Janneke (41) ondertekende samen met haar baas een vaststellingsovereenkomst, diezelfde avond vertelde haar man dat hij wilde scheiden. Ze begon met een schone lei en besloot daardoor haar leven om te gooien en alleen nog maar voor zichzelf te kiezen.

‘Ondanks dat het een hele verdrietige periode was, kwam er juist heel veel kracht bij mij vrij. De situaties gingen op hun eigen tempo, maar ontplofte op hetzelfde moment. Bij beide mannen vertoonde ik hetzelfde gedrag: ik paste me aan uit de angst om verlaten te worden. Het is wel heel bizar dat die twee deuren op dezelfde dag dicht sloegen, dat alles op dat moment instortte. Maar vanuit die puinhoop heb ik de kans gekregen om alles weer opnieuw in te richten.’

Barsten

‘Mijn ex-man en ik hebben een mooie tijd met elkaar gehad. Toen we elkaar ontmoette, was ik vijftien jaar en hij achttien. Op mijn 23ste gingen wij trouwen en niet veel later hadden we een mooi gezin met twee dochters die nu dertien en vijftien jaar zijn. Wij hadden nooit problemen, behalve het jaar voor onze scheiding, zo’n negen jaar geleden. Op dat moment begonnen er barsten te ontstaan. Ook al hadden we niet veel ruzie, er zat er bij mijn ex-man iets niet lekker. Het was wel duidelijk dat de onvrede bij hem lag. Hij haalde nergens meer plezier uit. Daardoor was ik op een gegeven moment heel erg aan het redderen. Ik probeerde de kinderen rustig te houden, zodat hij daar geen last van had. Wat ik ook deed, het was toch niet goed. Op dat moment dacht ik dat we wel weer uit die put zouden komen. Een relatie is namelijk geen stijgende lijn. Je bent getrouwd in goede en in slechte tijden; voor mij voelde het gewoon even als een slechte tijd. Het was daarom ook niet mijn idee om uit elkaar te gaan. Achteraf was hij niet eerlijk over zijn gevoel, want hij had blijkbaar iemand anders. Een paar maanden na onze scheiding vertelde hij dat hij een nieuwe vriendin had. Met terugwerkende kracht kwam ik er achter dat hij tijdens ons huwelijk met haar vreemdging. Omdat ik hem toen al uit liefde had laten gaan, ben ik daar niet boos om geworden.’

Vaststellingsovereenkomst

‘Bij mijn vorige baas heb ik vier jaar lang gewerkt als officemanager. Het jaar voordat ik de vaststellingsovereenkomst tekende, waren er al spanningen binnen het team. Veel mensen vertrokken omdat het een interne rommel was en omdat er veel onenigheden waren. Om de rust te bewaren, durfde ik hier niks van te zeggen en probeerde ik me elke keer aan mijn baas aan te passen. Ik leek wel Barbapapa; die kan zichzelf ook zo goed in allerlei vormen bewegen. Het voelde alsof ik mezelf verliet door een ander te plezieren, uit angst om verlaten te worden. Helaas besefte ik me dit later pas.

Op een gegeven moment wilde mijn baas een nieuwe koers varen, waar ik niet aan mee wilde doen. Ik wist dat ik dit keer wel trouw aan mezelf moest blijven en mezelf niet meer voor de gek moest houden. Daarom heb ik tegen mijn baas gezegd dat ik niet meeging in die nieuwe koers, waardoor het voor mij tijd was om te gaan. Maar, op dit moment was het bij mijn thuis al zo’n rommeltje dat ik besloot geen ontslag te nemen. Wanneer je dit doet, heb je namelijk geen recht op sociale vangnetten. Ik wist niet hoe mijn relatie zou aflopen; het was aftasten in het duister. Ik besefte me dus al wel dat het verstandig was om een vaststellingsovereenkomst te regelen. Uiteindelijk liet ik mijn baas een voorstel doen. Twee maanden later, op 15 juli, ondertekende ik die.’

