Vandaag viert Wendy haar vijftigste verjaardag. Een mooi moment om stil te staan bij de levenslessen die ze leerde en terug te blikken op de verschillende fases van haar leven. Een interview aan de hand van decennia, van 10 tot 50… Over de drang om altijd te willen blijven leren, moed houden, je best doen om je dromen waar te maken en veerkracht. Met de leukste foto’s uit Wendy’s eigen archief!

Het interview vindt plaats via Zoom op de hei. Want dat is wat Wendy graag doet: al wandelend vergaderen en brainstormen. Te lang op een stoel zitten past niet bij haar, als kind kon ze dat al niet, en nu tijdens de lockdown wandelt ze heel wat uren per week.

10

‘Volgens mijn moeder liep ik als kind nooit gewoon naast haar. “Ik zag altijd alleen je benen voorbij komen”, zegt ze vaak. Handstand, radslag, overslag; ik was altijd in beweging. Hetzelfde zie ik nu bij Lizzy, die ook moeilijk kan stilzitten. Een TikTok-account zou voor mij als kind het walhalla zijn geweest; ik deed niets liever dan dansen en optreden. Wat TikTok nu is voor kinderen, was mijn dansgroepje Batucada voor mij op mijn tiende. Elke zaterdag repeteren, optreden in Weesp en samen met Tony, Rob en Karin – ik weet hun namen nog precies – het land in. En dan liedjes van Spargo, Fame en Michael Jackson playbacken, dat was toen in. Dansen en optreden stond toen al centraal in mijn leven. Op mijn twaalfde kwam ik ook voor het eerst op de televisie in Zoethout, een zevendelige serie waarin ik de hoofdrol speelde. Als het werd uitgezonden zorgde ik ervoor dat ik mijn krantenwijk liep, ik wilde mezelf vooral niet terugzien op televisie. Het ging me niet om de roem, ik vond het vooral fantastisch dat ik die opnames had gehad.’

In het groepje Batacuda

20

‘De tijd dat ik op het echte podium terecht kwam. Op de dansacademie werd ik niet aangenomen, terwijl ik niets liever wilde dan professioneel danseres worden. Mijn droom stortte in. Ik kon wel een opleiding volgen aan de dansopleiding van Barry Stevens, maar dat waren particuliere lessen en daarvoor was thuis geen geld. Mijn ouders zeiden toen: “Neem maar een tussenjaar en probeer het. De ene week werk je bij ons op de markt, zodat je de andere week de opleiding kunt volgen.” Al snel werd duidelijk dat die combinatie niet werkte en besloot Barry mij een scholarship te geven, waardoor ik mij helemaal op het dansen kon storten. In ruil voor het schoonmaken van de balletschool kreeg ik gratis lessen. Elke ochtend om zes uur zat ik al in de trein. Daarna danste ik in de show van Lee Towers, in de André van Duin Revue en bij Haddaway, waar we de hele wereld mee over gingen. Ik was nog zo jong, maar kon toen al mijn droom leven. Tegelijkertijd besefte ik me dat ik mijn hoogtepunt al had bereikt, en dat ik ook mijn horizon moest verbreden omdat ik op een dag uitgerangeerd zou zijn als danseres. Zo begon ik met Boobytrap, daarna volgde Wie ben ik?’

Met vriendin Moon in de Andre van duin Revue

30

‘Mijn meest intense levensjaren, met grote hoogtepunten, maar ook diepe dalen. De eerste grote verliefdheid, de eerste keer moeder worden. Maar ook de bruiloft die niet doorging, het overlijden van mijn vader en de jaren dat ik alleenstaand moeder was. Op professioneel vlak beleefde ik hoogtepunt na hoogtepunt, met programma’s als Hart in Aktie, Ushi & Van Dijk en mooie liveshows als Idols en X-factor en het winnen van verschillende televisieprijzen zoals de Televisier-Ring. Terwijl ik prive veel klappen te verduren kreeg, ging het in mijn werk gek genoeg heel goed en was ik heel succesvol. Ik wilde ook graag acteren en ook dat lukte. Met mijn Ushi-tapes onder mijn arm stapte ik naar Kemna Casting. Ik weet nog wat ik zei: “Ik ben Wendy en ik wil graag acteren.” Aanvankelijk keken ze me raar aan, ik had toch een contract bij RTL? Maar ik wilde meer en wist dat ik bij het grootste castingbureau van Nederland moest zijn als ik wilde acteren. Ook deed ik verschillende acteercursussen. Zo kreeg ik rollen als actrice, bijvoorbeeld in In Oranje en Alles is Liefde. Ik heb altijd sterk voor mezelf gemanifesteerd welke dromen ik had en wat ik wilde. Vervolgens werkte ik daar keihard voor. Je moet het allemaal zelf doen, als je iets wilt bereiken moet je niet op de bank blijven zitten. Ik heb nooit de illusie gehad dat het allemaal meteen zou lukken. Dat zeg ik ook tegen mijn zoon Sem, die nu de muziekindustrie in wil. Hij is nu bijna achttien en ik geef hem die kans, net zoals mijn ouders mij die op mijn achttiende gaven, maar zeg ook: verwacht niet dat het meteen lukt, je zult er keihard voor moeten werken. Maar ik zie in hem die gedrevenheid terug: muziek maken is wat hij wil. En het gaat niet alleen om het bereiken van het doel, het gaat ook om de weg ernaartoe. Om wat je onderweg leert. Ik ga overal vol in, ook op privégebied. Ik ben niet iemand die wegloopt voor emoties. Ik had liever gehad dat sommige dingen me bespaard waren gebleven, zoals bijvoorbeeld het overlijden van mijn vader, maar dit soort ervaringen maken je ook sterker. Op het moment dat ik heel diep zit, ga ik altijd weer het gevecht aan. Probeer ik te bedenken wat ik van een situatie kan leren en hoe het me persoonlijk kan laten groeien. Geloof en vertrouwen houden in jezelf is essentieel. Ik ga altijd uit van het goede van de mens, waarschijnlijk omdat ik zo liefdevol ben opgegroeid. Ik heb veel vertrouwen in mensen, maar dat kan ook misbruikt worden. Die lessen heb ik ook gehad.’

