Minou Hexspoor woont en werkt sinds 12 jaar in Beirut, Libanon. Ze is onze nieuwe WENDY-Expert, en schrijft elke twee weken op dinsdag een artikel over haar leven. Deze week vertelt ze over haar haar beslissing om van Nederland naar Libanon te verhuizen en over de twaalf jaar dat ze al daar woont. ‘Twaalf jaren die voelen alsof het er vierentwintig waren; zo vol met ervaringen, groei, liefde, uitdagingen, zelf-ontwikkeling, plezier, strijd, heling en vooral een gelukkig hart.’
‘Oh, wat leuk, kom je op vakantie naar Libanon deze zomer?’ Ik hoorde een glimlach in zijn woorden.
‘Nee, ik kom niet op vakantie. Ik denk dat het tijd is dat ik naar Beiroet verhuis. Het is mooi geweest met zo lang en zo ver van van elkaar zijn.’
Stilte ‘Oh… wow, oké’ Ik kon zijn brein horen ratelen. ‘Je hebt gelijk, laten we ervoor gaan!’ Het was het kortste gesprek dat we ooit gevoerd hebben waarin we één van onze grootste beslissingen namen.
Het was het vroege voorjaar van 2008. Drie maanden later zegde ik mijn baan in de jeugdhulpverlening in Tilburg op om na tweeënhalf jaar lange-afstandsrelatie te vertrekken naar de hoofdstad van Libanon, Beiroet, waar mijn geliefde Mohamad vandaan komt.
Negenentwintig was ik, een jonge vrouw met een bewogen en turbulent leven, een serieuze baan en een zoon van negen. Een spontane en extroverte levenskunstenaar, maar ook een met honderdduizend gedachten over waar ik nu weer aan begon. Toch was het mijn onuitputtelijke zucht naar het leven die me ook nu weer vol moed vooruit dreef om mijn hart te volgen.
Daar ging ik dus, alles verkocht en met twee grote koffers op het vliegtuig. Mijn lieve zoon zou een schooljaar bij mijn familie in Noorwegen doorbrengen, voor hem een tweede thuis. Voordat ik verhuisde, was ik twee keer op vakantie geweest in Libanon. Sindsdien ben ik niet alleen verliefd op mijn man, maar ook op het land waar hij vandaan komt. Ook was onze liefde een gezamenlijk thuiskomen vanaf de eerste keer dat we elkaar ontmoetten. Tijdens de jaren dat hij in Libanon woonde en ik in Nederland zagen we elkaar ongeveer eens per twee maanden een lang weekend en was het meestal feest: hotels, lekkere wijn, heerlijk eten en intens samenzijn na maanden van dagelijks praten via social media, telefoon en email. Het waren dagen die in groot contrast stonden met mijn dagelijkse realiteit. Werkend, studerend en moeder. Terwijl mijn geliefde zo ver weg was. Naar Beiroet vertrekken was een bewuste keuze: we wilden weten of we met onze liefde ook het dagelijks leven samen waar konden maken.
Kennismaken met Libanon en het leven van Mohamad was een interessante onderneming. Om onszelf de kans te geven elkaar in het dagelijks leven te leren kennen, woonden we niet meteen samen. Ik had mijn eigen plek, een flatje niet ver van de zee. Ik besloot om verder te studeren en mijn Masters te behalen. Dat werden er uiteindelijk twee: sociologie en Midden Oosten Studies, aan de Amerikaanse Universiteit van Beiroet. Mohamad had een druk leven en een publieke rol met veel sociale, professionele en politieke aangelegenheden. Daar probeerde ik langzaam maar zeker in te stappen en het me eigen te maken. Al voelde ik me in het begin echt een vreemde kikker tussen al die Libanese glamour en overdaad. Nederlandse nuchterheid, daar kom je hier niet ver mee. Gelukkig deelden we ook een liefde voor fotografie en reisden we naar alle uithoeken van het kleine Libanon om samen te genieten.
