Waarom gaat de tijd zo snel als je kind een puber is?

Adjunct van Wendy Rosa vindt het maar jammer dat de tijd zo snel gaat nu haar kind een puber is. ‘Straks is ie gewoon het huis uit.’ Maar je kunt er wel voor zorgen dat de tijd langzamer gaat, zo blijkt.

Afgelopen zomervakantie sloeg de schrik me om het hart. Mijn zoon is al veertien. Veertien! Ik zag de meisjes naar hem kijken en dacht: nog een maandje of een jaartje en dan komt de eerste verliefdheid. Over twee jaar rijdt hij op een scooter. En, de ergste: over vier jaar is achttien. Achttien. Misschien gaat hij wel backpacken in Azië of studeren in Amerika, zoals hij nu zegt te willen. Nog een paar jaar en ik ben ‘m gewoon kwijt. Ik weet het, het klinkt suf, maar waar blijft de tijd? Waarom vliegt die zo vliegensvlug voorbij sinds zoon op de middelbare school zit.? Gister was het nog een klein jongetje dat met te grote schoolrugzak naar de brugklas ging, vandaag is hij groter dan ik, zie ik zijn schouders en eigenlijk alles groeien en is het al een heel mens.

Eerste schooldag

Nee, dan die eerste jaren. Die duurden zó lang. Ik weet nog dat ik soms om tien uur ’s morgens, als ik om zes uur was opgestaan en het eerste rondje met de kinderwagen al had gelopen, dacht: hoe lang gaat deze dag nog duren? Hoe vul ik hem? Elke verjaardag was een mijlpaal. In elk jaar leek zo oneindig veel te gebeuren. De eerste stappen, eten, later kwamen al die mijlpalen van de eerste dag naar school, de eerste theateruitvoering, de zwemdiploma’s, all of that. De eerste jaren duurden voor mijn gevoel een heel leven. Hoe kan dat toch, dat het lijkt alsof de tijd steeds sneller gaat als kinderen ouder worden?

Genieten van elke minuut

Het blijkt verklaarbaar. Kort gezegd komt het er volgens de deskundigen op neer dat de tijd langzamer lijkt te gaan als er heel intens wordt geleefd. Daarom kan een vakantie bijvoorbeeld voor je gevoel heel lang duren. Je doet dingen die je nooit eerder hebt gedaan, geniet van elke minuut, ziet nieuwe plekken en eet andere dingen. Zo werkt het ook als je een kind krijgt. Je hebt zoiets nog nooit meegemaakt, waardoor elke ervaring intens is: van de eerste keer de baby aan de borst leggen, het eerste wandelingetje met de kinderwagen tot de eerste schooldag. In de jaren erna wordt het allemaal steeds een beetje normaler en rijgen de dagen en jaren zich steeds meer ineen. We zijn, kort gezegd, niet meer zo wakker, waardoor de tijd door onze vingers lijkt te glippen. Steeds meer ‘eerste keren’ zijn al geweest en je kind zelf krijgt nu steeds meer eerste keren: verliefd worden, seks, uitgaan. Maar daar ben jij als ouder natuurlijk niet meer zo bij betrokken. Je krijgt steeds meer je eigen leven en zegt op een dag soms alleen hallo en dag tegen je puber.

Naar New York

Kunnen we er nu ook voor zorgen dat de tijd langzamer gaat? Dat we nog even intens kunnen genieten van die laatste jaren met kind in huis? Wel dus. Laat het leven niet kabbelend voorbij gaan, maar zorg ervoor dat je samen nieuwe dingen meemaakt. ‘Elke variatie die je aanbrengt in het leven, doet de tijd uitzetten’, zegt Douwe Draaisma, hoogleraar psychologie aan de Universiteit Groningen in zijn boek Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt.. We moeten uit onze sleur breken om te voorkomen dat we het gevoel krijgen dat de tijd door onze vingers glipt. Nu gaat een puber het liefst zijn eigen gang en valt het soms nog niet mee om leuke dingen te bedenken die puber ook leuk vindt. Als ik een lekkere wandeling door het bos of een dagje naar een museum voorstel krijg ik nog niet eens antwoord. Maar laatst was ik met zoon voor het eerst een middag shoppen in Amsterdam. Dat wilde hij nooit, want stom, maar nu de ijdelheid toeslaat kunnen we opeens samen naar de Zara (waar hij dan naar boven gaat en ik beneden blijf en we elkaar vanuit de kleedkamer appen hoe het gaat). Klinkt simpel, maar het was een memorabele dag omdat we het nooit eerder hadden gedaan. Zoon wil graag naar Thailand en New York. Ik vond dat nooit zo’n goed plan omdat we een huisje in Toscane hebben waar we altijd naartoe gaan, maar misschien moet ik het toch eens gaan plannen. Want hé, dat huisje in Toscane kennen we al en daar vliegt de tijd, terwijl een weekend New York veel meer beklijft.