Aaltsje kreeg in 2015 een herseninfarct: 'Het leven is niet meer zoals vroeger helaas...'

Aaltsje (48) kreeg in 2015 een herseninfarct. Sindsdien is haar leven drastisch verandert en heeft ze veel opnieuw moeten leren. In het begin was ze al blij als ze een paar stapjes achter elkaar kon lopen met behulp van een rollator. Aaltsje gaf nooit op en staat, ondanks alles, positief in het leven. Haar wens is om ooit weer mee te lopen aan de oliebollenloop en dit jaar is het bijna zover. Met een handfiets gaat Aaltsje 6,4 km lopen. Dit doet ze ook om geld op te halen voor de hersenstichting.

Hoe stond je voor je herseninfarct in het leven?

‘Voordat ik mijn herseninfarct kreeg, was ik een sportieve en gezonde moeder. Ik heb twee kinderen, Ilse van 20 en Jorrit van 16, en ben getrouwd met Erwin (51). Voordat ik een herseninfarct kreeg waren mijn man en ik eigenaren van een klusbedrijf. Hier zorgde ik voor de commerciële en administratieve belangen van het bedrijf. Ik werkte 32 uur in de week en naast mijn baan deed ik veel aan fitness en liep ik samen met een vriend hard. Gezondheid stond voor mij hoog in het vaandel en ik probeerde al mijn uren op te vullen met gezond leven.’

Wat is er veranderd en hoe sta je nu in het leven?

‘Je leven verandert gelijk 180 graden. Ik moest alles opnieuw leren en ik ben eigenlijk nog steeds bezig met het opnieuw leren van dingen. Eten, drinken, aankleden, praten, ga zo maar door. Dit kon ik allemaal niet meer. Met praten heb ik nog veel moeite. Tegenwoordig kan ik goed een één op één gesprek voeren, maar in een groep wordt het lastig. Het is niet meer zoals vroeger helaas. Mijn rechterzijde was eerst helemaal verlamd, langzaamaan komt mijn gevoel terug. De simpelste dingen kon ik niet meer. Het is bizar hoeveel we eigenlijk kunnen, je staat er niet bij stil.. tot dat zoiets gebeurd. Vanaf dat moment werd ik afhankelijk van iedereen om mij heen. Gelukkig sta ik positief in het leven. Ik leef van dag tot dag en maak nu ook meer tijd vrij voor vrienden, die ik voorheen (door een drukke agenda) nog wel eens wou afzeggen.’

Waar heb je het tot nu toe het zwaarst mee?

‘Het zwaarste is toch het opnieuw leren lopen. Dat valt zo tegen! Vroeger was ik ook echt een prater, nu kost het me te veel moeite dus ben ik wat stiller. Maar misschien vind ik het allerzwaarste wel, om niet meer naar feestjes te kunnen met mijn man.’

Van wie had je steun?

‘Gelukkig had ik veel steun van mijn man, kinderen, mijn zus en mijn ouders. Vooral mijn moeder heeft me veel geholpen.’

Hoe ziet de toekomst er voor jou uit?

‘In de toekomst ga ik proberen nog meer te sporten. Revalideren en toch stiekem een klein beetje te hopen dat het gevoel in mijn mond, armen en benen terug gaat komen. Ik ga genieten van de kleinere dingen in het leven, zoals van mijn familie en vrienden. Maar zoals ik al zei, ik leef van dag tot dag. Je weet nooit wat er kan gebeuren, daar ben ik nu wel achter gekomen…’

Wie heb jij lief?

‘Mijn man, mijn kinderen en mijn ouders heb ik het allerliefst! De eigenaar van mijn sportschool (Nadir) ook, hij staat altijd voor me klaar en steekt veel tijd in me. En niet te vergeten mijn fysio, Jildou, waar ik een hele goede band mee heb, want met haar werk ik elke dag. Ik kan met haar lachen en ze staat altijd voor me klaar.’

Help jij Aaltsje?

Aaltsje is bezig met het inzamelen van donaties voor de hersenstichting. Als tegenprestatie fietst ze met een handfiets de olliebollenloop. Wil jij Aaltje (en de hersenstichting) steunen, klik dan op deze link!

Blogtip: Lees hier waarom lief en aardig zijn voor een ander gelukkig maakt!

Winkelwagen

Aaltsje kreeg in 2015 een herseninfarct: ‘Het leven is niet meer zoals vroeger helaas…’