Inmiddels is het alweer meer dan drie jaar geleden dat er een boom bijna op Maud Dekkers viel tijdens een heftige storm. Het leerde haar niet alles meer uit te stellen. Want ze weet als geen ander dat het leven zomaar voorbij kan zijn.

‘Nadat ik mijn oudste zoon naar de peuterklas bracht, stapte ik met mijn jongste zoontje weer in de auto om naar het dorp te gaan. Ik liep het gemeentehuis binnen en voelde het harder waaien dan normaal. Nog even naar de slager, dacht ik. De borden klapten al om. Maar ik haalde het nuchtere in mezelf naar boven en liep met de zware tassen aan de kinderwagen terug naar de auto. Ik moest moeite doen om de kinderwagen stabiel te houden. Van het plein liep ik naar de kant van de weg naast de winkels, zodat ik een beetje uit de wind liep. Ik hoorde iets kraken achter mij en voor ik het wist, kwam er een grote boom op mij af…’

Ontsnappen aan de dood

‘Vanbinnen schrok ik enorm. Na één blik in de kinderwagen zag ik dat alles oké was met mijn zoon. Een zucht verliet mijn mond. Samen kropen we uit de ravage. Vanuit het café ernaast kwamen mensen op ons afrennen. Zij hadden het allemaal zien gebeuren. Het enige wat ik dacht was: ik heb zo’n geluk gehad. Ik wilde niet mee naar binnen voor een glas water, maar ik wilde zo snel mogelijk weer met mijn kleine naar huis. Bij de auto had ik een momentje met mijn zoon toen ik de Maxi-Cosi oppakte en hem in de ogen aankeek. Wat er nu toch gebeurde. Het eerste wat ik deed, was mijn vriend opbellen. De tranen begonnen te vloeien. Het overviel mij.’

Confrontatie

‘Thuis belde ik mijn moeder en schoonmoeder. Ik had foto’s gemaakt van de omgevallen boom en deze naar mijn vriendinnen geappt. Voor mij was het daarna een afgesloten hoofdstuk. Maar voor de buitenwereld was dat het niet. Het filmpje waarin je alles zag gebeuren, ging de wereld rond. Als je jezelf dan ziet met die vallende boom, is dat toch confronterend. De stroom aan belletjes kwam al snel. Eerst de gemeente, maar niet veel later RTL. Het was een rollercoaster. Terwijl ik samen met twee kinderen alleen thuis was. Mijn vriend was al die tijd op een beurs in Duitsland voor zijn werk. In de avond heb ik mijn telefoon weggelegd en ben ik bewust gaan landen.’

Effect

‘Mijn zoontje was vijf maanden toen hij dit meemaakte. Ik merkte dat er iets met hem aan de hand was. Hij was zo uit zijn doen. Niet gek na alles wat we hadden meegemaakt. Vooral ’s nachts was hij er mee bezig. Hij had last van huilbuien. We herkenden hem niet meer, hij was altijd een tevreden kindje en de rust zelve. Gelukkig heeft het maar een paar weken geduurd voordat hij weer de oude was.’

Deel van mijn leven

‘Later dacht ik: het is voor een reden gebeurd. Het heeft zo moeten zijn. Dit verhaal hoort bij mij. De boom viel voor mij ook figuurlijk neer. Ik besefte mij dat ik zo niet verder kon. Het was een punt in mijn leven dat ik een andere weg in kon gaan. Ik moest gaan doen wat ik het liefste doe. We wilden al jaren op reis naar Australië en Nieuw-Zeeland. Na het ongeluk hebben we zo snel mogelijk geboekt. Ik wist dat het leven zomaar voorbij kon zijn.’

Ommekeer

‘Kort daarna heb ik mij ingeschreven voor een opleiding leefstijlcoaching. Ik werkte al zo’n 20 jaar als doktersassistente, maar wilde meer doen voor mensen met chronische problematiek. Ik ben mijn eigen coaching praktijk gestart: Maud Dekkers Puur&Vitaal leven. Op basis van de gebeurtenissen die ik heb meegemaakt en wat ik daarvan heb geleerd. Er kan van alles gebeuren, het is maar hoe je daarmee omgaat. Mensen gaan soms op een bepaalde manier met dingen om waardoor ze niet meer gelukkig zijn en lichamelijke klachten krijgen. Vaak wordt er wel gekeken naar de lichamelijke klachten, maar wordt niet onderzocht wat de oorzaak is. Terwijl de oplossing daar gevonden moet worden.

Inmiddels ben ik een maand gestopt in de huisartsenpraktijk. Ik heb zoveel plannen. Naast dat ik mensen begeleid met 1 op 1 sessies, doe ik ook trajecten van drie maanden. Ik ben een podcast begonnen met mijn collega genaamd ‘Kanteltijd’, waar we ingaan op verschillende dagelijkse dingen en de effecten daarvan. Van koud douchen tot ochtendroutines. Ik wil mensen inspireren.’

Grootste les

‘Je moet op zoek naar wat jou gelukkig maakt, dat heeft het mij doen inzien. Ik heb een leven voor het boomincident en een leven erna. Nadat de boom is gevallen, ben ik meer naar buiten getreden. Ik ben gaan doen waar ik gelukkig van werd en dat was mijn eigen coaching praktijk opzetten. Ik ben dankbaar dat die boom toen op dat moment is gevallen.’