De 24-jarige Anouk weet nog precies die ene dag voor zich te halen. Haar vader bleek ongeneeslijk ziek te zijn. Met een kort ziekbed is haar held ineens uit haar leven verdwenen. Ter nagedachtenis aan haar vader en om iets te betekenen voor andere patiënten, doet Anouk vandaag mee aan de Alpe d’HuZes. Ze vertelt haar verhaal en neemt je mee in haar avontuur.
Die ene dag
‘4 november 2016, de dag dat het leven stil stond. We konden het niet geloven, de woorden kwamen niet binnen. Maar op dat moment kregen wij te horen: “Meneer u heeft prostaatkanker met uitzaaiingen.” Het woord ongeneeslijk hadden wij toen nog niet gehoord. We hadden nog goede hoop, totdat nader onderzoek gedaan werd. Hieruit bleek dat de kanker overal zat.’
Kop omhoog en doorgaan
‘Tijdens het gesprek dat daarop volgde, kregen wij te horen dat mijn vader ongeneeslijk ziek werd verklaard. Het enige wat er nog gedaan kon worden, was de kanker remmen door middel van chemotherapie en bestralingen. Als ik daar nu op terugkijk, vraag ik me wel eens af of we dat allemaal wel hadden moeten doen. Maar op dat moment wil je alles proberen om nog zo lang mogelijk in leven te blijven, terwijl je eigenlijk al weet dat je toch niet meer beter wordt. Kop omhoog en doorgaan, dat waren de woorden van mijn vader. Tot aan het einde is hij altijd zo strijdlustig en positief geweest. Hij heeft nog genoten van de allerkleinste dingen.’
Verlost
‘De strijd tegen de kanker heeft drie maanden geduurd. Op 5 februari is mijn vader overleden. Eindelijk uit zijn lijden verlost. Het had niet langer moeten duren, want wat de kanker met hem deed, was mensonterend. Wij hadden mijn vader natuurlijk nog liever veel langer bij ons gehad dan 22 jaar. Maar we hadden hem niet langer willen zien strijden tegen deze rotziekte.’
Humor, liefde en een luisterend oor
‘Voor mij en mijn broer was onze vader een man die alles over had voor zijn kinderen. Wij hoefden hem maar te bellen of hij kwam er al aan. Ook had hij een groot gevoel voor humor, hij wist je altijd aan het lachen te maken. Een luisterend oor en heel veel liefde is wat hij ons ook gegeven heeft. De dagen zijn nu nooit meer als toen. Er is een grote stilte gevallen. Feestdagen, verjaardagen, feestjes, het zal nooit meer zo zijn als voorheen. Ik zie nu al op tegen alle mooie momenten die gaan komen in mijn leven, waar ik hem dan moet missen.’
Alpe D’HuZes
‘Om op deze leeftijd al een ouder te moeten verliezen door die vreselijke ziekte gaat je niet in de koude kleren zitten. Daarentegen probeer ik altijd positief te blijven en te onthouden wat mijn vader altijd zei: “Zorg goed voor jezelf en ga door met leuke dingen doen.” Als het even tegenzit of het is even moeilijk, dan denk ik dat mijn vader had gewild dat ik door zou gaan. Dat geeft mij energie om dat ook echt te doen. Voor hem, maar ook voor alle andere mensen die strijden tegen kanker, wil ik mij inzetten voor het KWF. Vandaag ga ik de Alpe D’HuZes beklimmen, ter nagedachtenis aan mijn vader. Alle donaties gaan direct naar het KWF. Ik wil zo veel mogelijk geld inzamelen om ervoor te zorgen dat er in de toekomst niemand meer overlijdt aan kanker. Dat er niemand meer een dierbare moet missen. Dat niemand meer die pijn heeft en te jong overlijdt. Alle donaties zijn welkom, ik zou jullie daar enorm dankbaar voor zijn.’
