Vera (24) had al jong last van paniekaanvallen en angsten. In 2021 werden die angsten erger en leidde dat tot derealisatie: een stoornis waarbij iemand de wereld om zich heen als onwerkelijk of als ‘een droom’ ervaart. Geen enkele psycholoog en geen enkele vorm van therapie kon haar helpen, tot ze besloot te stoppen met het drinken van alcohol en merkte dat haar klachten verdwenen. ‘Alcohol is een drugs.’

´Een van mijn engste derealisatie momenten, was tijdens een vakantie in Porto met mijn familie eind 2021. Ik had net een aantal weken of maanden last van derealisatie. Het was thuis al aanwezig, maar tijdens die vakantie werd het erger. Ik weet niet waarom, maar waarschijnlijk had het te maken met de omgeving die minder vertrouwd voor me was. Ik weet nog dat we over een brug liepen en ik ontzettend bang was om de controle te verliezen. Het was alsof ik van bovenaf naar mezelf keek en niet in de werkelijkheid leefde. Ik was heel bang dat ik van de brug af zou springen. Huilend hield ik mijn moeder vast. Mijn knieën werden slap en ik viel neer. Ik was er heilig van overtuigd dat ik controle zou verliezen over mijn lichaam en dat ik zou springen, terwijl ik dat helemaal niet wilde.’

Het begin van derealisatie

‘Toen ik 14 was begon ik met drinken. In lichte vorm kreeg ik last van angstklachten en paniekaanvallen. Vanaf mijn 17e werd het erger. Dan zat ik bijvoorbeeld in de klas en was ik alleen bezig met waar de nooduitgang was mocht er brand uitbreken. Vanaf toen besloot ik hulp te zoeken en naar een psycholoog te gaan. Eind 2021, bijna 2 jaar geleden, was ik 22 en begon ik echt last te krijgen van derealisatie klachten. Hier heb ik ongeveer een halfjaar mee gezeten.’

‘Officieel is er nooit vastgesteld dat ik last heb derealisatie en depersonalisatie. Ik heb wel drie psychologen gehad die mij hielpen, maar mijn klachten werden altijd geschoven op een gegeneraliseerde angststoornis met paniekaanvallen. Therapie werkte niet voor mij. Ze focusten zich dan op één specifieke angstklacht en als die ‘opgelost’ was kwam het volgende probleem weer. Op een gegeven moment ging ik steeds meer drinken. Ik wilde altijd controle hebben over mijn lichaam, gedachtes of bepaalde situaties. Als ik gedronken had kon ik dat juist loslaten, voelde ik me vrij en had ik even geen zorgen aan mijn hoofd. Maar de dagen erna werden dan juist alleen maar erger. Ik vind het altijd erg lastig om uit te leggen hoe het voelt als je het zelf nooit hebt ervaren, maar ik omschrijf het vaak als een gevoel dat ik vanuit boven op mezelf neerkeek, en het leven niet zelf beleefde. Ik kon vaak ook geen onderscheid maken tussen het echte leven en dromen, omdat mijn dromen vaak zo realistisch waren. Ik wist niet meer wat echt en nep was en maakte mezelf er helemaal gek mee. Als ik in de spiegel keek herkende ik mezelf niet meer, ik bleef in mijn ogen wrijven maar het leek wel alsof er een soort waas overheen zat. Ik leefde niet, ik werd geleefd.’

Therapie

‘Voor mijn gevoel heb ik alles geprobeerd: ademhalings- en ontspanningstherapie,  hypnotherapie, ik ben zelfs gestopt met de pil slikken omdat het misschien aan de hormonen kon liggen. Ik ging magnesium slikken, mediteren, lezen, wandelen, maar niets leek te helpen. Mijn ouders hebben me altijd gesteund in deze periode. Ze stuurden tips en adviezen door, maar hielpen mij waar nodig ook financieel uit de brand. Ik waardeerde altijd enorm wat ze voor het gezin deden maar ik vond het vreselijk dat ze altijd rekening met mij moesten houden.’

Breekpunt

´Ik ging meer en meer drinken. Als ik nu oude foto’s van mezelf terugzie, heb ik eigenlijk altijd wel een biertje of een wijntje vast. In april 2022 had ik echt mijn breekpunt. Het begon met Koningsdag. Ik was met vrienden naar een festival en kreeg daar een enorme paniekaanval die anderhalf uur duurde. Achteraf kon ik er niets meer van herinneren. Vlak erna ging ik op stap met vrienden, maar dat had ik beter niet kunnen doen. De dag erop was ik helemaal op. Kleine klusjes als de was, boodschappen doen of opruimen lukten simpelweg niet. Ik zocht vervanging voor alle diensten die ik had voor werk en belde mijn vader huilend op. Uit frustratie vertelde ik hem dat ik het echt niet meer aankon, en ik er gewoon vanaf wilde zijn. Ik ben nooit suïcidaal geweest, maar ik wilde geen toekomst voor mezelf als dat op deze manier zou moeten. Het maakte me bang dat ik geen andere uitweg dan de dood zag.’

Er moet verandering komen

‘Na dit breekpunt heb ik heel veel gepraat met mijn ouders en zusje. Zij zagen dat als ik had gedronken, ik me de dagen erna vaak slechter voelde dan anders. Ze zeiden dat het misschien verstandig was om wat minder te drinken, maar dat wilde ik helemaal niet. Ik voelde me al niet normaal, stel dat ik ook geen drankje meer kon drinken met mijn vrienden. Maar na wat onderzoek online had ik gezien dat alcohol best eens een verschil zou kunnen maken. Ik had met vrienden plannen gemaakt om die zomer rond te reizen in de Amerika, dat was toen nog twee maanden wachten. Ik wist dat er iets moest veranderen in die twee maanden voor ik op reis ging, dus besloot ik het stoppen met drinken een kans te geven. Na een paar weken merkte ik een wereld van verschil. Ik had geen last meer van paniek, geen last meer van angst en geen derealisatie klachten. Vanaf dat moment lukte het om niet meer te drinken en nu ben ik al bijna anderhalf jaar nuchter.’

Australië als thuis

‘Ik was gestopt met mijn studie omdat ik wilde focussen op mijn mentale gezondheid, maar nu dat weer de goede kant op ging, ging ik nadenken over wat de volgende stap in mijn leven zou zijn. Tijdens mijn reis door Amerika had ik ontzettend genoten, vooral omdat ik geen klachten meer ervaarde van derealisatie. Dit gaf mij motivatie om nog meer van de wereld te zien en te gaan reizen. Ik vertrok naar Australië zonder enige vaste plannen, en woon er inmiddels al bijna een jaar.’

‘Ik had absoluut nooit gedacht dat ik dit zou kunnen doen met mijn leven. Ik had vroeger al moeite met op vakantie gaan, laat staan verhuizen naar de andere kant van de wereld. Mijn wereld was altijd heel klein, maar gelukkig kan ik nu veel meer genieten van het leven. Ook als dat zonder drank is. Alcohol blijft een drugs en bij mij verergerde het mijn angsten, ik ben heel blij dat ik dat heb ontdekt.’