fbpx

Lessen in geluk van Merel Westrik

De laatste tijd is Merel Westrik, naar eigen zeggen, ernstig in balans. Maar áls het de presentatrice allemaal even te veel wordt, stort ze haar emotionele beerput het liefst uit bij moeder Marjan. Zo, dat lucht lekker op. Aan de hand van de klassieker van Ramses Shaffy deelt Merel haar lessen in geluk.

Zing

‘Ik groeide op in de weilanden, de Zaanse veldjes, en ging uit mijn dak als ik een kievitsnest zag. Nog steeds trouwens. De weerspiegeling van de bomen in stilstaand water, een vliegenzwam ontdekken, geweldig. De natuur brengt me terug bij dat zorgeloze, kinderlijke gevoel; de zon scheen altijd – althans, zo leek het – en de dagen duurden eindeloos, terwijl de tijd nu vaak voorbijraast. Heel soms krijg ik de kolder in m’n kop: moet ik de stad verlaten en tóch naar het platteland verhuizen, met een vijver vol eenden en een ezel in mijn tuin?’

Vecht

‘Als het gaat om mijn vrije tijd, ben ik een pure egoïst. Ik werk altijd hard en besteed veel aandacht aan mijn familie en vrienden. Dus áls ik vrij ben, houd ik met niemand rekening en ga ik mijn goddelijke gang. De verjaardag van mijn oudtante, terwijl ik liever de hele dag in mijn joggingbroek ga netflixen en mijn hond knuffelen? Vroeger was dat een gevecht geweest, maar inmiddels kies ik voor mezelf – schaamteloos!’

Huil

‘Over het algemeen houd ik mijn emoties voor me, waardoor de bom zo nu en dan behoorlijk barst. Dan zit ik ’s nachts, na een late dienst, in de auto op een uitgestorven A1, met stevige muziek op, een flinke pot te janken. Alles komt eruit; akelig wereldnieuws, onrecht in de wereld en persoonlijke issues. Ik próbeer zo’n uitbarsting voor te zijn door tijdig met mijn moeder te praten. “Hoi mam…” En dan: bám, gaat de hele kruiwagen om en krijgt ze de volledige beerput op haar bord. Overigens gebeurt dit nog zelden, ik lijk de laatste tijd ernstig in balans.’

Bid

‘Ik vind het prachtig als mensen troost vinden in het geloof, maar zelf geloof ik nergens in. Het leven doet nou eenmaal zeer soms, ik vind het gezond als je dat doorvoelt en verwerkt. Je moet door die pijn heen. Dat gezegd hebbende, ik heb makkelijk praten: ik ben een zondagskind. Het enige waarvoor ik ooit heb gebeden, is een Popple. Nooit gekregen trouwens.’

[green_note title=”Merel” text=” Merel Westrik (39) werd bekend als presentatrice van het ontbijtprogramma Vandaag de dag. Sinds 2014 is ze het vaste gezicht van RTL Nieuws. Merel is ook finaliste in het programma ‘Wie is de Mol?’ 2019.” ]

Lach

‘Ik lach veel, hard en luid. Om ongepaste opmerkingen, ongemakkelijke situaties en met mijn zussen om anekdotes uit de oude doos. Zo heb ik een grondige hekel aan polonaises, maar besloot ik tijdens mijn vaders pensioenfeest voor één keer uit mijn comfortzone te stappen. Daar stond ik, klaar om door de naderende, hossende massa bij mijn schouder gepakt te worden, Merel vóórop in de polonaise, wie had dat ooit gedacht! Het voelde nog goed ook, tot ik achteromkeek en zag dat de slinger was afgebogen en ik in mijn eentje rondhoste. Mijn zussen stonden huilend van het lachen in een hoek. Nog steeds gaan we he- le-maal stuk om deze herinnering.’

