Wat doe jij als je een keer helemaal alleen thuis bent, zonder man/kids/hond? Hannelore sprong spontaan op de crosstrainer, terwijl ze normaal gesproken het liefst lekker rustig op de bank was gaan liggen met een tv-serie en lekkere hapjes. In haar blog legt ze haarfijn uit hoe het zit en in haar vlog zie je dat ze voortaan huppelend door het leven gaat, op advies van de fysiotherapeut.
Eindelijk alleen thuis
Helemaal alleen thuis… Dat komt maar weinig voor, tegenwoordig. Een druk gezin en de lockdowns hebben ervoor gezorgd dat er eigenlijk altijd wel iemand thuis is. Mijn man werkt al ruim een jaar fulltime thuis, waar hij de ene zoommeeting na het andere telefoongesprek heeft, of plotseling stilte wil hebben vanwege een ingewikkelde klus. Mijn oudste dochter is óf met haar laptop op standje tien huiswerk aan het maken met een vriendin of een les aan het volgen. Of ze ligt languit op de bank een serie te kijken of heeft twee vriendinnen op bezoek die blijven eten en logeren. En de jongste stuitert door het hele huis en de tuin, met elke dag weer een ander vriendje of vriendinnetje. Op zich is het natuurlijk een goed teken dat beide kinderen het liefst bij ons thuis afspreken, maar telkens een huis vol bonuskinderen is soms nèt even teveel van het goede. Zeker in combinatie met mijn thuiswerkende man dus. En vergeet de hond niet. Die wil het liefst urenlang wandelen in het bos, spelen in de tuin of gewoon alles eten wat we toevallig even onbewaakt op tafel laten staan.
Dus heb ik de zolder opgeëist. Voorheen was dit ook de werkplek van mijn man, want hij werkte twee halve dagen per week thuis, maar sinds dat fulltime moet kunnen we geen werkplek meer delen. Mijn werk gaat ook steeds door én vraagt zelfs nog meer om stilte. Ik kan immers geen voiceover inspreken met een vergaderende man op de achtergrond en als ik een telefoonsysteem moet monteren, kan ik door zijn getyp niet horen waar in mijn opnames eventuele tikjes en klikjes zitten. We hebben het een paar maanden geprobeerd hoor (lees: gekibbeld en geklaagd) en uiteindelijk heeft hij zijn boeltje gepakt en is hij in de woonkamer gaan zitten. Die bestaat uit twee delen, die worden gescheiden door ensuite-deuren, dus de ene helft is voor hem. Van de andere helft hebben we inmiddels de zithoek gemaakt, nadat we flink hadden geschoven meubels om het opnieuw in te delen.
Op zolder is het goed toeven. Daar heb ik mijn inspreek-studiootje, wat een dicht hok is van ongeveer drie vierkante meter, zonder daglicht en helemaal opgesloten. Na vier jaar zweten en zwoegen in dit donkere holletje heb ik ook de voormalige werkplek van mijn man ingepikt, zodat ik nu eindelijk eens met daglicht kan zitten tikken en mijn administratie kan doen. En sinds ik ben begonnen met mijn podcasts is het helemaal omgetoverd tot een prachtige werkplek, waar mijn montage-apparatuur staat. Ik heb zelfs mijn ingelijste vlinders opgehangen! Die zaten al twee jaar verstopt in een doos, omdat verder iedereen ze verschrikkelijk vindt (“mama, je hangt toch geen dooie vlinders aan de muur?”) maar ik word daar dus helemaal blij van.
Maar waar laat ik nou die crosstrainer? Een paar weken geleden heb ik er eentje tweedehands op de kop getikt, zodat ik daar op kan springen als andere trainingen uitvallen. Het is best een groot ding en je moet er omheen en erboven echt wel een beetje de ruimte te hebben. Hij bleek dus echt nergens te passen, behalve…. in de woonkamerhelft van mijn man. De schat zegt dat hij geen last heeft van het gepiep van het apparaat én mijn aanzwellende gehijg naarmate de training vordert, dus hij is officieel een veel mindere zeikerd dan ik. Maar ikzelf vind het niet helemaal ‘zen’ om op die crosstrainer tekeer te gaan als hij net een vergadering heeft. Hij zet zijn camera gelukkig uit hoor, maar ik voel me toch bezwaard. Ook omdat ik hem eerder dus ook al van zolder heb weggejaagd… En de kinderen vinden het maar wat grappig als mama staat te hijgen met muziek in haar oren en willen ineens van alles vragen. Zelfs de hond gaat er rustig naast zitten om uitgebreid te bekijken wat ik nou toch helemaal aan het doen ben…
Dus ik probeer mijn sessies op de crosstrainer zó te plannen dat ik zo min mogelijk anderen tot last ben én ik ook last heb van niemand. En dat resulteerde er dus in dat ik afgelopen zaterdag spontaan besloot om te gaan sporten, omdat er niemand thuis was. Geen man, geen kinderen en zelfs geen hond. Vroeger was dat ondenkbaar, want zodra ik alleen thuis was wilde ik dat ‘vieren’ op de bank, met een lekkere tv-serie en een berg snoep (oke, vooruit, rijstwafels dan). Maar dit zijn nieuwe tijden! Het nieuwe normaal misschien?
Doe mee met Hannelore!
Zou jij net zoals Hannelore ook wel fitter en slanker willen worden? Je kunt meedoen met Hannelore via het leefstijlprogramma Fit in je lijf! Bij dit programma word je online begeleid door onze personal trainer Kelby Jongen. Check de info op onze site
