Ik hou van eten, maar niet van koken. Mijn stelregel is dat het niet langer mag duren om iets klaar te maken dan dat het duurt om op te eten. Mijn vriendinnen en zelfs mijn eigen man vinden dat een be-lache-lijke regel, maar ik blijf erbij. Urenlang staan kokkerellen is dus echt niet aan mij besteed…

Culinair hoogtepunt?

Ik heb het wel geprobeerd, hoor. Toen ik net op mezelf woonde in Amsterdam tijdens mijn studie heb ik eens stoofvlees gemaakt. Ik had het recept gekregen van een collega onder het mom van ‘dit kan echt niet mislukken’ en ik voelde mij al een hele chefkok toen ik alleen al de ingrediënten in huis haalde. Daarvoor at ik namelijk vooral eenpansgerechten en maakte ik bijvoorbeeld  boerenkoelstampot met zakjes poeder. Oké, dat laatste vind ik 25 jaar later ook wel heel erg vies klinken en het was inderdaad niet lekker, maar hé, ik moest destijds eten van 25 gulden per week, dus heel veel meer zat er even niet in.

Terug naar mijn eerste culinaire hoogtepunt. Ik had mijn eerste, echte fulltime betaalde baan en had officieel een paar vrienden uitgenodigd voor een diner bij mij thuis. Bij elkaar heb ik wel een uur of vier in de keuken gestaan, bij vlagen vloekend op het recept vol moeilijke termen en handelingen. Het was gewoon niet het makkelijkste recept om mee te beginnen, zullen we maar zeggen.

Hooggespannen verwachtingen natuurlijk bij mijn vrienden, maar helaas, het viel een beetje tegen. Sterker nog, mijn vrienden zeiden: Loor, heel lief dat je zo lang in de keuken hebt gestaan, maar de volgende keer hoeft dat echt niet hoor. We hebben liever dat je wat besteld, want dit is eigenlijk niet te eten. Ja, ook mijn vrienden zijn eerlijk, haha! Je begrijpt dat ik hun advies onmiddellijk heb opgevolgd en pas jaren later – op aandringen van mijn (toen nog toekomstige) man – heb ik weer een culinaire uitdaging aangenomen.

Inmiddels kan ik gelukkig echt wel een beetje koken, hoor. Mijn specialiteit: een maaltijd maken met alles wat toevallig nog in de koelkast/vriezer/voorraadkast ligt. Ook voor een ‘echt’ recept ben ik nu best te porren (en het wordt ook nog met redelijk enthousiasme geconsumeerd door het gezin). Al heb ik er nog steeds een pesthekel aan om eerst minstens een kwartier lang van alles te moeten snijden en hakken.

Veel liever koop ik de boel gewoon voorgesneden. Kócht, moet ik zeggen, want ik ben wel aan het denken gezet door mijn leefstijlcoach Kelby Jongen. Onlangs nam ik een podcast met haar op over hoe je gezondere keuzes kunt maken in de supermarkt, waarin ik zei dat ik nooit meer in mijn leven uien wilde snijden,  omdat je ze ook gewoon gesneden en al kunt kopen. Zij zei echter dat er waarschijnlijk wel iets met die uien is gebeurd, waardoor ze er zo versgesneden uit blijven zien. Een of ander (chemisch) stofje erbij misschien? Als je zelf uien snijdt blijven ze immers geen urenlang, laat staan dágenlang, zo fris ogen. Tsja, is dat dan minder gezond?  En als ik dan toch vooral groenten eet omdat het gezónd is (want ik vind het niet echt superlekker, als patat en sushi gezond was at in nooit meer groente), dan kan ik maar beter zo gezond mogelijk bezig zijn door het zelf te snijden.

Maar ik mag er nog wel af en toe over klagen, toch? Als ik weer met tranende uren in mijn schaarse vrije tijd aan het hakken en snijden ben? Dat zie je in de vlog van deze week. En verder gaat de vlog vooral over een mop. Want ken je die mop van die vrouw die op haar crosstrainer ging? Juist, die ging niet. Maar ze snijdt wel zelf haar uien.

Doe mee met Hannelore!

Zou jij net zoals Hannelore ook wel fitter en slanker willen worden? Je kunt meedoen met Hannelore via het leefstijlprogramma Fit in je lijf! Bij dit programma word je online begeleid door onze personal trainer Kelby Jongen. Check de info op onze site

Bekijk hier meer vlogs van Hannelore!

Lees ook: Hannelore start met eigen podcast: ‘Hannelore in je oren’