Werk

‘Ik werkte achter de schermen bij AT5 en werd gevraagd een screentest te doen. Eerlijk? Nieuwslezen, met zo’n autocue, het leek me dódelijk saai. Toen wist ik nog niet dat het een stuk minder makkelijk is dan het lijkt! Bovendien ben je als nieuwslezer de hele dag bezig met items maken, feiten checken en teksten schrijven. Dat deel is essentieel, het maakt het levendig en interessant. Ik ben trots op mijn werk. Het nieuws geeft mensen de basis waarop ze hun mening kunnen baseren én een goed zicht op onze, vind ik, bevoorrechte positie in de wereld. Ten opzichte van alle ongelijkheid, armoede en onveiligheid over de grens zijn onze problemen van een heel ander niveau. We zouden ons het gelukkigste volk op aarde moeten voelen.’

Bewonder

‘Ik bewonder mensen die iets moois scheppen; de maker van het prachtige smartphonespelletje Monument Valley, James Worthy om zijn poëtische columns in Het Parool, of de bloemist op de hoek die een waanzinnig boeket samenstelt. Dan denk ik: hier zit zó veel schoonheid in, onze soort is zo gek nog niet!’

 

Lessen in geluk van Donna Hay: ‘Ik lach graag, veel en hard. Ook om mezelf’

De Australische kok Donna Hay kan zich met zes miljoen verkochte kookboeken en een eigen tv-show en keukenlijn meten met de Jamie Olivers en Ottolenghi’s van deze wereld. Aan de hand van de klassiekers van Ramses Shaffy deelt Donna haar lessen in geluk.

Zing

‘Ja, elke dag, als ik ’s avonds met de auto van kantoor naar huis rijd. Het is mijn manier van ontladen. Ik plug mijn playlist in en zing keihard twee nummers mee. Dan ben ik al thuis, maar dat is net genoeg om mijn werk los te laten en met een leeg hoofd thuis te komen. Belangrijk, want thuis wil ik er zijn voor mijn twee jongens van twaalf en wijftien, en niet meer met mijn werk bezig zijn. Mensen op de weg vragen zich vast af wat ik aan het doen ben, want ik zing uit volle borst en hoofdschuddend mee. Meestal kies ik songs van jonge Australische zangeressen als Amy Shark en Meg Mac. Ik ben niet van de golden oldies; ik vind het interessanter om de muziek van e nieuwe generatie te volgen.’

Vecht

‘Ik ben een stille vechter, die vastberaden op haar doel af gaat. Je zult mij niet als Gordon Ramsay schreeuwend in de keuken zien staan, maar ik weet wat ik wil en streef in mijn werk naar perfectie; ik kan slecht werken met mensen die zich ergens makkelijk van afmaken. Never cut corners. Maar luid ben ik alleen als ik lach. Ik kom uit een harmonieus gezin. Mijn ouders heb ik nooit horen ruzien en ik schrik nog steeds als mensen gaan schreeuwen.’

Huil

‘Ik schreeuw niet, ik huil. Ik ben niet iemand die haar tranen probeert in te slikken. Ik kan huilen van verdriet en uit bewondering of ontroering. Laatst zei mijn zoon: “Ik ben zo blij dat jij mijn moeder bent. Je doet alles zelf en je bent zo sterk.” Dat kwam binnen. Ik ben niet meer met hun vader samen en twee opgroeiende kinderen én hard werken is een lastige combinatie, maar blijkbaar doe ik ‘t goed.’

Bid

‘Ik kom uit een gelovig gezin en begrijp de behoefte om ergens in te geloven, maar ik heb weinig met God. De boeddhistische filosofie spreekt mij meer aan. Ik vind het belangrijk om goed te zijn voor de wereld en anderen. Niet dat ik stapels boeddhistische boeken lees. Aan yoga of mediteren doe ik ook niet; als ik mijn hoofd wil leegmaken, ga ik hardlopen langs het strand. Ik woon vlak bij Bondi Beach.’