Op een avond in maart 2010 waren we romantisch uit eten bij de Boeddha Bar in Beiroet; een klein rond tafeltje tussen ons in en twee enorme Boeddha beelden aan weerszijden tegen de muren van de grote ruimte. Twee stille getuigen. Geëngageerd vertelde ik iets over mijn zoon, terwijl de ober de champagne ontkurkte. Een zacht en beschaafd ‘plopje’ en voor ik het wist zat Mohamad op een knie naast de tafel en viste een ring uit zijn zak. ‘Minou, wil je met me trouwen?’ zijn lieve, lichtbruine ogen keken me vragend aan. Met een brede lach en een volmondig ‘Ja’ stak ik mijn hand uit en gaf hem een kus nadat hij de ring om mijn vinger schoof. Drie maanden later, mijn zoon woonde inmiddels ook al bijna een jaar in Libanon, stapten we in het huwelijksbootje.
In de jaren daarna gebeurde er veel tegelijk! Na mij studies werkte ik voor War Child als Manager Programmaontwikkeling tijdens de Syrische oorlog. Daarnaast werd mijn man redelijk onverwacht minister. Een periode volgde van non-stop werken, ministersvrouw zijn, van ons drieën een gezin maken, veel reizen, de zoveelste politieke crisis en vooral enorm bijzondere en bizarre ervaringen.
Nu, in 2020 run ik sinds drie jaar als gecertificeerd coach en consultant mijn eigen bedrijf en werk met mensen over de hele wereld. Mijn zoon is inmiddels eenentwintig jaar en studeert in Nederland. Verder is reizen onze grote hobby. Dit kan omdat mijn werk voornamelijk online plaats vindt. Nu met de lockdown is alles even anders, maar we hebben nog veel dromen. Twee jaar geleden haalden we beiden ons groot rijbewijs en kochten we een tien meter lange camper in de Verenigde Staten. Een jongensdroom van mijn man die werkelijkheid werd. Hierover binnenkort meer!
Na twaalf jaar is Libanon inmiddels mijn thuis geworden en is Beiroet de stad waaraan ik mijn hart net zo veel verloren heb als aan mijn man. Nou ja, bijna dan. Uiteraard kom ik nog regelmatig naar Nederland om mijn zoon, familie en vrienden op te zoeken, in Europa te road-trippen en mijn familie in Noorwegen te zien.
Soms denk ik terug aan die jonge vrouw die twaalf jaar geleden uit Tilburg vertrok. Twaalf jaren die voelen alsof het er vierentwintig waren; zo vol met ervaringen, groei, liefde, uitdagingen, zelf-ontwikkeling, plezier, strijd, heling en vooral een gelukkig hart.
Voor Wendy Online zal ik stukjes schrijven over mijn leven, mijn gedachten en ervaringen. De komende weken een kijkje in het leven van een Nederlandse Sisterhood in Libanon, een paleis zonder asbak en hoe een Libanese buschauffeur ons voorbereidde op het examen voor groot-rijbewijs.
Minou woont en werkt sinds 12 jaar in Beirut, Libanon met haar Libanese man. Haar zoon studeert in Nederland. Ze reisde de hele wereld over en toert regelmatig samen met haar man in hun motorhome door de VS. Minou runt haar eigen bedrijf als gecertificeerd coach en werkt met mensen over de hele wereld die worstelen met stress, work-life balance en burnout. Kernwoorden: support, zelf-ontwikkeling, de kracht van toegepaste verbeelding, genieten, de maakbaarheid van het leven in eigen hand nemen en jezelf durven zijn. Kijk ook op haar site.
Minou is een hit op Instagram vanwege haar quarantaine creaties. Hier post Minou iedere dag een foto van. Volg haar leuke Instagramaccount:
https://www.instagram.com/p/CAi7zhtpF_P/
Lees ook:
Minou viert Carnaval, moederdag en een dagje strand in haar woonkamer
