Op een dag besluit je dat het zo niet langer kan en definitief een punt achter je relatie te zetten. Niet zo eenvoudig, want het gaat vaak gepaard met veel twijfel. Zeker als er kinderen in het spel zijn. Je realiseert je maar al te goed dat door jouw keuze een gezin opengebroken wordt. Dat de kinderen in verschillende huishoudens terecht gaan komen, met op den duur nieuwe mensen in hun leven. Als je een lange relatie hebt gehad dan word je misschien ook nog wel volledig op jezelf teruggeworpen. Opeens sta je er alleen voor.

Veel ouders worstelen met de realisatie dat ze hun gezin gaan openbreken. Dat ze het plaatje van papa en mama, die samen onder een dak wonen, gaan opgeven. Dat maakt dat je niet alleen je eigen emoties een plek moet geven, maar ook extra steun, zorg en aandacht moet geven aan je kinderen. Bij voorkeur doe je dit als ouders samen, want ook al ben je uit elkaar, je bent en blijft altijd de ouder van je kind(eren). Een onbreekbare band voor het leven.

Nieuwe inzichten

In de tijd dat je alleen bent word je teruggeworpen op jezelf. Opeens ontstaat er ook ruimte om naar jezelf te kijken. Het is heel makkelijk om naar de ander te wijzen en te oordelen, maar wat is jouw aandeel in de relatie geweest? Hoeveel ruimte was er voor jouw partner? Hoeveel ruimte was er voor jou in de relatie? Hoe verdeelden jullie de taken? Hoe communiceerden jullie met elkaar? Allemaal vragen waar, als je er de tijd voor neemt, antwoord op kunt vinden en daardoor tot nieuwe inzichten kunt komen. Tegelijkertijd kun je bouwen, aan jouw ‘gezin’ en kan er ruimte ontstaan voor nieuwe dingen. Toch kan het zijn dat je hier alleen niet uitkomt. Het kan dan helpen om met iemand te praten, die ervaring heeft met gezinnen die uit elkaar vallen.

Liefde

Als er weer ruimte is voor een nieuwe liefde, ontstaat er opnieuw een worsteling. Aan de ene kant ben je verliefd en wil je tijd doorbrengen met je nieuwe partner. Aan de andere kant zijn er jouw kinderen, die moeten wennen aan  het feit dat papa of mama verliefd is. Hoeveel liefde kun je geven aan jouw nieuwe partner? Hoe gaan de kinderen hiermee om? Hebben ze het gevoel dat mama of papa nu minder tijd voor ze heeft en dat er minder liefde voor hen overblijft? Te vaak willen ouders de oude gezinssituatie herstellen en een nieuw ‘gezin’ vormen. Liefst zo snel mogelijk.

Uitdagingen

Voor elk gezinslid zit er echter verschil in tempo, wanneer ze er klaar voor zijn. Klaar om een nieuwe gezinssituatie te creëren.  Het ene kind moet misschien nog wennen aan het feit dat jullie als ouders net uit elkaar zijn. Misschien heeft een van de kinderen nog niet het gemis van de vader en moeder, om de zoveel tijd, een plekje kunnen geven of hebben de kinderen pas onlangs kennisgemaakt met de kinderen van jouw nieuwe partner. Als er dan twee gezinnen worden samengevoegd kan dit grote uitdagingen met zich meebrengen. Vaak zal de vrouw automatisch de zorgtaken voor het nieuwe gezin op zich nemen en zal de man de vrouw steunen bij het stellen van regels. Belangrijk is om stil te staan bij ieders rol en positie in het nieuwe samengestelde gezin.

Waardering

En dan zijn er de stiefkinderen. Wat mag je wel en niet van ze verwachten? Is het reëel om dankbaarheid van ze te verwachten? Nee, maar dit mag je wel van je partner verwachten. Het is aan hem om jou te waarderen voor de liefde die jij aan zijn kinderen geeft. Kinderen zullen dit waarschijnlijk niet snel aan jou teruggeven, door het ontbreken van de bloedband. Deste mooier overigens als ze dit wel doen! Het is en blijft echter vooral de rol van jouw partner om jou als plusmama te zien en te waarderen. Voor jou is het vooral fijn als er een band opgebouwd kan worden met de kinderen van je partner, zonder ook daar verder verwachtingen bij te hebben. Als plusmama zul je namelijk nooit de plaats van die biologische ouder innemen. Als je zelf kinderen hebt dan herken je dit. De band die je met je eigen kinderen hebt is onvoorwaardelijk.

Kortom: De weg naar het vormen van een samengesteld gezin is er een die met de nodige hobbels gepaard zal gaan. Velen zijn je al voorgaan en deze hobbels zullen gedurende de rit steeds minder worden. Ik wens je heel veel liefde en geluk toe!

Over Irma

Ik, stiefmoeder? In mijn hoofd plopte een schrobbende assepoester op, terwijl haar stiefmoeder haar afsnauwt. Dat gaf me geen goed gevoel dus zocht ik naar een woord dat voor mij de lading beter dekt. Zo vond ik in ons buurland België het woord ‘plusmama’. De ‘Plus’ staat voor mij voor de toegevoegde waarde die ik, naast de biologische ouders, toevoeg aan het leven van de kinderen. En net zoals alle mama’s zo nu en dan eens verwend worden, verdienen plusmama’s die (h)erkenning ook. Daarom vind je op Irma haar website een kleine selectie aan cadeautjes speciaal voor plusmama’s. Zodat ook zij eens in het zonnetje gezet kunnen worden. Ook vind je hier andere verhalen van meer plusmama’s.

Lees hier het hele verhaal van Irma.