Met Sem in Villa Felderhof

Wendy met haar ouders tijdens het winnen van de Televisier-Ster

40

‘Veertig worden vierde ik met een knalfeest, met al mijn vrienden, familie en relaties die ik in al die jaren had opgebouwd. Een feest om dat moment in mijn leven te vieren, met Dancing Queen van Abba als thema. Mijn eerste jaren in de veertig waren een hoogtepunt in alle opzichten: qua werk en succes bij RTL, maar ook privé. Met Erland had ik mijn droomman gevonden en ik voelde me compleet met ons samengestelde gezin en met onze kinderen Sem, Charlotte, Elena en Lizzy. Alles was stabiel, en ik kon op alle vlakken even genieten. Ik richtte een blad en het platform wendyonline.nl op, uit een behoefte om te delen en mensen te inspireren in hun zoektocht naar geluk en gezondheid. Twee jaar geleden stapte ik over naar Talpa. Op een gegeven moment kun je terecht komen in het stramien van dezelfde programma’s omdat ze zo succesvol zijn, maar ik wil mezelf blijven ontwikkelen en uitdagen. Bij Talpa kreeg ik de kans om nieuwe programma’s te gaan maken, zoals Wie van de drie, We want more en Wie het laatst lacht. Voor Hart in Aktie trek ik weer het land in, daar gaat mijn bloed echt van stromen, dat dicht bij de mensen staan.  Tegelijkertijd zette ik me volledig in voor mijn platform en mijn Mobile Gym. Het was veel en liep niet allemaal goed af. Maar als je je hart volgt en gaat ondernemen is het niet de vraag of je onderuit gaat, maar hoe vaak. Ik had de handdoek in de ring kunnen gooien – ik heb tenslotte al een day job met mijn televisiewerk, maar op zo’n moment ga ik toch door. Dan wil ik leren van wat er mis ging. Niet teveel uit handen geven en zelf op de driver seat blijven zitten, is een zo’n les. Ik ben niet bang om onderuit te gaan, dat heb ik al jong geleerd. Als je volhoudt komt er altijd iets goed uit. De leus bij ons thuis was: “Een echte Van Dijk geeft nooit op.” Dat hebben we van mijn vader meegekregen, ik zie het ook terug bij mijn broer Mike.’ En mijn moeder leeft er nu ook naar; zij wandelt op haar 76-ste elke dag 16 kilometer.’ Zo leef ik voort in de geest van mijn vader. Gezond leven en voldoende bewegen helpen mij om te volharden bij tegenslag. Als je gezond bent, kun je mentaal ook veel meer aan.’

Wendy’s veertigste verjaardag

Het huwelijk op Ibiza

50

‘Lizzy is al tien. Als ik twee keer met mijn ogen knipper ben ik zestig. De tijd gaat snel. In het jaar dat ik achttien werd, werd mijn vader vijftig, nu word ik vijftig en Sem achttien. Het besef dat alles opschuift. Mijn vriendin Moon zei laatst: ‘It’s not about us anymore.’ Zo is het precies. Het gaat om onze kinderen, de nieuwe generatie. Nu ik ouder word, groeit mijn behoefte om te delen. Anderen inspireren en in hun kracht zetten, dat is voor mij waardevol. Ik wil meer delen van de levenslessen die ik zelf heb gehad en van mijn levenservaring. Ook mij is het allemaal niet komen aanwaaien. Mijn lezers en volgers vragen vaak hoe ik het allemaal doe, ik hoop hen te inspireren. Blijven groeien, letterlijk en figuurlijk in beweging blijven; dat zorgt ervoor dat je in je kracht blijft staan. En dat wens ik iedereen toe. Het is zo mooi om een passie te hebben in dit leven, een echte drive. Veel jonge mensen weten niet wat ze het liefste zouden willen, dat is jammer. Wat ik precies op mijn zestigste zal doen? Geen idee. Als er iets is wat ik heb geleerd is dat een leven in een jaar heel anders kan worden. Dat heeft me geleerd in het nu te leven, nu te genieten. Als het straks weer mag ga ik in ieder geval samen met Sem een groot feest geven.’

Lees ook dit interview met Wendy van Dijk:

Wendy over het advies om een half uur per dag te wandelen