Lach

‘Lachen is het beste medicijn. Ik lach graag, veel en hard. Ook om mezelf. Door mijn leeftijd en carriere word ik vaak gevraagd om te spreken op bijeenkomsten voor vrouwelijke ondernemers en daar vertel ik graag grappen over mezelf. Een keer wilde ik in een vergadering een punt maken en noemde ik degene die ik wilde overtuigen constant bij de verkeerde naam; hoe erg is dat! Om jezelf kunnen lachen is gezond. Dat vind ik het fijne van ouder worden; je kunt jezelf wat beter op de hak nemen. Met mijn kinderen kan ik ook erg lachen. Ik houd van een huis waar veel mensen zijn en veel gelachen wordt.’

Werk

‘Ik ben gedisciplineerd in mijn werk. Ik werk hard en eet nooit buiten de deur. Daardoor ben ik altijd om zes uur thuis voor mijn kinderen. Werk is belangrijk, maar het is niet álles. Hoewel ik een enorme drive heb. Ik wil mensen inspireren om lekker te koken. Ik wilde als tiener al iets met food en styling doen, maar dacht dat ik er niet goed in was. Tot ik op mijn 23stemet een backpack de wereld over trok en in Frankrijk zag dat crêpes op veel manier worden geserveerd: gevouwen, gerold, in driehoeken. Dat was mijn eureka-moment: ik kon m’n eigen stijl bouwen.’

Bewonder

‘Mensen die door wat ze kunnen de wereld mooier maken: modeontwerpers, fotografen, kunstenaars. In Amsterdam logeer ik altijd in een B&B waar de eigenaar veel oog heeft voor detail. Dat maakt me blij. Net als een mooi blad op de grond of beukennootjes in het park. Als je de details kunt zien, wordt ’t leven veel kleurrijker.’

Ben je ook benieuwd naar de lessen in geluk van Jan des Bouvrie? Lees zijn lessen hier!

Lessen in geluk van Jan des Bouvrie

Ooit nam Ramses Shaffy twee films op in het huis van zijn goede vriend Jan des Bouvrie. ‘Fantastische tijden, deze man vond het grote genieten uit. En hij had de mooiste stem van Nederland.’ Aan de hand van Ramses’ klassieker bespreken we de levenslessen van Jan.

Zing

‘Mijn vader was ontzettend muzikaal. Toen hij op zijn 65stestierf, hield ik zijn hand vast en neuriede hij La vie en rose. Hij keek me aan en overleed. Wenste hij me nou een ‘vie en rose’ of bedoelde hij zijn eigen leven? Ik weet het nog steeds niet. Wél weet ik dat zingen altijd zorgt voor contact met de ander. Zo zong Monique op mijn 75steverjaardag Une belle histoire voor me – iedereen huilde van ontroering. En heb ik woorden met Monique, dan draai ik Langs het tuinpad van mijn vader of Papa van Stef Bos, liedjes die me blij maken. Dan is het meteen weer over, voor allebei. Dat is de magie van muziek.’

Vecht

‘Als dyslectisch jochie kende ik heel wat gevechten in mijn leven, zoals de mulo, het lukte me níet. Uiteindelijke ging ik met een maquette naar de Rietveld Academie. Ik moest en zou daarheen. Drie dagen zat ik bij de voordeur in de winkel van mijn ouders, hopend op de toelatingsbrief. Hij kwam… en veranderde mijn leven. Het was het eerste echte gevecht dat ik won, op een levensbepalend moment. Inmiddels heb ik twee scholen, een Amsterdamse roc en een academie in Deventer, waar ik veel kinderen, vaak dyslectisch, zie opbloeien. Dat is vechten.’

Huil

‘Toen mijn drie kleinkinderen en vier achterkleinkinderen werden geboren, zat ik non-stop te huilen, zo mooi! Ik ben een enorm familiebeest, dus als er iets mis is met familie kán ik huilen. Maar eigenlijk vind ik janken van verdriet onzin – ik wil ertegenop gewassen zijn. Hup, diep ademhalen en: we zullen doorgaan, zoals Ramses al zong.’

