Lon (33) raakte in mei 2018 betrokken bij een verkeersongeval. Twee auto’s die tegen de auto van Lon aanbotsten met als gevolg: niet aangeboren hersenletsel. Haar leven stortte in. Na maanden revalideren en verschillende therapieën, heeft Lon haar geluk nu gevonden in het maken van haar eigen kunst. Ze vindt het schilderen zo leuk dat ze sinds dit jaar ook haar eigen bedrijf is begonnen: Vases & Faces.

‘Ik had net boodschappen gedaan voor mijn verjaardag, die ik twee dagen later zou vieren. Ik stond stil op een tachtig kilometerweg om af te slaan naar het tankstation. De auto voor mij en mijn auto stonden netjes voorgesorteerd. Ik keek in mijn achteruitkijkspiegel en zag een auto heel hard aankomen. Er schoot van alles door me heen, die auto zou nooit op tijd kunnen remmen. Ik dacht op dat moment dat ik dood zou gaan. Voor ik het wist knalde hij op mijn auto, waardoor ik op de andere weghelft terecht kwam. Het volgende moment zag ik een rood busje op mij af komen rijden, dat vervolgens mijn auto ramde. Mijn auto werd niet helemaal recht van voren geraakt, waar ik achteraf heel erg blij mee was. Wie weet had ik dit verhaal anders niet meer kunnen na vertellen.’

Traject

‘In het ziekenhuis werden diverse onderzoeken gedaan, maar op de scans in het ziekenhuis was niks te zien dus de artsen gingen uit van een hersenschudding boven op mijn whiplash. Ik moest rustig aan doen, want dit zou vanzelf wel weer overgaan. Maar dat ging het dus niet. Ik bleef last houden van extreme hoofdpijnklachten, vermoeidheid, kon prikkels heel slecht verdragen en had daarnaast veel pijn.’

Onderzoeken

‘Uiteindelijk kwam ik na driekwart jaar terecht bij een revalidatiearts die in overleg met de bedrijfsarts besloot om aanvullend onderzoek te laten doen. Er volgde een neuropsychologisch onderzoek en na dit onderzoek kreeg ik ineens een label. Uit het onderzoek bleek namelijk dat ik niet-aangeboren hersenletsel had opgelopen tijdens het ongeluk. Dat soort letsel is niet op een scan te zien. Ik voelde mij verdrietig, maar aan de andere kant ook erg opgelucht. Eindelijk bleek dat het niet aan mij lag dat ik niks kon. Ik was niet gek. Vanaf die tijd leerde ik mijzelf ook beter te begrijpen.’

Ommekeer

‘Vervolgens volgde ik een revalidatie traject en ook daarna volgde nog diverse (trauma) therapieën. Eind 2019 werd vervolgens een herstelcoach ingeschakeld. Ze vroeg mij tijdens een van die sessies wat ik graag deed als kind. Daar hoefde ik niet lang over na te denken: knutselen, tekenen en met dieren knuffelen. Twee weken na dat gesprek had ik mijn eerste schilderles. Dit vond ik zó leuk om te doen, dat ik besloot te blijven. Het gat me niet alleen een goed gevoel en meer structuur, maar het haalde me ook uit een sociaal isolement én ik kon er mijn ei en emoties in kwijt. In die zin was het dus ook goed voor het verwerkingsproces.’

Eigen atelier

‘Tijdens de schilderlessen had ik mijn eerste schilderij gemaakt, dat staat nu nog steeds in de woonkamer. Ik was zo trots en vond het schilderen zo leuk dat het begon te kriebelen om er meer mee te gaan doen. Ik ging thuis dus ook schilderen. Het atelier verplaatste zich van de keuken naar de woonkamer en vervolgens naar mijn vriend zijn kantoor boven. Sinds begin dit jaar heb ik de volledige zolder tot mijn beschikking, en die ruimte heb ik ook wel nodig.’

Geluk in schilderen

‘Hoewel ik nog steeds dagelijks klachten ervaar en mijn energie continue goed moet managen, brengt het schilderen en het maken van kunst me vooral heel veel plezier en geluk.  Natuurlijk had ik het ongeluk en de gevolgen daarvan liever niet gehad, maar wie weet had ik het schilderen anders nooit ontdekt. Het is een echte passie geworden en in die zin ben ik dus wel dankbaar dat ik deze kant van mezelf opnieuw heb mogen ontdekken.’

Vases & Faces

‘Dit jaar kwam één van mijn dromen uit en startte ik mijn eigen bedrijf. Dat deed ik op 4 mei. Deze datum heeft namelijk een symbolische betekenis voor mij. Het is de datum dat het ongeluk heeft plaatsgevonden, maar het is ook de geboorte van mijn eigen bedrijf: Vases & Faces. Ik schilder voornamelijk veel gezichten en schilder op vazen, vandaar de toepasselijke naam! Ik vind het belangrijk dat ik anderen blij maak met mijn kunst. Dat ze de liefde en passie die ik erin stop, zelf ook zien, voelen en ervaren. En vooral dat ze iets in huis halen waar ze oprecht blij van worden en dat ze jarenlang blijven koesteren. Dat is mijn grootste drijfveer.’