Coach Marsja van Kilsdonk (44) groeide op in een gezin van Jehovah’s getuigen. Ze trouwde (te) jong, scheidde en werd daarna uitgesloten. Een leven vol escapades volgde, van foute mannen tot drugs. Ze werd alleenstaande moeder, maar toen ze vertrok naar Ibiza en daar van zichzelf leerde houden, ontmoette ze ook haar tweelingziel.

‘Bij Jehovah’s getuigen is het normaal om te trouwen zonder seks voor het huwelijk te hebben. Met deze belofte ben ik opgegroeid en daarom trouwt men vaak al vroeg. Doe je dit niet, dan volgt een periode van uitgeslotenheid. Waarbij niemand meer met je praat en je over je zonden kunt nadenken. Een manier om je te dwingen de ‘juiste’ keuze te maken. Op mijn dertiende ben ik gedoopt en vanaf dat moment behoorde ik ook tot de gemeenschap. Ik had als oudste van het gezin een enorme bewijsdrang richting mijn ouders en wilde het zo graag goed doen. Zo ging ik ook langs de deuren en trouwde al op mijn 21ste. Natuurlijk was dit geen liefde en bleek mijn man nog slechter te zijn dan ik dacht: zowel binnen als buiten de muren. Toen ik op mijn 25ste de scheiding aanvroeg, wist ik dat ik volgens het geloof nooit meer zou mogen hertrouwen. Tot de dood ons scheidt, is het enige dat telt.’

Van God los

‘Door mijn beschermende opvoeding had ik veel gemist en toen ik na mijn scheiding vreselijk verliefd werd op iemand buiten de gemeenschap, was dan een enorme zonde. Tot op de dag van vandaag ben ik uitgesloten en hebben mijn vader, moeder, broers en zussen niet meer tegen mij gesproken. Ik was eerst van God gemaakt en toen van God los. Deze man bleek het ook niet te zijn en zo belandde ik van een licht leven in een donkere wereld van feesten en drugs. Op vrijdag verliet ik het huis en kwam pas op zondag weer terug. Ik maakte veel vrienden en ontmoette mannen die leuk waren in de nacht, maar overdag had ik er niets aan. Uiteindelijk besefte ik dat dit het ook niet was voor mij. Toen ik besloot te stoppen met dit destructieve leven, moest ik ook mijn vrienden uit deze periode achterlaten. Ik was volledig buitengesloten, eerst door mijn familie en daarna door mijn vrienden. Dit noem ik tegelijkertijd mijn grootste vloek als zegen, want hoe pijnlijk ook: ik kreeg de totale vrijheid om een nieuwe basis te creëren.’

Vergeving

‘Toen er bijna niets meer over was, viel ik van een trapje en brak mijn schouder. In de twaalf weken die ik vrijwel in mijn eentje thuiszat, ontdekte ik dat het niet alleen mijn schouder was die gebroken was, maar vooral mijn hart. Ik kwam in een dikke, vette burn-out terecht en ging op zoek naar antwoorden op vragen als: wat is nou mijn waarheid? Veel systemen voelden niet als de juiste voor mij: van scholen tot religie. Allemaal autoriteiten boven jou. Daar in het diepste dal startte mijn onderzoek naar mijn eigen identiteit en hoe ik van mezelf kon leren houden. Dat is een enorm proces geweest waarbij ik mijn verleden heb vergeven en mijn ouders dankbaar ben dat ik besta en zij mij mijn leven hebben gegeven.’

De godin in mezelf

‘Ik begon steeds meer te kijken naar wat ik wilde en dat was eventueel een camping in Italië. Zo vertrok ik in de zomer van 2015 samen met een man, waarvan ik toen dacht dat het mijn soulmate was, om te ontdekken of het ook zijn droom was. Het bleek niet zo te zijn en vier weken na terugkomst verbraken we onze relatie. Waarbij ik er al snel achter kwam dat er een kindje in mijn buik groeide. Ik noem Boaz nog steeds mijn liefdesbaby. Dankzij hem werd niet alleen de moeder, maar ook de godin in mezelf geboren en leerde ik van mezelf te houden. Op dat moment startte ik ook mijn bedrijf. Als ervaringsdeskundige in het zwarte schaap van de familie zijn, besloot ik dat ik hier iets mee wilde doen. Inmiddels heb ik duizenden mensen mogen coachen en in theaters gestaan. Tot op de dag van vandaag is dit mijn missie en doel.’