‘Mijn leven bestaat uit 50 procent keihard werken en 50 procent keihard genieten’

Bid

‘Mijn moeder was katholiek, mijn vader Luthers. 75 jaar geleden spraken ze af: een jongen voeden we Luthers op, een meisje katholiek. En zo geschiedde, maar inmiddels geloof ik allang niet meer in God. We bestaan uit energie, we komen uit energie, we gebruiken energie. Alles is energie. Als ik het zwaar heb, gebruik ik mijn energie om het op te lossen. Ik ben er ook heilig van overtuigd dat mijn energie straks, als ik er niet meer ben, terugkomt in anderen. Ik geloof in energie, punt uit.’

Lach

‘Een van mijn klanten stuurt me elke ochtend een grap, waardoor mijn dag altijd blij begint. Dat is lekker. Monique en ik hebben wekelijks etentjes, soms met z’n vieren, soms met een hele groep. Dan speech ik om te vieren dat we daar met z’n allen zitten en zo ongelofelijk veel lachen met elkaar. Een avond vol humor en plezier, elke keer weer, al mijn vrienden zijn op dat vlak uit hetzelfde hout gesneden. Lachen is bindend. En verkwikkend.’

Werk

‘De beroemde ontwerper Sottsass vonden ze op 91-jarige leeftijd, met een ptlood en een papiertje, op bed. Daar teken ik voor. In mijn geval een potlood en een sigarendoosje, want daarop schets ik het liefst. Ik zou niet weten hoe ik verder zou moeten zonder werk. Mijn leven bestaat uit 50 procent keihard werken en 50 procent keihard genieten. Ik zou het niet anders willen.’

Bewonder

‘Ontwerper Philippe Starck, Piet Mondriaan en Gerrit Rietveld zijn mijn grootste voorbeelden. Eén keer kreeg ik les van Gerrit, met als opdracht: ontwerp een kinderkamer. We kregen drie weken de tijd, maar na een uur zat ik al aan zijn tafel – ik hou niet van langgerekte projecten. Gerrit zei: “Jongen, fantastisch, wat heb je dat goed gedaan… en als je nu alles weglaat, wordt het een stuk beter.” Oftewel: mijn plattegrond was goed, maar de bijzettafels die ik erbij had gefrutseld niet. Laat het weg. Sindsdien roep ik: het mooiste meubel is ruimte!’

Alles wit en less is more. Een kubusbank erbij en je ziet de hand van ontwerper JAN DES BOUVRIE (1942). En er is meer: de Jan des Bouvrie Academie in Deventer (hbo), Interior Design & Styling op het roc in Amsterdam (mbo) en de conceptstore in Het Arsenaal in Naarden. Jan is ruim dertig jaar samen met Monique, met wie hij twee kinderen heeft. Jan heeft ook twee kinderen uit een eerder huwelijk.

 

Bracha van Doesburgh: lessen in geluk

Drie vrolijke kinderen, een heerlijke vent en een leuke baan. Tropenjaren of niet, Bracha van Doesburgh lacht zich door het leven. Aan de hand van de klassieker van Ramses Shaffy deelt Bracha haar lessen in geluk. En o ja, vanaf 20 september schittert ze naast Tjitske Reidinga in de film Doris.

Zing

‘Het is altijd mijn droom geweest om geweldig te kunnen zingen. Ik kan het een heel klein beetje, ik heb ooit in een rockopera gespeeld. Maar het gaat me niet makkelijk af – dat ik tijdens die tour vijf kilo afviel door de stress, zegt genoeg. Een goede zangeres zal ik helaas nooit worden, maar dat heeft in deze levensfase ook geen prioriteit. Ik bezing het leven al elke dag met mijn drie kindjes, Daan én een leuke baan. Een drukke, vermoeiende periode, maar het is het allemaal waard.’