Nieuw leven

‘Ook al werk je naar zo’n moment toe, het is best heftig wanneer je een vaststellingsovereenkomst ondertekent. Ik kwam thuis, haalde de kinderen van de opvang en heb met ze gegeten. Mijn ex was toen al een aantal weken niet meer thuis. Dit hadden we destijds samen besloten, omdat de spanning thuis echt te groot was. Om hem tijd en ruimte te geven, ging hij drie weken bij zijn ouders wonen. Een paar dagen voordat mijn ex-man weer thuis zou komen, hadden we een telefoongesprek waarin het leek alsof hij ging vertellen dat hij wilde scheiden. Op dat moment heb ik gezegd dat het me een goed idee leek om elkaar face-to-face te zien. Zo gezegd, zo gedaan. We hebben de kinderen, die toen vijf en zes jaar waren, nog samen naar bed gebracht, daarna gingen we in de achtertuin zitten. Toen kwam het hoge woord eruit.

Op dat moment was ik bijzonder rustig, omdat ik wist dat het ging gebeuren. Gek genoeg had ik toen al voor mezelf op een rijtje hoe ik de periode die volgde wilde aanpakken. Ik wist dat de kinderen bij mij bleven en dat ik vanuit Purmerend terug zou verhuizen naar Leidschendam. Daar wonen mijn ouders en dat vangnet had ik echt nodig. Daarna ben ik maandenlang in een intense overlevingsmodus beland, omdat mijn leven in een dag helemaal veranderde.’

Besef

‘De periode die volgde heb ik veel moeten regelen: ik heb mijn huis verkocht, ik heb een nieuw huis gekocht, ik liet de kinderen van school wisselen en dat terwijl ik ook nog met een scheiding bezig was. Daarnaast ben ik een bedrijf gestart, omdat ik op een manier geld moest verdienen. Na een halfjaar was alles rond en had ik pas ruimte om wat te voelen. Toen ik de officiële scheidingspapieren ontving van de rechtbank, ben ik voor het eerst heel erg boos geworden. Het kwam echt mijn poriën uit. Ik was boos over de gang van zaken in beide situaties. Maar als ik eerlijk ben, heb ik mezelf het hardst moeten vergeven. Ik kreeg een schuldgevoel omdat het me niet gelukt was om mijn gezin bij elkaar te houden, ook al komt het van twee kanten. Op datzelfde moment kwam het besef dat ik in beide situaties hetzelfde gedrag vertoonde; ik sprak me niet uit en probeerde de ander een plezier te doen. Aan de ene kant had je mijn baas en aan de andere kant mijn ex-man. Achteraf was ik toen erg ongelukkig, omdat ik mezelf verliet om bij iemand anders te blijven. Ik denk dat het te maken had met eigenwaarde; dat je denkt dat het beter is om je aan te passen uit angst dat de ander je afwijst wanneer je dat niet doet. Het was voor mij heel heftig om dat te beseffen. Ondanks dat ik mijn best deed om mijn ex en baas te plezieren, lukte het me niet. Ik kreeg niet wat ik wilde en werd alsnog gedumpt.’

Nieuwe koers

‘Daarom besloot ik het roer om te gooien. ‘Vanaf nu ga ik alleen nog maar dingen doen die ik zelf wil doen. Als ik dan nog word verlaten, dan is dat maar zo, maar dan heb ik in ieder geval de eer aan mezelf gehouden’, vertelde ik tegen mezelf. Ik maakte de belofte om alleen nog maar trouw aan mezelf te zijn en mezelf niet meer te verlaten voor iemand anders. Vanaf dat moment ben ik alleen nog maar dingen uit plezier en liefde gaan doen, vanuit de persoon die ik zelf ben en vanuit mijn verlangens en mijn ritme. Ik koos alleen nog maar voor de dingen waar ik blij van werd en wat ik zelf belangrijk vond. Dankzij deze nieuwe mindset ben ik veel zachter en rustiger geworden. In het begin van deze nieuwe fase deed ik alles vanuit mijn voorwaardes en grenzen. Dit was nog met een enorme, opgebouwde muur. Die muur heb ik na een tijdje laten vallen, waardoor er ruimte kwam voor liefde, verlangens en de gedachte: ‘hoe maak ik alles zo liefdevol mogelijk?’ Dit komt vanbinnen uit en is daardoor zo zacht.

Mijn leven staat nu helemaal in het teken van liefde. Hetgeen wat ik heb geleerd, namelijk liefde voor jezelf en het universum, probeer ik zo veel mogelijk door te geven. Zo schrijf ik nu liefdesbrieven, ben ik een spreker over de liefde en trouwambtenaar. Ik ben een lange tijd single geweest, omdat ik eerst van mezelf moest leren houden voordat ik mijn liefde aan iemand anders kon geven. Maar sinds 4,5 jaar ben ik gelukkig samen met mijn vriend.’