Warrior

‘De biologische vader heeft Boaz nooit erkend en eenmaal terug in mijn dorp, negeerde zowel hij als zijn familie mij. Iets wat ik steeds slechter kon verdragen. Ik wilde weg en dacht aan Zandvoort, maar voelde al snel dat er meer moest zijn. Ik heb mijn auto ingepakt, voor zes maanden aan kleding meegenomen en ben gaan rijden met als bestemming Ibiza. Daar kwam ik erachter hoe ver ik van mezelf verwijderd was geraakt en hoe ik al die tijd in warrior-stand had gestaan, met mijn schouders naar achteren. Eindelijk kon ik vrij zijn en voelde ik me dankbaar voor het feit dat ik als alleenstaande moeder kon gaan en staan waar ik wilde. Met een trotse blik keek ik terug: inmiddels was ik veertien jaar vrijgezel, had een wolk van een kind en een succesvol bedrijf. Nu alleen nog niemand om dit mee te delen. Ik was er klaar voor om mijn liefde te ontmoeten en voelde aan alles dat ik nu andere mannen zou aantrekken, omdat ik voor het eerst echt van mezelf hield.’

Twin flame

‘Vorig jaar had ik een lover waarvan ik even dacht: dit is hem. Al snel bleek toch van niet en tijdens afgelopen nieuwe maan vond ik nog een paar rondslingerende sokken van hem. Ik schreef op de ene sok: adios, en op de andere: ruimte voor nieuwe liefde. Met volle maan verbrandde ik de sokken en de daaropvolgende nieuwe maan ontmoette ik Christiaan. We hadden elkaar al een paar keer gezien en hij vond mij meteen geweldig. Ik merkte vooral zijn fijne energie op en gaandeweg kwamen we erachter hoeveel overeenkomsten we hebben. Dat we niet alleen de stoere buitenkant hebben en een kwetsbaar verleden delen, maar vooral de toekomst heel erg hetzelfde zien. Van meer dimensies tot meerdere levens, en ineens leek het alsof we elkaar niet voor het eerst zagen, maar alsof het altijd al zo geweest was. Alsof dit niet de eerste keer was dat we bij elkaar waren. Na vijf dagen achter elkaar samen doorgebracht te hebben, waren we onafscheidelijk.’

Hij is mijn wind

‘Een ding weet ik wel, dat het een hele verandering is om na altijd met een gesloten hart te hebben geleefd, nu met een open hart te leven. Alsof we twee harten zijn die samen mogen helen en bijkomen. Eindelijk is het gewoon goed. Christiaan is mijn tweelingziel en voelt als de wind onder mijn vleugels, die met mij meereist en voor Boaz zorgt, zodat ik kan vliegen. Wetende dat ik iemand heb die achter mij staat. Het is zo bijzonder dat ik dat op mijn 44ste toch nog mag meemaken, in dit Watermantijdperk waar ik met mijn nieuwe gezinssamenstelling van mag genieten. Een tijdperk van geluk, liefde en overvloed. Voor mij is dit een superrelatie, waarbij ik iedere dag kies: ja, vandaag wil ik weer met jou. Waarbij ik nu voor het eerst samen met iemand plannen maak voor een nieuwe fase in mijn droomleven. Of we gaan met een camper door Europa reizen of huren een grote villa op Ibiza: waar hij kan tatoeëren en ik zwarte schapen tot diamanten kan slijpen.’

Wil jij ook jouw verhaal vertellen? Stuur dan een mail naar naomiva@wendymultimedia.nl