Het spreekwoord ‘de aanhouder wint’ geldt voor Levi Rigters (27) niet alleen in de kickboksring. Al vanaf zijn achttiende had hij een oogje op June Mirit Sier (31), maar ondanks zijn twee meter zag zij hem altijd als de ‘schattige Levi’. Totdat June drie jaar geleden bezweek voor de charmes van de Glory-kickbokser. Toen ze na een ongeplande zwangerschap een tweeling kregen werd hun relatie meteen op de proef gesteld, maar ze zijn nu dolgelukkig met hun zoontjes Otis en Zain.
Levi en June wonen in een gezellig knus huisje in het centrum van Amsterdam. Zoontje Otis ligt knock-out op de bank, om maar even in bokstermen te spreken. Zijn broertje Zain wordt overweldigd door de drukte en barst in tranen uit. Levi’s vader en zus zijn namelijk ook op bezoek en proberen hem te troosten. Meteen is duidelijk hoe belangrijk familie is bij de opvoeding van de tweeling. Otis wordt langzaamaan wakker, maar in plaats van meehuilen met zijn broertje gaat hij rechtovereind zitten en probeert hij de aandacht te pakken als een echte macho.
Liefdesverhaal
Nadat Levi en June zijn omgekleed en de baby’s hebben gekalmeerd, gaan ze op de bank zitten. Lekker knus tegen elkaar aan, met de hand van June op het been van Levi terwijl hij nog snel een broodje naar binnen werkt. De sfeer zit er meteen goed in wanneer aan het stel gevraagd wordt naar hun liefdesverhaal.
June: ‘Dat mag jij allemaal vertellen, want jij maakt er een heel ander verhaal van en dan corrigeer ik het.’
Levi grapt: ‘June was heel lang verliefd op mij en ik heb het altijd een beetje afgehouden…’
Na een klein schouderstootje en een glimlach van June, corrigeert Levi: ‘We kennen elkaar via een vriendin. Ik had altijd al een oogje op haar maar zij niet op mij, omdat ik jonger was. We schelen namelijk vier jaar. We waren een keer op een festival en daar gingen we veel met elkaar om, waardoor ik dacht dat ze mij ook wel zag zitten. Maar, zij blijft volhouden dat dat niet zo was, omdat ze toen nog een vriend had. Daar geloof ik nog steeds niets van’, zegt Levi met een knipoog.
June: ‘Altijd als ik hem zag, dacht ik: Ahw, Levi! Dat beeld heb ik heel lang van hem gehad. Op een gegeven moment was mijn relatie uit en toen had ik Levi voor zijn verjaardag een berichtje gestuurd om hem te feliciteren. Hij reageerde ontzettend enthousiast met: ‘Dankjewel! Waar moet ik heen vanavond, dat kan jij me wel vertellen denk ik?’
Na een aanloop van zo’n vijf jaar, ging het stel vaker afspreken. Het daten kwam pas later, omdat Levi en June beiden niet op zoek waren naar een relatie. Ze bouwden een band op, die uiteindelijk te sterk was om te negeren. ‘Ik was ervan overtuigd dat het nooit iets zou worden vanwege zijn leeftijd. We zaten ook in een andere levensfase: ik begon mijn eigen bedrijf ‘BTY CLB’, was al tien keer verhuisd binnen Amsterdam en ik had al meerdere relaties gehad. Levi was toen 23 en woonde nog bij zijn moeder. We hadden het wel heel erg leuk, maar we zagen het allebei vooral als scharrelen.’
Levi schudt zijn hoofd. ‘Ja, vanuit jou niet. Jij wilde meteen kinderen en trouwen’, grapt June. ‘Op een gegeven moment gingen we ook vaker dingen ondernemen. Fysiek zat het helemaal goed, maar ik had niet verwacht dat we het ook zo leuk zouden hebben samen. We hadden de slappe lach, maar luisterden ook naar emotionele muziek en huilden met elkaar. Onze gesprekken gingen over de kern van het leven en waar we voor staan. Toen merkte ik dat Levi niet een standaard jongen is. Hij was destijds al heel serieus met kickboksen en hoefde niet de hele tijd dronken in de club te staan. Hij liet zien dat hij een doel, discipline en doorzettingsvermogen had. Toen besefte ik me dat het niet om leeftijd gaat, maar om hoe je in het leven staat en wat je hebt meegemaakt. De doorslag was toen Levi vertelde dat hij stabiliteit nodig had vanwege zijn doel in de kickbokswereld. Ik ging overstag…’
‘… Na jaren smeken en cadeautjes kopen’, spot Levi.
Zwanger
Maar die stabiliteit duurde maar kort, want June raakte onverwachts zwanger van een tweeling. ‘Ik gaf de zwangerschapstest aan Levi, want ik kon het niet eens uitspreken. De eerste dagen huilde ik alleen maar, want blijkbaar waren we niet voorzichtig genoeg geweest. Ik ging net knallen met mijn bedrijf en Levi werd steeds bekender als kickbokser. We zijn ambitieus en hebben grote doelen, dus praktisch gezien kwam het ook niet uit.’