Vecht

‘Op de toneelschool was ik een tijdje heel ongelukkig. Ik volgde alle lessen trouw, maar haalde er zelf niets uit. Ik was vooral bezig om ”het goed te doen”. Voor wie eigenlijk? Ik was mijn ambitie kwijt en moest weer terug naar mezelf: wat vind ík belangrijk? Achteraf een waardevolle periode, maar ik moest me er wel doorheen vechten en dúrven veranderen. Dus stopte ik tijdelijk met de toneelschool en stortte me op producties waarvan mijn hart sneller ging kloppen. Toen wist ik weer: ik wíl spelen. Uiteindelijk keerde ik terug naar de toneelschool en ging ervoor, met volle overtuiging en focus.’

Huil

‘Sinds ik moeder ben, gaan de sluizen een stuk makkelijker open. Bij de meest stompzinnige situaties, in films, op straat. Uit pure ontroering of door totale vermoeidheid, omdat ik het echt even niet meer weet. Mijn kinderen huilen gelukkig weinig, ze stuiteren vol levenslust door hun bestaan. Ze zijn geen hangers, maar altijd vrolijk. Met z’n vijven trekken we er vaak op uit – anders breken ze thuis de tent af.’

Bid

‘Ik geloof wel in een ”groter iets”, dat we allemaal onze eigen weg bewandelen. Het leven ligt niet vast, maar bepaalde dingen zijn – volgens mij – wel voorbestemd, ze gebeuren niet random. Overigens ben ik geneigd mijn kinderen continu te behoeden voor nare dingen. Als ik een wesp zie, roep ik direct: ”Mond dicht!” In gedachten zie ik dat beest zo een kinderkeeltje in vliegen. Daarin zou ik wat relaxter kunnen zijn, maar in grote lijnen heb ik een groot vertrouwen en rust in het leven.’

Lach

‘Daan en ik delen eenzelfde gevoel voor humor, dat is de basis van onze liefde. Samen kunnen lachen is ongelofelijk belangrijk, vooral in tijden van weinig slaap en grote drukte. Op die manier kun je samen even resetten, het is de grootste kracht in het leven. En het is leuk om te zien dat die kleintjes ook humor ontwikkelen. De tweeling is nu twee, dus superondeugend, maar ook enorm grappig.’

Werk

‘Ik kan niet stilzitten. Dat komt goed uit, want met drie kinderen is dat vrijwel nooit aan de orde. Toen de tweeling er net was, liep ik achter de kinderwagen mijn teksten te leren. Dat is niet ideaal, tegenwoordig probeer ik dat meer te scheiden. Werk is belangrijk, het geeft me energie, maar mijn kinderen komen altijd op de eerste plaats. Het vergt nogal wat planning en gedoe om alles goed te doen. Vorig jaar stopte ik een halfjaar met werken, ik kon het allemaal even niet meer combineren en wilde gewoon thuis zijn. Inmiddels hebben we als gezin een betere balans gevonden. En meer slaap, dat scheelt ook.’

Bewonder

‘Als kind vond ik het doodnormaal dat mijn ouders alles voor me deden. Toen ik op mijn veertiende modellenwerk ging doen, wrong mijn moeder zich in allerlei bochten om steeds mee op reis te kunnen. Ik waardeerde het wel, maar realiseerde me niet hoeveel energie dat eigenlijk kostte. Toen niet, nu wel! Ook Daan bewonder ik, hij is lief en betrokken, als vader en als partner. Daan en ik regelen de opvoeding echt sámen, waardoor we allebei kunnen blijven doen wat we leuk vinden. De kinderen vinden het volkomen vanzelfsprekend dat Daan en ik er altijd voor ze zijn. Net zoals ik vroeger. Ach, zo hoort het ook te zijn, denk ik.’

Heb jij zin in een geweldige meidenavond? Ga dan naar de lades night: Doris op 19 september in een bioscoop bij jouw in de buurt. Zie hoe Bracha schittert in de Nederlandse Briget Jones’ Doris. Na afloop krijg je zelfs nog een goodiebag!