukken of in ieder geval zwaar beschadigd terug.

Genieten

Spanje, of liever gezegd de beslissing om hier een leven op te bouwen, heeft veel veranderd. Ik betrap mezelf erop wat voorzichtiger te zijn, zuiniger te zijn op mijn hart. Ik sta te kijken van de ‘zelfliefde’ die ik per dag meer vind.. Natuurlijk ben ik nog steeds (vaak té) streng voor mezelf, want ik ‘moet’ nog steeds van alles, en meestal ‘moet’ het toch nog even af. Maar eerder dan voorheen stop ik als ik moe ben of gewoon geen zin meer heb in een bepaalde klus. Kan ik verwonderd staan kijken en genieten van de bomen, een bijgewerkte administratie, een geschilderde muur of twee ravottende hondjes. Todos Y Tonya voelt inmiddels als thuis, maar ook als project, als mijn creatie. Als mijn uitdaging om deze business aan de gang te krijgen. Het bouwen. Met een mooi doel voor ogen. En het voelt ook als doel van mijn eigen kanker: zoveel ellende, het heeft me zoveel gekost maar het heeft me ook zoveel gebracht. Noem ‘t lef, noem ‘t moed. Ik noem het ‘als je niet zoveel meer te verliezen hebt’ of ‘het grotere plan.’ And I Like it!

En dus ligt mijn hart in tweeën. Maar het is niet gebroken. Integendeel, ik vind mijn hart steeds meer terug. De wetenschap geliefd te zijn en lief te hebben op meerdere plaatsen is heerlijk! Home is here, in Spanje, maar mijn hart woont op twee plekken!

Tonya runt in het Spaanse Andalusië de prachtige B & B Todos Y Tonya voor mensen die te maken hebben gekregen met kanker en hun naasten. Klik hier voor meer informatie en lees ook het interview met Tonya.