Levi voegt toe: ‘We gingen verslagen op het trapje voor ons huis zitten. Hoe moesten we dit aanpakken? Mijn gevoel vertelde me dat het een tweeling ging worden. Twee jongetjes om precies te zijn, want ik zag twee jongens van ongeveer drie jaar voor me… in een bakfiets voor het huis… met blauwe truien aan. Voordat we de echo hadden, toen June ongeveer vijf weken zwanger was, zijn we nog samen naar Parijs gegaan. Daar zagen we telkens tweelingen. Voor mij was dat een teken, maar June wilde dat niet geloven.’
‘Ik weet nog dat mijn moeder zei: ‘Het is maar één baby. Dat is oké, want die kan je overal mee naartoe brengen. Wij helpen je!’ Maar, Levi zei elke keer dat we een tweeling kregen. Daar kreeg ik echt stress van.’
Levi: ‘Met zeven weken lieten we een echo maken. De arts zei dat ze een mooi hartje zag, maar daarna schrok ze. We wisten toen al hoe laat het was; het bleken er inderdaad twee te zijn.’
June: ‘Ik dacht dat ze dubbel beeld liet zien. Dat was wel schrikken, ik huilde en lachte tegelijkertijd. Het was heel bizar, omdat Levi het al voorspelde. Daarna hebben we de meest ongemakkelijke lunch ooit gehad. We waren het nieuws beiden nog aan het verwerken en wisten nog niet wat we er van moesten vinden. Ik vroeg me af hoe ik dat ging bolwerken: zwanger van twee, bevallen van twee en twee baby’s opvoeden. Maar uiteindelijk doe je het gewoon.’
Uitdaging
Hoe combineren Levi en June hun ambities met het opvoeden van een tweeling? Ze antwoorden volmondig: ‘Dankzij familie!’ June vertelt: ’Negentig procent van de opvoeding van Otis en Zain doen we met familie. Daar zijn we mega dankbaar voor. Een oppas is heel veel geld en de crèche heeft lange wachtrijen. Onze familie past vaak op, waardoor we sowieso twee nachten alleen samen zijn. Levi moet veel trainen en ik werk vijf dagen in de week, dus het is fijn om af en toe samen te zijn en uit te rusten. Dat is een fijne luxe, want niet veel ouders hebben dat.’
Het opvoeden van een tweeling, het bereiken van grootse doelen en het onderhouden van een relatie vraagt veel energie van de verse ouders. Dat was in het begin een uitdaging, geeft June toe. ‘Je slaapt bijna niet en moet herstellen van een bevalling terwijl je hele leven op z’n kop staat. Ga dan maar eens verplicht romantisch aan tafel zitten, terwijl je alleen maar in bed wilt liggen. We proberen nu iedere twee maanden even samen weg te gaan. Je bent nu wel met z’n tweeën thuis, maar je bent niet echt samen omdat je continu bezig bent met de kinderen.’ Volgens Levi is het nog steeds wel een uitdaging om alles te bolwerken: ‘Je moet alles rondom je gezin plannen, terwijl het eerst andersom was.’
Otis en Zain
Otis en Zain zijn beiden heel anders, ondanks dat ze een tweeling zijn. Je zou bijna kunnen zeggen dat Levi en June elk hun eigen kind hebben. Net wanneer je het over ze hebt, begint eentje te huilen. ‘Degene die je nu hoort, is Zain; hij is de gevoelige en rustige van de tweeling’, zegt Levi. ‘Qua innerlijk lijkt hij het meest op mij. Maar, met zijn groene ogen heeft hij wel hetzelfde uiterlijk als June. Otis is de oudste. Hij is erg energiek en aanwezig, net als June. Maar, qua uiterlijk lijkt hij het meest op mij.’
Als twee trotse ouders glundert het stelt wanneer ze vertellen over de mooiste herinnering als gezin. ‘We komen net uit de zwaarste fase van verzorgen dus we hebben nog niet veel ondernomen. Voordat je de deur uit bent met een tweeling, ben je drie uur verder. Maar, als ik wakker word en ze dan zie, krijg ik een soort liefdesgevoel’, vertelt June blij.
Levi voegt toe: ‘Het zijn vooral de kleine dingen waar ik nu nog zo van geniet. Dan liggen ze in bed te lachen en dan ga je vanzelf ook meedoen. Dat is het mooiste wat er is.’ Maar, over een gezinsuitbreiding zijn de twee nog niet te porren. Levi en June stellen dat het liefst nog zo’n vier jaar uit. ‘Laatst zagen Levi en ik een baby van vier weken en we kregen er bijna traumagevoelens van. Ik dacht: Ik ben zo blij dat ik door die fase heen ben waarin ze alleen maar huilen, poepen en je midden in de nacht wakker houden. Maar, ooit wil ik nog wel graag een meisje.’ Gelukkig kan Levi dat manifesteren.
Dit bericht op Instagram bekijken
