fbpx

Mariska is haar man verloren aan de ziekte ALS

Mariska van Gennep (53) verloor in 2017 haar man Sjonny aan de ziekte ALS. Vier maanden nadat Sjonny overleed, beklom ze de Kilimanjaro en streepte daarmee iets van de bucketlist af, met Sjonny in haar gedachten. Ze schreef daarna een boek over de moeilijkste periode uit haar leven. 

Hoe het begon

‘Ongeveer zes jaar geleden startte ik met bloggen over gezondheid en meditatie. Ik had een meditatiebedrijf waar ik meditaties gaf en meditatiedagen organiseerde. Mijn man Sjonny hielp me daar bij. Hij draaide de muziek en regelde alles eromheen. Toen hij in 2015 de diagnose ALS kreeg, veranderde alles voor ons. Hij was bouwkundig tekenaar en energielabelaar en zijn bedrijven moesten worden stopgezet. Mijn bedrijf kwam ook stil te liggen. Ik werd mantelzorger.’

Regelen en nog meer regelen

‘De twee jaar waarin ik mantelzorger was, zat ik veel aan de telefoon met leveranciers, verzekeraars, ergotherapie, de gemeente. Ondertussen ging Sjonny steeds verder achteruit. Moeilijk te bevatten en nog moeilijker te accepteren. Van het afbouwen van zijn bedrijf tot het regelen van zijn begrafenis: ik was er voor hem. Hij vond het moeilijk om over zijn begrafenis te praten, maar de kinderen en ik wilden weten wat hij een fijn afscheid zou vinden. Hij gaf heel duidelijk aan dat hij wilde dat ik zou spreken. Dat heb ik gedaan en uiteindelijk heb ik er mijn beroep van gemaakt. Ik werk nu als uitvaartspreekster. ‘

Niet meer de oude

‘Het ging slechter met Sjonny. Dat was te zien en dat voelde hij. Het was zwaar om te zien hoe de vader van onze kinderen langzamerhand aftakelde. Van zijn stem was niets meer over. Eerst klonk hij dronken, al snel praatte hij brommerig en begonnen zijn klanken stiller te worden. ALS liet van mijn mooie en sportieve man niets meer over. Hij werd hulpbehoevend en ging steeds verder achteruit. Ook al leefde hij van humor en grapjes, zijn humeur werd telkens slechter. Ik werd van zijn vrouw steeds meer zijn verzorgster. Ik ben over grenzen gegaan, tot het niet meer kon. Maar hoewel het heel zwaar was en ik veel machteloosheid en verdriet gekend heb, ben ik blij dat ik veel voor hem heb kunnen betekenen. Toen Sjonny door zijn rug ging en niet meer zelfstandig kon lopen, knapte er iets in mij. Ik kon het niet meer. Vanaf dat moment heb ik meer hulp ingeschakeld. Thuiszorg kwam één keer per dag in de vorm van 24-uurs zorg en er kwam een zorgunit in de tuin. De zorgunit was van te voren al geregeld en aangevraagd.’

man verloren aan ziekte ALS

Steunpilaren

‘Ik had steun aan mijn kinderen, goede vrienden en familie. Bij een paar mensen kon ik uithuilen, praten en gewoon even ergens anders zijn. De kids hebben ons hier echt doorheen gesleept. Voor hen en voor Sjon stond ik op en ging ik door met mijn zware taak. Het verzorgen van allerlei zaken voor en rondom hun vader, mijn man. Ik haalde ook steun uit elke dag mediteren, dit had ik echt nodig, het was mijn anker, mijn rustpunt. Ook veelvuldig wandelen en gewoon buiten zijn waren momenten van rust voor me.’

Overwinning

‘Vier maanden nadat Sjonny was overleden, heb ik de Kilimanjaro beklommen voor de stichting ALS op de weg. Sjonny wist dat ik dit ging doen. Ik heb het voor mezelf gedaan. Ik wilde – naast geestelijk sterk zijn- bewijzen dat ik zoiets kon. Op de berg heb ik heel veel gehuild. Ver van de kinderen die ik niet altijd wilde lastigvallen met mijn verdriet. De tranen kwamen daar vanzelf. Ik ben op 4000 meter gestopt. Ik was op. De hoofdgids bracht me naar beneden via een andere route. Het gesprek met de gids leverde veel op. Hij leerde van mij dat niet iedereen persé de top hoefde te halen. Ik leerde van hem dat ik zo sterk was, omdat ik mijn eigen advies volgde. Want ik stopte immers, terwijl zijn missie was om de groep naar de top brengen. Ik heb niet het gevoel dat ik met de klim deze moeilijke periode achter me heb gelaten, maar het hoorde bij het hele verhaal. Hij wist dat ik dit ging doen. Sjonny ging in gedachten met mij mee op dit avontuur.’

man verloren aan ziekte ALS

Levensles

‘Probeer zoveel mogelijk van en met elkaar genieten. Je komt in een ontzettende achtbaan terecht en je doet en moet heel veel. Het bij elkaar zijn en van elkaar genieten stond bij ons echt voorop. We hebben met ons gezin zo lang het nog kon leuke dingen gedaan. Toen dit niet meer ging, hebben we thuis veel van elkaars gezelschap genoten. We hebben mooie herinneringen gemaakt. Dat is heel belangrijk. Ik heb geleerd om liefde te geven. Ik schreef er veelvuldig over in mijn boek ‘ALS heb je niet alleen’. Het is echt waar. Aan het begin van zijn ziekteperiode gaf Sjonny aan dat ik na zijn dood een andere man moest zoeken. Ik schoot vol en heb hem uitvoerig bedankt, en zei dat ik daar nog lang niet mee bezig was. Nu, twee jaar na zijn dood, heb ik een vriend. Ik ben Sjon heel dankbaar, dat hij zoveel liefde voor me had, dat hij dit gezegd heeft.’

man verloren aan ziekte ALS

Heb jij ook een mooie powerstory? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar online@wendymultimedia.nl.

Volg voor meer inspirerende verhalen het Instagram account @powerstoriesnl powered by WENDY.

https://www.instagram.com/p/B3MTcrACr_S/

Lees hier nog meer powerstories.



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF