Hannelore had wat problemen met de crosstrainer die ze tweedehands had gekocht, want hij wiebelde nogal. Was ze nou echt te zwaar voor dat ding? In haar blog vertelt ze dat haar ego hierdoor een flinke deur opliep en in haar vlog zie je dat ze ook op andere vlakken een uitdagende week had…
Te zwaar?
Je mag alles van me weten: mijn adres, salaris, pincode. Alles, behalve mijn gewicht. Oké, ik overdrijf natuurlijk weer een beetje, maar het is wel zo: mijn gewicht zal ik echt nooit zomaar aan iemand vertellen. Natuurlijk moet je soms precies vertellen hoeveel je weegt, bijvoorbeeld bij de dokter, en mocht je het niet weten dan word je ter plekke op een weegschaal gezet. Gênant hè?
Mijn gewicht is dus een zwaar onderwerp – letterlijk en figuurlijk – maar ook een soort blinde vlek, want ik vergeet dat getal steeds. Dat is puur uit zelfbescherming, want vroeger kon ik echt een paar weken ontzettend verdrietig zijn als een weegsessie tegenviel. Funest ook voor mijn eetgewoonten, want na zo’n domper dacht ik altijd; het maakt niks uit of ik gezonder eet of niet, ik word er blijkbaar niet slanker van. En dan bleek een grote reep chocolade goede troost te bieden…
Vrouwen die klagen over hun gewicht en die exacte kilo’s gaan roepen vind ik stom. Laatst zat iemand naast me te klagen dat ze inmiddels al meer dan zeventig kilo woog en dat was ver-schrik-ke-lijk. Natuurlijk voelde ze dat ook echt zo, maar ik werd stikjaloers. Joh, ik zou een groot feest geven als ik ooit zeventig weeg! Dan mag iedereen het weten en ga ik juichend over straat rennen. Ik kan me eerlijk gezegd ook niet herinneren dat ik ooit zeventig kilo heb gewogen, want mijn laagste gewicht sinds ik vrijwillig en bewust op de weegschaal ging staan was vijfenzeventig. Dat was toen ik een jaar of veertien was, denk ik. En heus, ik was toen superslank. Dat weet ik nu, maar toen voelde ik mezelf veel te dik. Kun je nagaan… Logisch ook, met mijn één meter tachtig en stevige bouw. Dan is vijfenzeventig gewoon een prima gewicht.
Inmiddels heb ik maand lang heb ik niet kunnen hardlopen, vanwege mij knieproblemen, en ik voel me nu zoooo dik. Gelukkig ben ik sinds vorige week weer aan het trainen met Mike, zoals je in de vlog kunt zien, en mijn nieuwe fysiotherapeut denkt dat ik over een paar maanden echt wel weer vijf of zelfs tien kilometer kan rennen. Maar voorlopig moet een crosstrainer de boel een beetje onderhouden.
Helaas bleek mijn eerste crosstrainer toch niet geschikt. Voor mij. Redelijk bizar, want volgens de beschrijving zou dit model tot 150 kilo kunnen hebben, maar zodra ik erop tekeer ging wiebelde hij van links naar rechts. Na een uitgebreide analyse van mijn man én de verkoper was de conclusie dat ik te zwaar ben voor dat ding. Au. Ik ging even door de grond, haalde diep adem, piepte dat ik ‘heus geen 150 kilo weeg’ en deed mijn best om verdere dramatisch reacties te onderdrukken. De mannen hadden niet door wat dit oordeel met me deed. Ze haalden nonchalant hun schouders op en zeiden dat ik gewoon maar even een andere moest uitzoeken. Gelukkig had de verkoper nog een ander tweedehands exemplaar staan ‘van sportschool-kwaliteit’ die blijkbaar wel is opgewassen tegen zwaardere types. Probleem opgelost. En ze crosstrainde nog lang en gelukkig.
Mijn ego is wel weer een beetje gekrompen, maar… dat is misschien wel goed nieuws! Want wat weegt zo’n ego eigenlijk?
Doe mee met Hannelore!
Zou jij net zoals Hannelore ook wel fitter en slanker willen worden? Je kunt meedoen met Hannelore via het leefstijlprogramma Fit in je lijf! Bij dit programma word je online begeleid door onze personal trainer Kelby Jongen. Check de info op onze site
