Lauri is een echte Ibiza goeroe, ze is bijna drie jaar geleden verhuisd om One Day Retreat Ibiza op te zetten. Zij kent als geen ander de levenslessen waarover het eiland beschikt. Wij zijn ook fan van Ibiza en delen daarom deze blog van Lauri.

Als er iets is wat Ibiza geeft dan zijn het wel levenslessen. Deze worden niet met fluwelen handschoenen aangereikt. Nee, het zijn keiharde bitchslappen in het gezicht. Toen ik nog een krielkip was en lang onder het gemiddelde voor mijn leeftijd zat, heeft mijn vader mij één keer geslagen. Bekomen van de schrik, zag ik direct al in dat deze klap terecht was. In het donker met een skelter door het bos van Epe touren, deed ik daarna dan ook nooit meer. Voor Ibiza geldt hetzelfde; ze geeft klappen vanuit liefde. Zodat er daadwerkelijk iets geleerd wordt van de levenslessen en deze niet steeds weer als een boemerang blijven terugkomen.

Levenslessen van mama Ibiza

Ibiza wordt vaak liefkozend mama genoemd. Mama’s zijn er om op te voeden en dat doet Ibiza dan ook. Vooral als het gaat om patronen die doorbroken dienen te worden, heeft mama Ibiza zo haar manieren. Ook wel grillen genoemd of permanente PMS. Ze blijft levenslessen afvuren als een daadkrachtige draak en stopt pas als er iets mee wordt gedaan. Daarna zal ze jou omarmen als de zachtste fleecedeken ooit en helpen om jouw pad te blijven volgen.

Ibiza als katalysator

Ibiza geeft wat nodig is, Ibiza versterkt én Ibiza werkt als een katalysator. Of wat te denken van de volgende legende die ik inmiddels uit alle eilandhoeken van de samenleving gehoord heb: ‘Ibiza omarmt je of spuwt je uit.’ Voor degenen die hier zijn komen wonen (net zoals ik drie jaar geleden) kan ik alleen maar zeggen dat het echt zo is. Vooral het eerste jaar word je getest, waarbij de levenslessen met een Super Soaker worden afgeschoten. Pijnlijk, jazeker. Leerzaam, hell yeah! Dankbaar? Dat ben ik vooral, omdat ik in korte tijd al zoveel heb mogen leren. Dingen die ik in mijn comfortabele cocon in Nederland niet zo snel geleerd zou hebben.

‘Life is a series of natural and spontaneous changes. Don’t resist them― that only creates sorrow. Let reality be reality. Let things flow naturally forward in whatever way they like.’

―Lao Tzu

Dit zijn de universele levenslessen die mama Ibiza mij leerde

1) Stop met door iedereen aardig gevondn willen worden

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik denk dat minstens 50% van de mensheid last heeft van het ik-wil-door-iedereen-aardig-gevonden-worden-syndroom. Ook ik ben hiermee geboren en kan er pas sinds kort beter mee omgaan. Toen ik op mijn 31ste voor het eerst ging samenwonen met halfgare huisgenoten en een depressieve huisbaas op Ibiza, leerde ik de volgende levenslessen. Dat het soms beter is om niets te zeggen, niets uit te leggen en vooral jezelf niet te verdedigen. Zeker als de ontvanger zich op een andere frequentie bevindt. Het heeft dan toch geen zin om in discussie te gaan en het kost alleen maar energie. Of zoals deze mooie quote zegt: ”Selfcare betekent niet in discussie gaan met mensen die jou toch niet begrijpen.” Hou de eer dus aan jezelf én wat maakt het dan uit wat de ander van jou vindt?

2) Je mag je boosheid eigenen

Als kind wordt ons geleerd om niet boos te zijn en tel daar mijn voorgaande eigenschap bij op. Dit resulteert in het feit dat ik de grootste moeite heb met boosheid uitten. Deze beperkende overtuiging zit zo in mijn systeem. Vaker ben ik dan ook teleurgesteld. En als ik boos ben; dan schaam ik mij daarna. Herkenbaar? Dit terwijl boosheid er net als elke emotie gewoon mag zijn. Tijdens een bezoek aan de chiropractor met een beetje magic; Abi Woodward verscheen er zomaar weer een levensles op mijn pad. Ik lag als een gloeiende grilplaat te koken van woede op haar massagebank. Blijkbaar voelde ze dit en zei: ”When you are angry, it’s not a bad thing, you just have to own it.” Ik denk dat het nog tien incarnaties verder had geduurd als ik niet naar Ibiza was verhuisd en zij deze boodschap aan mij door zou geven. Boos zijn mag, zeker voor 90 seconden. Ga er dan ook helemaal voor en dan? Dan laat je het weer los. En het mooie is? Dat de laatste én enige keer dat ik boos was en tegen mijn hekserige huisbaas mijn stem aan het verheffen was… Ze mij na afloop complimenteerde met mijn felheid. Ha, 1-0 voor Lauri.

3) ‘Nee’ zeggen is niet zo moeilijk

Ben je hier slechts een week per jaar dan is het best lekker om op elk avontuur volmondig ja (nog een sangria) te antwoorden. Woon je hier zoals ik? Dan kun je natuurlijk meegaan op het vliegende tapijt van Aladdin (al dan niet met drank & geestverruimende middelen) in de 24-uursflow van vakantiegangers. Alleen moet JIJ de volgende dag werken en je lever heeft soms ook behoefte aan weekend. Hoe verleidelijk de avonturen ook zijn; je moet soms nee-zeggen. Ibiza leerde mij dan ook om van fomo (fear of missing out) naar jomo (joy of missing out) te gaan.

4) Beweeg mee en verzet je niet

Als mens zijn we geneigd om alles zo te willen houden zoals het is. Dit terwijl verandering juist de enige constante is. Ibiza leert om te leven volgens de wetten van de natuur en het universum. Kijk naar de golven en zie hoe de ademhaling hetzelfde is. Een constante stroom van geven en nemen. Bewonder de bougainville, de pijnbomen en andere Mediterrane planten. Alles wat ze niet langer dient, of uitgebloeid is; laten ze los. Al gaf de oudste boom* op Ibiza mij de belangrijkste levensles: gedij mee met alles wat er is en komen gaat. Daar zit groei.

Lauri Berkhoudt

Lauri is een dromer, maar maakt ze ook graag waar. Zo is ze twee jaar geleden naar Ibiza verhuisd, waar ze One Day Retreat Ibiza begonnen is met haar vriend. Een platform zoals Nyepi was haar tweede droom en ook deze heeft inmiddels vorm gekregen.

Met Nyepi wil Lau mensen al zo jong mogelijk bewust maken. Zodat ze iets liever voor zichzelf zijn en daarmee ook voor anderen. Ze wou dat ze sommige tools al veel eerder had geweten, daarom deelt ze deze nu graag met jou. Dit doet ze met veel humor en zelfspot. Ze vindt namelijk dat veel ‘spirituele’ mensen zichzelf zo serieus nemen. Ze ontzeggen zichzelf van alles en oordelen stiekem toch ook. Lau oordeelt zo min mogelijk en houdt zichzelf in balans door enerzijds veel te mediteren, de stilte op te zoeken en de natuur in te trekken. Daartegenover staan soms avonden die in de ochtend overgaan, waarbij het zomaar kan zijn dat ze met lamp en al naar beneden valt. Dit alles vormt voor haar een leven in balans. Waarom zou het een het ander uitsluiten?

Hier lees je meer artikelen van Lauri.